Αμπέλ Φερέιρα: Η τακτική που του έδωσε δυο Κόπα Λιμπερταδόρες
Πριν από λίγες ημέρες η Τσέλσι χάρη σε εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Χάβερτς πανηγύρισε την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων κόντρα στην Παλμέιρας.
Οι Βραζιλιάνοι έβαλαν δύσκολα στους «μπλε» αλλά στην παράταση προδόθηκαν από την «άσπρη βούλα». Η δυσαρέσκεια ήταν έντονη στις τάξεις των φιλάθλων καθώς μετά από δύο συνεχόμενα Κόπα Λιμπερταδόρες και ένα Κύπελλο οι προσδοκίες ήταν αυξημένες.
Η Παλμέιρας έχει αλλάξει επίπεδο. Παρουσιάζει ένα δυνατό και καλά οργανωμένο σύνολο στο χορτάρι που δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να πάρει αποτέλεσμα ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο αντίπαλος.
Υπεύθυνος για την εικόνα αυτή είναι ο Αμπέλ Φερέιρα. Ο Πορτογάλος θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους προπονητές εκτός Ευρώπης καθώς με μικρά τεχνάσματα στο παιχνίδι του έχει καταφέρει να πανηγυρίσει τίτλους και να γίνει περιζήτητος.
Άμυνα πριν τη σέντρα
Ο Φερέιρα χρησιμοποιεί κυρίως δύο βασικά σχήματα, το 5-4-1 και το 4-2-3-1. Ανεξάρτητα από το σύστημα που επιλέγει η αμυντική στρατηγική παραμένει ίδια σε μεγάλο βαθμό. Οι Βραζιλιάνοι εστιάζουν περισσότερο στην προστασία του κέντρου και στη μείωση του χώρου που δίνεται στον αντίπαλο.
Η Παλμέιρας δεν είναι εξαιρετικά επιθετική χωρίς την μπάλα. Δεν είναι από εκείνες τις ομάδες που πιέζουν τον αντίπαλο μόλις χάσουν την κατοχή. Αντιθέτως, κρατά μια παθητική στάση και της αρέσει να οπισθοχωρεί και να δίνει χώρο μέχρι να φτάσει το τόπι στη μεσαία γραμμή.
Κάπου εκεί αρχίζει η πίεση και η άμυνα γίνεται πιο επιθετική. Λειτουργεί σε ένα σύστημα ζώνης που είναι προσανατολισμένο στη θέση και καλά οργανωμένο. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα τείχος στο χώρο της σέντρας, που θα καλύπτει τις γωνίες και δεν θα επιτρέψει στον αντίπαλο να προχωρήσει στην περιοχή.
Σε αυτό βοηθούν τα δυο κεντρικά χαφ τα οποία γίνονται οι βάσεις ενώ τα εξτρέμ και ο επιθετικός καλύπτουν τις γωνίες. Οι πέντε παίκτες συνεργάζονται αρμονικά και κλείνουν τόσα καλά τους διαδρόμους που η μπάλα τις περισσότερες φορές γυρίζει πίσω.
Ο Πορτογάλος αρέσκεται σε αυτή την τακτική. Δηλαδή. να αναγκάζει τον αντίπαλο να κάνει πάσα προς τα πίσω. Έτσι, βρίσκει την ευκαιρία να ανεβάσει τα εξτρέμ και τον επιθετικό, οι οποίοι πιέζουν και δίνουν την ευκαιρία στην ομάδα να κερδίσει έδαφος και να δημιουργήσει προβλήματα στον αντίπαλο με κάποια ριψοκίνδυνη πάσα. Φυσικά, μια μακρινή μπαλιά είναι βούτυρο στο ψωμί της Παλμέιρας καθώς είναι δυνατή στο εναέριο παιχνίδι.
Τι γίνεται, όμως, όταν ο αντίπαλος δεν γυρίζει την μπάλα πίσω; Οι Βραζιλιάνοι είναι υπομονετικοί και εστιάζουν στην προστασία του κέντρου. Προσπαθούν να κλείσουν κάθε πιθανό διάδρομο στα άκρα τον παίκτη να πασάρει κεντρικά ώστε τα χαφ ή τα μπακ, που έχουν ανέβει προς το κέντρο, να μπορέσουν να κόψουν.
Άμυνα έξω από την περιοχή
Η Παλμέιρας παίζει πιο επιθετικά όταν η μπάλα περνά το κέντρο. Εάν ο αντίπαλος φτάσει σε αυτό το σημείο, τότε οι κεντρικοί αμυντικοί, οι μπακ και τα κεντρικά χαφ διατηρούν τις θέσεις τους και ο παίκτης που βρίσκεται κοντά σε εκείνον που έχει την μπάλα στην κατοχή του τείνει να τον πλησιάζει και να ασκεί πίεση.
