ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣ
Εκεί που από τον 7ο αι. π.Χ. βρισκόταν η αρχαία Ακανθος. Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής, τον δικό του τόπο. Από εκεί παίρνει συχνά τη βάρκα και ανοίγεται στη θάλασσα για το αγαπημένο του ψάρεμα. Πολλές φορές θα πάει στο Αγιο Ορος.
Στην πρόσφατη παρουσίαση της Επιτροπής Εξομάλυνσης (στις 29 Οκτωβρίου) όπου επισημοποιήθηκε η επιστροφή του Γιώργου Μπίκα στην “κεφαλή” της ελληνικής διαιτησίας, ο 61χρονος Χαλκιδικιώτης είπε ότι πριν πάει, άναψε ένα κεράκι σε μια εκκλησία, εκεί κοντά. Το αγαπημένο του ψάρεμα μπορεί πια να περιμένει.
Αυτή που δεν μπορεί να περιμένει είναι η (πιο αγαπημένη του) διαιτησία. Να είναι γερό το δικό του “σκαρί” που θα ρίξει στη φουρτουνιασμένη “θάλασσά” της, με σύμμαχο την παράδοση της Ιερισσού με τα καρνάγια της που είναι από τα παλιότερα στην Ελλάδα. Με μεγάλους καραβομαραγκούς. Θα του χρειαστεί.
Στα γραφεία της τράπεζας
Καραβομαραγκός ο ίδιος, όχι. Ηταν διευθυντής σε κατάστημα τράπεζας στον Πολύγυρο, είχε πάρει μετάθεση και στη Θεσσαλονίκη. Υπάλλληλος τράπεζας και η γυναίκα του, η Βάσω.
Ο 25χρονος γιος, ο Στέλιος, με σπουδές στα ΤΕΦΑΑ, αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο. Ηταν στα τμήματα υποδομής του Ηρακλή, του ΠΑΟΚ, είχε κλήσεις στην Εθνική Νέων.
Το καλοκαίρι του 2014 μάλιστα, ο γιος συμμετείχε και στην προετοιμασία των Κυανόλευκων (με Νίκο Παπαδόπουλο, στο Καρπενήσι) χωρίς πάντως να πάρει παιχνίδια στη σεζόν.
Νωρίτερα είχε παίξει στον Διγενή Λακκώματος στη Γ’ Εθνική. Το εντυπωσιακό με τον γιο είναι ότι τον Αύγουστο του 2015 (είναι κάτοχος UEFA B), είχε αναλάβει (παρά το νεαρό της ηλικίας του) τη θέση του πρώτου προπονητή στην ομάδα της Ιερισσού, στον Ακανθο, περιμένοντας τα επόμενα ποδοσφαιρικά του βήματα.
Η άρνηση του καλοκαιριού
Λίγους μήνες πριν, στις 22 Ιουνίου, υπήρχε δήλωση του Γιώργου Μπίκα που αρνούταν τη θέση και έλεγε: “Δεν θέλω να είμαι αρχιδιαιτητής”. Επισήμως, επικαλέστηκε “προσωπικούς λόγους”. Να ήταν αυτό; Ή, να ήταν το προηγούμενο καθεστώς στην Ε.Π.Ο.; Οπως και να έχει η επιστροφή του, απλώς, άργησε λίγο. Ηταν σε αυτό το πόστο και την τριετία 2001-2004, έναν χρόνο μετά που ο διεθνής διαιτητής, κρέμασε τη σφυρίχτρα του. Πάντα τονίζει το δύσκολο έργο που έχει ο διαιτητής. “Αντί να δικαιούται το θαυμασμό όλων, στο πρόσωπό του αναζητούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι και εξιλαστήρια θύματα για να φορτωθούν αποτυχίες άλλων», είναι μία από τις θέσεις του.
Τσάμπιονς Λιγκ βραδιά στο Μιλάνο
Στην καριέρα του ως διεθνής διαιτητής υπάρχει και ένα παιχνίδι στο Μιλάνο που έχει περάσει στην ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ηταν 4 Δεκεμβρίου 1996, 20 χρόνια πριν, και η Ρόζενμποργκ πετούσε εκτός συνέχειας του θεσμού τη Μίλαν, κερδίζοντάς την με 2-1, μέσα στο ιταλικό σπίτι της. Διαιτητής ο 41χρονος, τότε, Μπίκας, σε ματς μάλιστα που ακόμη και η ισοπαλία ήταν αρκετή για τη Μίλαν για να πάρει την πρόκριση στην επόμενη φάση. Πέρασε η Ρόζενμποργκ.
Δεν πήγαιναν στη σέντρα
Είναι λογικό σε μια καριέρα -σχεδόν 15ετίας σε επίπεδο Α’ Εθνικής- να υπάρχουν και ματς που κάποιες αποφάσεις να έχουν προκαλέσει διαμαρτυρίες. Οπως εκείνο που είχε γίνει στις 2 Μαϊου 1999. Το παιχνίδι ήταν Παναθηναϊκός-Ξάνθη για την 28η αγωνιστική. Η θρακική ομάδα είχε προηγηθεί με τον Πατσατζόγλου (61’), οι “Πράσινοι” ισοφάρισαν με τον Βαζέχα (73’) και στο 90’ ο Μπίκας εκτιμά ότι υπάρχει ανατροπή του Βαζέχα και δίνει πέναλτι. Το εκτελεί ο Καραγκούνης και διαμορφώνει το τελικό 2-1. Οι φιλοξενούμενοι αρνούνταν για κανά τρίλεπτο να πάνε στη σέντρα, ως ένδειξη διαμαρτυρίας και ο Μπίκας έδειξε την κίτρινη κάρτα στον (τότε παίκτη της Ξάνθης) Νίκο Καραγεωργίου για να επισπευθούν τα πράγματα.
Στο θετικό πρόσημο
Γενικώς πάντως η πορεία του Μπίκα στην ελληνική διαιτησία έχει θετικό αντίκτυπο, έξωθεν καλή μαρτυρία. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει διαιτητής ο οποίος διεκδικεί το αλάθητο. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, το συγκεκριμένο άτομο ψεύδεται. Δεν μπορείς να εκμηδενίσεις τα περιθώρια λάθους όταν αποφασίζεις μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου”, έλεγε το 1998. Και τώρα είπε: “Λάθη θα γίνουν αλλά να ξέρετε πως θα είναι ανθρώπινα. Το λέω προκαταβολικά για να ζητήσω συγνώμη”, και επικαλέστηκε έναν από τους σπουδαιότερους ρητοροδιδάσκαλους της αρχαιότητας, σημειώνοντας… “όπως έλεγε ο Ισοκράτης υπάρχουν τρεις αρχές διοίκησης. Πρώτον διοικείς με κανόνες, δεύτερον διοικείς ανθρώπους και τρίτον δεν διοικείς για πάντα”.
