Στην τρέχουσα
μεταγραφική περίοδο, η πληρότητα στο
ρόστερ του Άρη, είναι όπως και στα
ξενοδοχεία της Ελλάδας το καλοκαιράκι.
Κινείται σε υψηλά επίπεδα με λίγες μόνο
εξαιρέσεις.
Οι «κιτρινόμαυροι»
αγόρασαν και κάλυψαν τις βασικές τους
ανάγκες και σύντομα θα καλύψουν και τα
κενά, που υπάρχουν, πρώτιστα στο κέντρο
της άμυνας.
Μία, όμως,
από τις διαπιστώσεις, η οποία δεν έχει
περάσει ιδιαίτερα προς τα έξω, είναι
πως δύο πλάγιοι μπακ μπορούν να παίξουν
και στις δύο θέσεις.
Τόσο ο
Εμπακατά, όσο και ο Οντουμπάγιο μπορούν
να παίξουν εξίσου αποτελεσματικά και
δεξιά και αριστερά, άρα ακόμη κι αν ο
Χερμάν Μπούργος χρειαστεί να τους
αλλάξει, κατά τη διάρκεια των αγώνων,
τότε δεν χρειάζεται να αγχωθεί και τόσο.
Αμφότεροι,
παίζουν και με τα δύο πόδια και μη σας
φανεί παράξενο, αν είναι εκείνοι που
σταδιακά θα πάρουν τη φανέλα βασικού
στα άκρα.
Ο Εμπακατά
είναι από τις συμπάθειες του προπονητή
του, ενώ τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του
Οντουμπάγιο τού δίνουν τον απαραίτητο
φαβοριτισμό για μία από τις δύο πτέρυγες.
Όσον αφορά
τους άλλους δύο αριστερούς οπισθοφύλακες,
τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά.
Ο Πίρσμαν
ξεκινά στη σεζόν όντας στην 11άδα, αλλά
στην πορεία (και μέχρι να βρει τον
πραγματικό του εαυτό), μπορεί να βρει
την πλάτη ενός εκ των δύο προαναφερθέντων.
Παράλληλα, ο βέλγος αμυντικός προορίζεται,
αν παραστεί ανάγκη, και ως στόπερ, άρα
δίνει -κι αυτός με τη σειρά του- βάθος
στο ήδη επαρκές «κιτρινόμαυρο» ρόστερ,
το οποίο δεν είναι... φουλ μόνο μεσοεπιθετικά.
Επίσης,
υπάρχει και ο Μαζικού, ο οποίος πρέπει
να ιδρώσει τη φανέλα, εάν θέλει να τη
φορέσει και να την τιμήσει στη διάρκεια
της σεζόν.
Θεωρητικά
και βάσει του πώς έχει διαμορφωθεί το
ρόστερ έως τώρα, λείπει μόνος ένας
στόπερ, ο οποίος -αργά ή γρήγορα- θα
υπογράψει συμβόλαιο.
Μέχρι τότε,
ο Μπούργος έχει επιλογές, ξέρει ότι
μπορεί να πειραματιστεί με χαμηλό ρίσκο
(πρακτικά δεν μιλάμε καν για ρίσκο) και
κάπως έτσι, όταν θα γυρίζει στον πάγκο,
θα βλέπει εκείνους που δεν έβλεπε πέρσι
ο προκάτοχός του.