Τα εξτρέμ συνεργάζονται με τα μπακ και κλείνουν διαδρόμους ενώ οι υπόλοιποι δημιουργούν ένα τετράγωνο γύρω από το χώρο που κινείται η μπάλα , το οποίο έχει ως στόχο να προσφέρει βοήθειες και να δυσκολέψει την επίθεση του αντιπάλου.
Φυσικά, η αντίθετη πλευρά δεν μένει εκτεθειμένη. Το σύστημα είναι προσανατολισμένο στη θέση και παρότι στόχος είναι να παραμείνει συμπαγής, υπάρχουν παίκτες και από την άλλη πτέρυγα ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος μιας μακρινής μπαλιάς που θα σπάσει εύκολα την άμυνα.
Ένα σημαντικό στοιχείο στο σχήμα είναι ότι οι κεντρικοί παίκτες προστατεύουν το χώρο ώστε να σαρώσουν κάθε μπαλιά που μπορεί να περάσει.
Ο Φερέιρα θέλει να αποφύγει η ομάδα του να δώσει χρόνο στους παίκτες της αντίπαλης ομάδας να κινηθούν στο χώρο και για αυτό ζητά διαρκή πίεση. Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα μια μπάλα προς τα πίσω ή μια βιαστική μπαλιά χωρίς αποτέλεσμα.
Παιχνίδι δημιουργίας
Η Παλμέιρας δεν είναι μια ομάδα που έχει μεγάλο ποσοστό κατοχής. Η ομάδα αρέσκεται στις μακρινές και σίγουρες πάσες που δίνουν την ευκαιρία να βρεθεί η μπάλα γρήγορα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Αυτό ήταν και το κλειδί για το επιθετικό παιχνίδι και την αποτελεσματικότητα της.
Αγαπούν τις αντεπιθέσεις, είναι καλοί στο να προωθούν την μπάλα με γρήγορες πάσες στην περιοχή και να εκμεταλλεύονται τους χώρους που υπάρχουν.
Στόχος είναι να δοθεί βάθος και να υπάρχουν πολλά σώματα στο σημείο ώστε να γυρίζει η μπάλα εύκολα. Η θέση του κάθε παίκτη εξαρτάται από τις κινήσεις των συμπαικτών και των αντιπάλων στο χώρο.
Η πρώτη πάσα γίνεται από τον τερματοφύλακα σε κάποιον από τους αμυντικούς, οι οποίοι κάθονται πίσω για να αναγκάσουν τους αντιπάλους να ανέβουν στο γήπεδο.
Έτσι, η πάσα στο κεντρικό χαφ θα είναι πιο εύκολη και θα του δώσει χώρο και χρόνο να βρει κάποιον παίκτη της επίθεσης πιο εύκολα. Παίζουν ένα ριψοκίνδυνο passing play που βασίζεται στις γρήγορες, μακρινές και κάθετες μπαλιές αλλά έχει αποτέλεσμα.
Προχωρώντας πιο ψηλά στο παιχνίδι, είναι κάτι συνηθισμένο, τα εξτρέμ να συγκλίνουν και να πλησιάζουν τον επιθετικό ώστε να αφήνουν κενό το χώρο για να ανέβουν τα μπακ. Αυτό δίνει και τη δυνατότητα να έχουν περισσότερες επιλογές εντός περιοχής σε μια πιθανή σέντρα.
Ένας από τους κεντρικούς χαφ προωθείται ώστε να αποτελέσει μια επιλογή ή να δημιουργήσει κενό χώρο ή να φτάσει στο κουτί αμαρκάριστος.
Οι εξτρέμ, οι σέντερ φορ και οι ακραία μπακ έχουν την ελευθερία να αλλάζουν τις θέσεις τους, κάτι που κάνει το μαρκάρισμα τους πιο δύσκολο, μπερδεύει τους αμυντικούς του αντιπάλου και δημιουργείται χώρος.
Η μπροστινή πεντάδα (φορ, εξτρέμ, μπακ) μπορεί να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις είτε με την υπερφόρτωση του πλάγιου οπισθοφύλακα των αντιπάλων είτε τραβώντας έναν αμυντικό μακριά από το κουτί είτε με τη δύναμη της στις εναέριες μονομαχίες.
Συμπέρασμα
Στην επιτυχία της Παλμέιρας έπαιξε σημαντικό ρόλο αυτό το παθητικό, οργανωμένο και επιθετικό αμυντικό σύστημα. Επιπλέον, οι πέντε παίκτες της επίθεσης, που αποτελούνται από τα εξτρέμ, τον σέντερ φορ και τα μπακ, είναι το κλειδί για το επιθετικό παιχνίδι καθώς οι κινήσεις τους επιτρέπουν την υπερφόρτωση της αντίπαλης αμυντικής γραμμής. Κάτι που δημιουργεί προβλήματα. Οι γρήγορες μεταβιβάσεις είναι το κερασάκι που επέτρεψε στο σύστημα του Αμπέλ Φερέιρα να είναι αποτελεσματικό.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
