Ο ΠΑΟΚ έκανε το αυτονόητο χθες (8/5) στον Βόλο και η νίκη ήρθε εύκολα, απλά και χωρίς να ιδρώσει η ομάδα. Το πιο σημαντικό είναι πως παίκτες όπως για παράδειγμα ο Ράφα Σοάρες πήραν ανάσες και περιμένουμε από σήμερα να δούμε ποιοι από τους Τάισον, Ινγκασον, Αουγκούστο και Σάστρε θα μπορέσουν να βοηθήσουν την ομάδα στο ματς με τον Ολυμπιακό.
Προφανώς το χθεσινό ματς και κυρίως όπως εξελίχθηκε δεν χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση. Ο ΠΑΟΚ βρήκε ένα ωραίο γκολ από τον Αντρίγια, είδε τον ΝΠΣ να μένει με δέκα παίκτες και απλά «κλείδωσε» τη νίκη με ένα δεύτερο γκολ που ήταν και ωραίο και σε συνεργασία και σε τελείωμα από τον Μπράντον Τόμας. Το σημαντικό είναι πως τόσο ο Ισπανός όσο και ο Αντρίγια βγάζουν ενέργεια την οποία ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί στα δυο τελευταία ματς.
Την Κυριακή ο ΠΑΟΚ θέλει μόνο τη νίκη για να πάρει την 3η θέση που δίνει εισιτήριο για το Europa. Παίρνει δηλαδή από την Κυριακή το εισιτήριο που θα διεκδικήσει και στον μεγάλο τελικό του Κυπέλλου πέρα από την κούπα. Κυρίως όμως για μένα αυτή η κατάκτηση της 3ης θέσης θα δώσει μια μεγάλη ψυχολογική ώθηση στον ΠΑΟΚ έχοντας εξασφαλίσει και το καλύτερο ευρωπαϊκό εισιτήριο πριν χρειαστεί να παίξει τον τελικό. Αλλά στα κέρδη θα βάλω και κάτι ακόμη: θα αναγκάσει τον Ολυμπιακό του χρόνου να ξεκινήσει από πολύ νωρίς τη σεζόν. Με ότι αυτό συνεπάγεται».
Κλείνω με το θέμα Μιχαηλίδη αφού καθημερινά λαμβάνω μηνύματα για το γιατί δεν παίζει. Χθες ρώτησα ξεκάθαρα τον Λουτσέσκου και την απάντηση του μπορείτε να τη διαβάσετε στη σελίδα 10 την απάντηση του. Κάποιος μπορεί να πει ότι καλύφθηκα και κάποιος άλλος ότι δεν καλύφθηκε από την απάντηση του. Προσωπικά έκανα αυτό που έπρεπε. Δεν απαιτώ κανέναν να το εκτιμήσει αλλά τουλάχιστον οι κριτές των πάντων (δεν αναφέρομαι σε οπαδούς) ας το αποδεχθούν.
Όπως αποδέχθηκαν έστω και μετά λύπης τους πως ο Μπράντον Τόμας ως… δευτεροκλασάτος έχει προσφέρει περισσότερα από τον Ολιβέιρα. Και ένα τελευταίο μήνυμα: η σιωπή και η ευγένεια δεν είναι αδυναμία. Απλά σεβασμός σε ανθρώπους που έχουν από πίσω τους μια διαδρομή και μια ηλικία. Αλλά αυτό δεν είναι άλλοθι για κανιβαλισμό χαρακτήρων και εργαζόμενων. Γιατί η υπομονή εξαντλείται. Κρατιόμαστε για να μην απαντήσουμε ανάλογα. Τελεία και ελπίζω και… παύλα.