Η νομοθετική ρύθμιση για τους προστατευόμενους μάρτυρες της Novartis θα έχει επιπτώσεις και σε μεγάλες ανοιχτές δικαστικές υποθέσεις του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πρώτη φορά που υπήρξε προστατευόμενος μάρτυρας σε ποδοσφαιρική δικογραφία ήταν το 2011. Στο Koriopolis οι αρχές θεώρησαν απολύτως αξιόπιστο έναν πληροφοριοδότη για στημένα ματς και τον κατέστησαν προστατευόμενο μάρτυρα. Με ψευδεπώνυμο κατέθεσε σοβαρά στοιχεία για αλλοιώσεις αποτελεσμάτων αγώνων στη Super League 2.
Η κατάθεσή του βοήθησε τόσο την εισαγγελέα, όσο και τον ανακριτή να προσκομίσουν πολύτιμα στοιχεία στο ακροατήριο. Το ονοματεπώνυμο του μάρτυρα δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Όλα αυτά ανεξάρτητα που το Koriopolis αποδομήθηκε, απαξιώθηκε και λοιδορήθηκε. Όμως η ευθύνη ήταν κυρίως των δικαστικών αρχών.
Το 2014 η δικογραφία του Noor One με ποδοσφαιρική εμπλοκή, εμφανίζει επίσης προστατευόμενο μάρτυρα. Οι πληροφορίες του οδηγούν στον εντοπισμό 2,1 τόνων ηρωίνης και στέλνουν στη φυλακή 23 άτομα. Μάλιστα οκτώ από αυτούς καταδικάζονται σε ισόβια, ενώ ακόμη εκκρεμεί η δεύτερη παράλληλη δικογραφία για την υπόθεση του ναρκοπλοίου.
Ο μάρτυρας εισέπραξε ένα μέρος της αμοιβής του από την DEA (Αμερικανική Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών) και συνέχισε τη ζωή του χωρίς να μάθει κανείς ποιος είναι. Δώδεκα μάρτυρες που δεν προστατεύθηκαν από την ανωνυμία είτε έφυγαν από τη ζωή υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες είτε δολοφονήθηκαν.
Τρεις προστατευόμενοι μάρτυρες υπάρχουν και στη δικογραφία της δολοφονίας του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη στου Ρέντη. Ήδη κατέθεσαν, διαφώτισαν σημαντικά την υπόθεση και διευκόλυναν το έργο των αρχών.
Εύλογα αναρωτιέται κανείς: Μετά τη διάταξη Φλωρίδη για τους προστατευόμενους μάρτυρες, αυτοί οι τρεις άνθρωποι θα νιώσουν άνετα ώστε να συνεχίσουν να δίνουν στοιχεία στον ανακριτή ή θα άρουν από μόνοι τους τον τίτλο του προστατευόμενου μάρτυρα; Προφανώς, το δεύτερο για να γλιτώσουν από τα περαιτέρω.
Η στήλη δεν πρόκειται να εισέλθει στις νομικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες για τη Novartis. Άλλωστε δεν είναι του αντικειμένου της.
Όμως η δυνατότητα που παρέχεται στον εισαγγελέα να αποκαλύπτει τα πραγματικά ονόματα των προστατευομένων μαρτύρων, δημιουργεί ένα λογικό αδιέξοδο. Κανείς πλέον δεν θα δεχθεί να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά και να δώσει πληροφορίες ακόμη και για υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος εφόσον ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα μάθουν την ταυτότητά του.
Ακόμη κι αν κάνουμε μια υπόθεση εργασίας ότι οι μάρτυρες της Novartis ήταν αναξιόπιστοι, τότε γιατί οι αρχές δέχτηκαν τις μαρτυρίες τους; Υποτίθεται ότι πριν καταστεί κάποιος προστατευόμενος μάρτυς ερευνάται εξονυχιστικά η αξιοπιστία του από εισαγγελείς και ανακριτές. Διαφορετικά ποτέ δεν του δίνουν αυτό το προνόμιο.
Η αντίληψη ότι τώρα βγαίνουν οι κουκούλες, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε πλήρη στρέβλωση. Δηλαδή βγαίνοντας οι κουκούλες, ταυτόχρονα να κουκουλώνονται όλες οι υποθέσεις.
