Τι ψάχνεις;

Αντωνακόπουλος: «Διψάω για μια μεγάλη διοργάνωση – Ο Τεντόγλου μου είπε για το Πανελλήνιο ρεκόρ Κ18 που έκανα»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή

Είναι ντροπαλός και ταλαντούχος. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του πεισματάρη και αυθόρμητο. Ο Ανδρέας Αντωνακόπουλος διψάει για διακρίσεις και μεγάλες διοργανώσεις. Ο 20χρονος άλτης του μήκους κατάγεται από την Αθήνα, ολοκληρώνει τις σπουδές του στη φυσικοθεραπεία και προπονείται από την ηλικία των 10 ετών υπό τις οδηγίες της Δέσποινας Παπαβασιλάκη.

Ο Έλληνας άλτης μίλησε στο Metrosport.gr σε μια απολαυστική συνέντευξη για την πορεία του στον στίβο, σημείωσε τον τρόπο με τον οποίο μπήκε στο άθλημα και σχολίασε την πιο δυνατή του στιγμή. Μίλησε για τη σχέση του με τον Μίλτο Τεντόγλου, αποκάλυψε πως έμαθε για το Πανελλήνιο ρεκόρ Κ18 που έκανε ενώ σχολιάζει και τη σχέση του με την προπονήτριά του. Ο Ανδρέας αναφέρθηκε επίσης στο θέμα εγκαταστάσεων στο γήπεδο του Αγίου Δημητρίου ενώ τονίζει πως δεν είναι δύσκολο να συνδυάσει δουλειά και προπόνηση.

-Καλησπέρα Ανδρέα. Ας ξεκινήσουμε με τους στόχους σου για τη σεζόν που ξεκίνησε.

«Τα πράγματα είναι περίπλοκα, δεν υπάρχουν μεγάλες διοργανώσεις στην κατηγορία μου. Ο στόχος μου φέτος είναι να είμαι υγιής, να κατέβω σε όσους αγώνες μπορώ και να κάνω καλές εμφανίσεις. Θα ήθελα ένα ατομικό ρεκόρ στον ανοιχτό».

-Αν έρθει κάτι σε μεγαλύτερη κατηγορία και επίπεδο, από άποψη διοργανώσεων;

«Θα είναι καλοδεχούμενο και θα πάμε με τα χίλια (σ.σ. γέλια)».

-Πως πάει μέχρι στιγμής ο κλειστός στίβος; Είσαι ευχαριστημένος από τον πρώτο αγώνα που έδωσε στην ημερίδα του ΣΕΦ που πήρες την πρώτη θέση με 7,14μ.;

«Ήταν πιο πολύ προπονητικού χαρακτήρα, να βρω τα πατήματά μου. Δεν είχα κάνει αγώνα με τόσο μεγάλη φόρα, ήταν κάτι σαν πείραμα. Δεν έδωσα το 100% του εαυτού μου και δεν είχε συνηθίσει ακόμη το σώμα μου».

-Για το φετινό Πανελλήνιο στο ΣΕΦ τι έχεις να πεις; Ήταν όπως το περίμενες; Στόχευες πιο ψηλά;

«Ένιωθα καλά, ήξερα ότι μπορώ να κάνω καλά άλματα πόσο μάλλον με την ατμόσφαιρα του γηπέδου όπου ήταν τρομερή με τόσο πολύ κόσμο. Τα άλματα που έγραψα δεν αντικατοπτρίζουν το τι ήμουν ικανός να κάνω, αλλά και πάλι κατάφερα τουλάχιστον ατομικό ρεκόρ κλειστού στίβου. Μένω ευχαριστημένος μόνο και μόνο στο ότι έβγαλα μεγάλα άκυρα άλματα. Η επίδοση είναι στα πόδια μου, απλά δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Ετσι και αλλιώς δεν δίνουμε βάση φέτος στον κλειστό. Τώρα θέλω να είμαι υγιής και η επίδοση θα βγει στον ανοιχτό, οπότε γυρνάμε στη δουλειά».

