Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Μπορεί οι παίκτες των δυο ομάδων να έδωσαν το μέγιστο των δυνάμεών τους και να προσπάθησαν πολύ για να κερδίσουν αυτό το παιχνίδι αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν. Το ποδόσφαιρο που παράχθηκε δεν ήταν ιδιαίτερα ποιοτικό , καθόλου θεαματικό και με ελάχιστες καλές φάσεις εκατέρωθεν.
Τόσο ο Άρης όσο και ο ΠΑΟΚ επιθυμούσαν διακαώς τη νίκη για διαφορετικούς φυσικά λόγους. Κανέναν δε συνέφερε η ισοπαλία η οποία δείχνει να στερεί στόχους υπό προϋποθέσεις. Και αυτό διότι ο Άρης δεν εκμεταλλεύεται τα στραβοπατήματα των αντιπάλων με αποτέλεσμα να παλεύει για την 6η θέση ενώ ο ΠΑΟΚ πήγε στους 11 βαθμούς από την πρώτη θέση, κάτι που σημαίνει ότι αν δε γίνει κάτι συνταρακτικό, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να επανέλθει στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος.
Όσο αφορά τον Δικέφαλο και το παιχνίδι του : η διαχείριση παικτών και δυνάμεων ήταν αυτό που καθόρισε την ενδεκάδα και την σκέψη του Λουτσέσκου. Ξεκίνησε με 6 αλλαγές που άλλες πήγαν καλά και άλλες όχι. Για παράδειγμα οι δυο πλευρές του ΠΑΟΚ δε δούλεψαν για 65 λεπτά. Ο Ζίφκοβιτς εξαφανίζεται από αριστερά ενώ ο Ζαμπά που θα μπορούσε να ήταν καλός έμοιαζε εντελώς απείθαρχος και εξαιτίας του η ομάδα ίσως δεχόταν και ένα γκολ.
Ο Σοάρες και ο Βιερίνια τα πήγαν από καλά έως εξαιρετικά αλλά δυστυχώς δημιουργικά , εκτός από 5-6 φορές οι δυο ομάδες αλληλοεξουδετερώθηκαν. Ο Άπκομ πάλευε μόνος του σε ρόλο μακριά από τον κανονικό του που είναι να πετυχαίνει γκολ και παραλίγο να το κάνει στην πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε. Συνοπτικά στο πρώτο ημίχρονο ο Άρης δυο φορές μπήκε από την πλευρά των Σάστρε -Ζαμπά και έκανε ευκαιρίες ενώ ο ΠΑΟΚ με Άπκομ είχε τη δική του.
Μοιρασμένο και αμφίρροπο το παιχνίδι. Ωστόσο φαινόταν ότι ο Άρης ξόδευε παραπάνω δυνάμεις από τον αντίπαλό του. Αυτό σημειώθηκε και στα πρώτα 15 λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου όπου ο Άρης μπήκε καλύτερα και έχασε μια ευκαιρία από αδράνεια της άμυνας σε χτύπημα κόρνερ. Οι αλλαγές του Λουτσέσκου από το 60-65 και μετά έδωσαν ένα περίσσευμα ενέργειας και μια έκπληξη που ο αντίπαλος δεν μπορούσε να την αντιμετωπίσει αλλά και ο ΠΑΟΚ δεν την εκμεταλλεύτηκε.
Βγήκαν ο Σοάρες και ο Τσιγγάρας που ήταν από τους καλύτερους. Ο πρώτος μάλλον επειδή είχε και κίτρινη κάρτα. Ο δεύτερος γιατί έχει παιχνίδι την Πέμπτη και ο Βιερίνια γιατί έχει ένα όριο αντοχής αν και αυτός όσο έπαιξε ήταν με τους προαναφερόμενους και τον Πασχαλάκη οι κορυφαίοι του Δικεφάλου. Η έκπληξη ακούει στο όνομα Μπίσεσβαρ.
Η μέτρια παρουσία του στο πρώτο ημίχρονο «έλεγες» ότι θα σβήσει με την πάροδο του χρόνου. Αντιθέτως μόλις αυτός ήρθε από αριστερά διέλυσε σχεδόν την αμυντική τακτική του Άρη. Σε κάθε σχεδόν επίθεση δημιουργούσε ρήγμα αλλά η περιοχή δεν ήταν γεμάτη και ενίοτε η τελική πάσα όχι η καλύτερη.
Θα λέγαμε ότι ο ΠΑΟΚ μετά το 75΄πλησίασε πολλές φορές κοντά στο γκολ με μόνο δυο καθαρές ευκαιρίες – σουτ. Θα έπρεπε ανάλογα με τους διεμβολισμούς του Μπίσεσβαρ, ο Κουέστα να είχε ανησυχήσει πολύ περισσότερο. Καντουρί και Κούρτιτς δεν προσέφεραν κάτι το ιδιαίτερο παρά μια ηρεμία και κυκλοφορία στο παιχνίδι. Συμπερασματικά ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να κερδίσει και να χάσει.
Η ισοπαλία κανονικά θα έμοιαζε με ήττα αλλά δεδομένων των συνθηκών και ότι η ομάδα βρίσκεται στα «κόκκινα» δίχως να έχει και τις ποιοτικές λύσεις που θα μπορούσαν να γυρίσουν ένα παιχνίδι, η εμφάνιση και η προσπάθεια κυρίως είναι θετικά στοιχεία. Αυτό που μετρά τώρα είναι ο τελικός της Πέμπτης γιατί είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να δώσει πάρα πολλά στον ΠΑΟΚ και τους φιλάθλους του.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
