Απελευθέρωση, η Τούμπα να γίνει έδρα και ένας ΠΑΟΚ διεκδικητής

Διδακτικό από κάθε άποψη ήταν το δεύτερο παιχνίδι του Κυπέλλου με αντίπαλο το Αιγάλεω στην Τούμπα. Έστειλε μηνύματα ο ΠΑΟΚ, ήθελε να δείξει και τα κατάφερε στο μέτρο του δυνατού, πως κοιτάζει μπροστά. Μόνο μπροστά.

Όσα έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν, ακόμη και στην αναμέτρηση με αντίπαλο την Καλλιθέα τα έχουμε αναλύσει. Ακόμη και τα διαιτητικά λάθη του Τζήλου και των Τσαγκαράκη – Κουμπαράκη που πρακτικά δείχνουν κατώτεροι των περιστάσεων ως διαιτητές, για να διευθύνουν ένα παιχνίδι. Το ζητούμενο στο ματς με το Αιγάλεω, ήταν να αναδείξει ο ΠΑΟΚ το επιθετικό του «πρόσωπο».

Αυτή την νοοτροπία πρέπει να έχει σε κάθε παιχνίδι στην Τούμπα. Είτε παίζει με τον Ολυμπιακό, είτε αγωνίζεται εναντίον του Αιγάλεω.

Άλλωστε η φράση που μας στοιχειώνει τις τελευταίες δεκαετίες, είναι η γνωστή: «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν και οι άλλοι…..». Αυτό δεν μας έλεγαν;

Αυτό το μήνυμα δεν ήθελαν να περάσουν, κυρίως για τους Πειραιώτες;

Υπό αυτή την έννοια, ακόμη και αυτό το σκορ (7-1) επί του Αιγάλεω, στέλνει μηνύματα.

Πως ο ΠΑΟΚ, παρά τα δεδομένα προβλήματα που έχει, παρά το γεγονός ότι δεν είχε κατορθώσει να κερδίσει σε επίσημο αγώνα στην Τούμπα επί 100 ημέρες, ούτε στο Πρωτάθλημα, ούτε στο Europa League, δεν πρόκειται να παρατήσει την προσπάθεια. Κοιτά μπροστά, κερδίζει με το πλέον εμφατικό σκορ μία υποδυέστερη ομάδα, όπως είναι το Αιγάλεω και οι παίκτες του, αποκτούν και πάλι αυτοπεποίθηση για την δύσκολη συνέχεια.

Αυτό που κυρίως μετρά, στον συγκεκριμένο αγώνα Κυπέλλου, είναι η διάθεση. Η επιθετική τάση της ομάδας. Η επιθυμία για γκολ. Αυτά είναι καταγεγραμμένα. Πρέπει όμως να γίνουν πολλά περισσότερα, με πιο δύσκολους αντιπάλους, για να εμφανίσει ο ΠΑΟΚ την ανωτερότητά του, στην Τούμπα ξανά. Να κερδίσει δηλαδή την Φερεντσβάρος μετά από μία εβδομάδα για να μπει δυναμικά στο κόλπο της πρόκρισης στο Europa League.

Να επικρατήσει επί του Ατρομήτου, τρεις ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα και πάλι στην Τούμπα. Αφήνω στην άκρη, τα εκτός έδρας παιχνίδια, με τον Πανσερραϊκό, τον Παναιτωλικό, την ΑΕΚ στο Κύπελλο, έως τις γιορτές. Για έναν απλό λόγο. Διότι προσωπικά πιστεύω ότι σε αυτά τα ματς, μακριά από την Τούμπα, θα παίξει σαν πραγματικός ΠΑΟΚ. Επομένως αυτή η νίκη αυτοπεποίθησης στην Τούμπα επί του αδύναμου Αιγάλεω, έχει την σημασία της, για την ισχυρή θέληση που πρέπει να έχουν όλοι μέσα στον Δικέφαλο, για νίκες εμφατικές στην φυσική έδρα της ομάδας, επί οποιουδήποτε αντιπάλου.

Δεν πρόκειται να σταθώ σε φυσικά πρόσωπα. Θα ήταν αδόκιμο να κρίνω τον Τισουντάλι για τα τρία γκολ που πέτυχε εναντίον του Αιγάλεω, τον Μπράντον, τον Τάϊσον και τους άλλους. Είναι επαγγελματίες, έκαναν την δουλειά τους. Πρέπει όμως να αναδείξουν τις πραγματικές τους ικανότητες, σε κάθε ένα από τα επόμενα σημαντικά ματς της Τούμπας. Η οποία πρέπει να γίνει ΕΔΡΑ. Με όλη την σημασία της λέξεως.

Χαίρομαι γιατί είδα να αγωνίζεται ο νεαρός αμυντικός Κωττάς. Πήρε χρόνο. Και αυτοπεποίθηση. Θα περίμενα να παίξει και ο νεαρός γκολκίπερ Μοναστηρλής. Πρέπει κάποια στιγμή ο ΠΑΟΚ να εμβαθύνει και να αναδείξει γκολκίπερ από τα σπλάχνα του.

Κοιτάει μπροστά λοιπόν ο ΠΑΟΚ. Και έτσι πρέπει. Ακόμη και στα θέματα διαιτησίας, ας ενημερώνει τον κόσμο του, με σοβαρότητα και κύρος, προϊδεάζοντας για τις αντιρρήσεις, ακόμη και πριν από τους αγώνες. Μπορεί να βρει τρόπους να στείλει μηνύματα. Όχι κατόπιν εορτής. Άλλωστε αφού τα ξέρουν, ας τα πουν με εύσημο τρόπο. Δεν είναι κακό.

Υ.γ. Πολύ σωστή η απόφαση της διοίκησης να επιβραβεύσει με δωρεάν προσκλήσεις, όλους εκείνους που αγόρασαν εισιτήρια στο παιχνίδι Κυπέλλου με το Αιγάλεω. Όταν η ΠΑΕ θέλει, μπορεί και έρχεται πολύ κοντά στον κόσμο της. Θυμηθείτε. Ο ΠΑΟΚ είναι ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα. Χωρίς τον κόσμο του, δεν έχει δυναμική και προοπτική για το μέλλον.