- Τι θυμάσαι από τον περσινό αγώνα που έκανες ατομικό ρεκόρ (7,23μ.);

«Το έκανα στον προκριματικό. Γενικά τα καλά άλματα μου βγαίνουν πάντα στον προκριματικό. Μπορεί να βοηθάει πως είμαι πιο χαλαρός στους προκριματικούς και έχω πιο καθαρό μυαλό. Το είχα χαρεί πάρα πολύ γιατί το 2022 δεν είχα καταφέρει να κατέβω στο Πανελλήνιο Κλειστού. Μου αρέσει ο κλειστός και η ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Ενιωσα μια ικανοποίηση γιατί πέτυχα τον στόχο που είχα θέσει».

-Το 2023 ως χρονιά τι γεύση σου άφησε; Μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε μια χρονιά που ήσουν σταθερός πάνω από τα 7 μέτρα;

«Μου άφησε μια ικανοποίηση ως χρονιά, ήμουν σταθερός και μην ξεχνάμε πως ερχόμουν από σοβαρό τραυματισμό και ήθελα να επανέλθω στα άλματα που είχα συνηθίσει. Η χρονιά τελείωσε με έναν μικροτραυματισμό, όμως μια ατυχία δεν μου χαλάει όλη τη σεζόν».

«Δεν είχα αποδεχθεί τον τραυματισμό μου και με πήγε πίσω – Εκπληκτικό γήπεδο στο Ταλίν»

-Ποιον αγώνα απόλαυσες περισσότερο;

«Το διεθνές μίτινγκ της Καλλιθέας, ήμουν πολύ καλά, χάρηκα τον αγώνα και είχε πολύ καλούς αθλητές. Είναι άλλη αίσθηση να αγωνίζεσαι με διεθνούς φήμης αθλητές».

-Κράτησες περισσότερο τις δύο επιδόσεις πάνω από τα 7,40μ.;

«Για μένα μένουν καλά άλματα που έκανα στον προηγούμενο αγώνα εκείνη τη στιγμή. Με ικανοποιούν και στη συνέχεια τα διαγράφω γιατί θέλω να πάω ακόμη παραπάνω».

-Σου στοίχισε που δεν έπιασες το όριο για το Παγκόσμιο Κ23 που ήταν στόχος;

«Ήξερα πως μπορώ να το κάνω, για ατυχίες δεν βρέθηκα εκεί. Αφού το ήξερα πως μπορούσα να το πετύχω, έμεινα ικανοποιημένος».

-Το 2022 είχες ένα σοβαρό τραυματισμό. Πως το αντιμετώπισες ψυχολογικά;

«Είχα ένα οστικό οίδημα που είχε εξαπλωθεί σε τρεις σπονδύλους, ήταν πρόβλημα στη μέση. Ψυχολογικά στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα, δεν είχα αποδεχθεί αυτό που είχε γίνει και προσπαθούσα να το κρύψω κάτω από το χαλάκι, έλεγα στον εαυτό μου πως θα ξαναμπώ. Μου στοίχισε που δεν έβλεπα το πρόβλημα στα μάτια και με πήγε λίγο πίσω. Από τη στιγμή που το πήρα απόφαση πως αυτή είναι η διαδικασία της αποκατάστασης και πρέπει να συμβιβαστώ, σκεφτόμουν τη μέρα την επιστροφή στις προπονήσεις μου και τους στόχους μου. Αυτός ο τραυματισμός με άφησε εκτός για 3,5 μήνες, μιλάμε αποχή από τα πάντα».

-Το 2021 συμμετείχες στο Ταλίν της Φινλανδίας στο Ευρωπαϊκό Κ23, παίρνοντας την 11^η θέση στον τελικό με 7,42μ. Τι θυμάσαι;

«Θυμάμαι το εκπληκτικό γήπεδο που είχε η διοργάνωση, θυμάμαι το πόσο προσηλωμένος στον στόχο ήμουν, την αυτοπεποίθηση που είχα για να κάνω καλά άλματα. Δεν μένω ικανοποιημένος, γιατί ποτέ δεν μένω ικανοποιημένος με τις επιδόσεις μου γιατί πάντα μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο. Ένιωσα πως ήταν μια επιβράβευση των κόπων μου».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Andreas Antonakopoulos (@antreas.ant)

-Ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχες σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση;

«Εχω κατέβει και σε Βαλκανικό, αλλά το Ευρωπαϊκό είναι μεγαλύτερη διοργάνωση».

-Πως ήταν το Βαλκανικό Κ18 στην Κωνσταντινούπολη;

«Εκεί ήταν τελείως διαφορετικά ως αθλητής, ήμουν πιο μικρός, δεν ήμουν ώριμος. Πήγα σε ηλικία 16-17 ετών. Εκεί δεν έκανα μόνο μήκος, πήρα μέρος και σε σκυτάλη 4x100».

-Σου λείπει η συμμετοχή σε μια μεγαλύτερη διοργάνωση από αυτές που έχεις συμμετάσχει μέχρι τώρα;

«Μου λείπει και γι΄αυτό διψάω. Γι΄αυτό αγωνίζομαι σε κάθε αγώνα και σε κάθε προπόνηση. Κοιμάμαι και ξυπνάω με αυτό τον στόχο, οι μεγάλες διοργανώσεις είναι η επιβράβευση. Προέχει η επίδοση, εμένα με ενδιαφέρει να είμαι ευχαριστημένος και να έχω δώσει όλο μου το είναι, κι ας μην έρθει ποτέ το μετάλλιο (σ.σ. γέλια)».

-Ποιες θεωρείς σημαντικότερες διακρίσεις για σένα;

«Το Πανελλήνιο ρεκόρ κλειστού στίβου στην κατηγορία Κ18, το οποίο είναι 7,22μ. Δεύτερη πιο σημαντική διάκριση είναι το Πανελλήνιο Κ20 που είχα κάνει στα Γιάννενα, το 7,49μ.».

«Ευχαριστώ τον Μίλτο για τις συμβουλές του»

-Κάποιες φορές δεν έρχονται οι διακρίσεις, γιατί ένας αγώνας δεν πηγαίνει όπως θα ήθελες. Όταν συμβαίνει αυτό πως το αντιμετωπίζεις;

«Αμέσως μετά τον αγώνα ψάχνω να βρω το σημείο που έγινε το λάθος, τι ήταν αυτό που με οδήγησε στο να μην κάνω καλό άλμα. Αν βρεις το λάθος και πας απευθείας στην επίλυσή του, τότε στον επόμενο αγώνα θα είσαι ένα βήμα πιο μπροστά. Πάντα αυτό γίνεται σε συνεργασία με την προπονήτριά μου, υπάρχει πάντα ανάλυση».

-Ποιον αγώνα δεν θα ξεχάσεις ποτέ; Θα ήθελες να ξανακάνεις κάποιον αγώνα αν σου δινόταν η δυνατότητα και να αλλάξεις κάτι από αυτά που έκανες;

«Νομίζω είναι το Ευρωπαϊκό στο Ταλίν, αυτόν δεν θα ξεχάσω ποτέ. Θα ήθελα να ξαναζήσω τη μέρα που έκανα Πανελλήνιο ρεκόρ Κ18. Θα άλλαζα μόνο πως θα πανηγύρισα, γιατί δεν το πανηγύρισα αφού δεν το ήξερα εκείνη τη στιγμή».

-Ποια είναι η πιο δυνατή σου στιγμή;

«Μια στιγμή που σκέφτομαι και την εκτιμώ, είναι όταν με είχε καλέσει στην Αρμενία ο Ρόμπερτ Εμιγιάν. Είναι ο κάτοχος του ευρωπαϊκού ρεκόρ στο μήκος (σ.σ. 8.86μ. το 1987), με είχε δει στο Ευρωπαϊκό και του άρεσα ως αθλητής. Με φώναξε σε ένα μίτινγκ που διοργάνωσε ο ίδιος και αυτό για μένα σημαίνει πολλά».

-Στο μήκος ανδρών υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός και περισσότερη προβολή κυρίως λόγω Τεντόγλου. Εσένα σε βοηθάει αυτή η κατάσταση που ο κόσμος έρχεται μπροστά στο σκάμμα για τον Μίλτο αλλά παράλληλα βλέπει και εσάς τους υπόλοιπους;

«Σίγουρα κατά τη διάρκεια του αγώνα μου δίνει ένα μπουστάρισμα να υπάρχει τόσος κόσμος, αλλά δεν είναι κάτι που κυνηγάω. Με ενδιαφέρει να είναι τα δικά μου άτομα και η οικογένειά μου. Ο κόσμος μπορεί να βοηθήσει στη φόρα χτυπώντας παλαμάκια».

-Πως είναι οι σχέσεις σας; Σε συμβουλεύει ως μεγαλύτερος και ως κορυφαίος αθλητής στο αγώνισμά σου;

«Δεν μιλάμε σε καθημερινή βάση, πιο περιστασιακά ίσως. Μου έκανε εντύπωση πως από μικρή ηλικία όταν ανέβαζα ένα βιντεάκι με ένα άλμα, μου έγραφε ωραίο άλμα ή ωραία τεχνική ή βελτίωσε αυτό. Καθόταν σε ένα παιδί 16-17 ετών να τον βοηθήσει να γίνει καλύτερος. Μου έχει στείλει 2-3 μηνύματα, το εκτιμώ πάρα πολύ. Θα σου πω μια αστεία ιστορία με τον Μίλτο. Όταν είχα κάνει το Πανελλήνιο ρεκόρ Κ18 σε μια ημερίδα στο ΣΕΦ, ο Μίλτος ήταν στην κερκίδα και έβλεπε τον αγώνα. Εγώ πήγα στην προπονήτριά μου, να αναλύσουμε τι πήγε σωστά και λάθος. Όταν ήρθε η ώρα να φύγω, έρχεται ο Μίλτος και μου λέει συγχαρητήρια. Του λέω ευχαριστώ, δεν ήταν πολύ καλό άλμα, είναι κοντά στο ατομικό μου ρεκόρ. Και μου λέει, ναι αλλά είναι Πανελλήνιο ρεκόρ και εγώ γέλαγα. Εγώ δεν το ήξερα και το έμαθα εκείνη τη στιγμή. Τον ευχαριστώ πολύ για όσες συμβουλές μου έχει δώσει».

«Ήμουν ο πιο γρήγορος στο σχολείο, με κέρδισε το μήκος»

-Πως ξεκίνησες τον στίβο και σε τι ηλικία; Ποιο ήταν το ερέθισμα;

«Όταν ήμουν μικρός δεν είχα ιδέα τι ήταν ο στίβος. Έτσι, οι γονείς μου με είχαν γράψει ποδόσφαιρο αλλά δεν μου άρεσε και το σταμάτησα. Δεν είχα κάποιο ενδιαφέρον σε άλλο άθλημα, αλλά ήμουν ο πιο γρήγορος στο σχολείο. Έτυχε στην 4^η Δημοτικού να αλλάξουμε γυμνάστρια, είδε τις δυνατότητές μου και μου είπε να πάω στίβο. Χάρη σε εκείνη πήγα στο γήπεδο του Αγίου Δημητρίου και ξεκίνησα την πορεία μου στον στίβο».

-Εχεις δοκιμάσει άλλα αθλήματα ή άλλο αγώνισμα στον στίβο;

«Όπως είπα νωρίτερα, έχω παίξει ποδόσφαιρο. Σε μικρότερες ηλικίες ήμουν καλύτερος στις ταχύτητες και στο μήκος. Και με κέρδισε το μήκος».

-Πως κατέληξες στο μήκος;

«Με είχε δει η κυρία Δέσποινα, με εκείνη ξεκίνησα μήκος και είδε τις δυνατότητές μου. Με ρώτησε αν θέλει να πηγαίνω 2-3 φορές την εβδομάδα στο τμήμα των αλμάτων. Πήγα και μου άρεσε. Να σημειώσω πως τότε δεν ήμουν τόσο καλός, άλλα παιδάκια ήταν καλύτερα. Αλλά και η κυρία Δέσποινα είχε δει τις προοπτικές μου».

-Τι προτιμάς, ανοιχτό ή κλειστό;

«Θα έλεγα κλειστό αν υπήρχαν περισσότεροι αγώνες στην Ελλάδα. Αλλά ο ανοιχτός είναι πιο ωραίος».

-Η σκυτάλη πως προέκυψε;

«Eίδε ο σύλλογος και οι προπονητές πως είμαι γρήγορος και έχω κατέβει σε αρκετά Πανελλήνια μικρότερων ηλικιακών κατηγοριών. Αν με χρειαστεί ο σύλλογος εννοείται πως τρέχω αλλά εξαρτάται και από τους αγώνες που έρχονται, τι χρονιά είναι, αν κυνηγάω κάποιο όριο».

«Δεν έχουμε γήπεδο κλειστού, η προπονήτριά μου με ωρίμασε»

-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αθήνα. Πως είναι τα πράγματα σε θέματα εγκαταστάσεων στο Δημοτικό Στάδιο Αγίου Δημητρίου που προπονείσαι;

«Εμείς δεν έχουμε κλειστό, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. Ισως έχω συνηθίσει. Οι εγκαταστάσεις δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο, τώρα κάτι έχουν φτιάξει. Για 5-6 χρόνια είχαν διαλύσει το χορτάρι από το γήπεδο του ποδοσφαίρου και κάναμε προπόνηση σε ένα χωράφι και γύρω γύρω υπήρχε κουλουάρ στίβου. Έχουμε κάνει και προπόνηση με βροχή, κάποιες φορές πηγαίνουμε στον Άγιο Κοσμά. Από του χρόνου που δεν θα υπάρχει, αναγκαστικά θα κάνουμε στο κρύο και στη βροχή. Το άλλο κλειστό είναι στο ΟΑΚΑ που είναι μακριά για να πηγαίνεις κάθε μέρα».

-Τι σημαίνει για σένα η προπονήτριά σου, Δέσποινα Παπαβασιλάκη;

«Ουσιαστικά με έχει μεγαλώσει, με έχει πάρει από παιδάκι 10 ετών και έφτασα ενήλικος πια. Με ωρίμασε, με βοήθησε να καταλάβω πως πρέπει να δουλέψω για να πετύχω ένα στόχο. Αυτό μικρός δεν το είχα. Δηλαδή μου έμαθε πως να έχω πειθαρχία. Την ευχαριστώ πολύ για όσα έχει κάνει».

-Τι ρόλο έπαιξε η οικογένειά σου στο να ασχοληθείς με τον στίβο και πόσο σε στηρίζουν;

«Δεν ήταν κάποιος από τους δύο γονείς μου αθλητής, ο πατέρας μου ήταν γρήγορος αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ. Με έχουν στηρίξει πάρα πολύ από την αρχή μέχρι και σήμερα».

-Τι στήριξη έχεις από τον σύλλογό σου, ΟΦΚΑ Οδυσσέας Αγίου Δημητρίου;

«Όπου μπορούν με βοηθούν, είναι πρόθυμοι σε ό,τι ζητήσω. Έχω ακούσει πολλά περίεργα από άλλους αθλητές για τους συλλόγους τους, σε μένα είναι πολύ υποστηρικτικός. Με στήριξαν και στις δύσκολες στιγμές και στον τραυματισμό μου».

-Πως καταφέρνεις να συνδυάζεις τη δουλειά με τον πρωταθλητισμό;

«Τελείωσα τη Σχολή Φυσιοθεραπείας και τώρα είμαι στο κομμάτι της πρακτικής άσκησης. Όταν υπάρχει θέληση τότε όλα μπορείς να τα κάνεις. Δεν το αφήνω να γίνεται σπουδαίο στο κεφάλι μου, γιατί όσο σπουδαίο το αφήνεις να γίνει τόσο γίνεται. Δεν το αφήνω να με καταβάλλει, η προπόνηση δεν με κουράζει. Ίσα ίσα ξεσκάω και εκτονώνομαι».

-Πες μου τρεις λέξεις που σε χαρακτηρίζουν.

«Αυτή είναι πιο δύσκολη ερώτηση από τις άλλες (σ.σ. γέλια). Θα πω πρώτη λέξη, πως είμαι αυθόρμητος, η δεύτερη λέξη που με χαρακτηρίζει είναι πεισματάρης. Δεν μπορώ να σκεφτώ τρίτη (σ.σ. γέλια)».

-Τι κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;

«Ασχολούμαι με πολλά πράγματα, ανάλογα την ημέρα και τα κέφια μου. Μου αρέσει η ζωγραφική, ακούω μουσική, μπορώ να παίξω κάποιο βιντεοπαιχνίδι στο Playstation, ίσως να βγω καμιά βόλτα με τους φίλους μου. Είμαι απλός άνθρωπος και δεν χρειάζομαι πολλά για να με ικανοποιήσουν».