Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Είναι άραγε αυτή η τιμωρία που αρμόζει στον σύλλογο του Πειραιά για τις εμπρηστικές, εξωθεσμικές και παράγουσες βία, συμπεριφορές του προέδρου και αντιπροέδρου του; Οι Μαρινάκης και Καραπαπάς έδωσαν ρεσιτάλ την περασμένη Δευτέρα αφού ξευτέλισαν με τις δηλώσεις και τις πράξεις τους τόσο τους δημοσιογράφους όσο και τον πρόεδρο της ΕΠΟ Μπαλτάκο. Παράλληλα παρουσιάστηκε μια υπόθεση ενός ξένου διαιτητή η οποία χαρακτηρίζεται σκοτεινή, ύποπτη και δύναται να εμπεριέχει ακόμη και νομικά ζητήματα.
Όμως σίγουρα δεν μπορεί να θεωρούμε ότι αυτή θα πρέπει να είναι η «πληρωμή» ενός συλλόγου για δυο άτομα που εργαλιοποιούν τη δυναμική του θέλοντας να ανελιχθούν κοινωνικά και επιχειρηματικά. Η παράλογη επίδειξη δύναμης από μέρους τους και η πεποίθηση του ακαταδίωκτου που έχουν αναπτύξει προξενεί ανεπανόρθωτη ζημιά στο ποδόσφαιρο. Η παρουσία τους κατά τη γνώμη μας, όχι μόνο αυτών των δύο αλλά και αρκετών ακόμη, σκεπάζει τον χώρο μας με έναν ζόφο που μετατρέπει με μιας την αγάπη σε αηδία και το πάθος σε φόβο.
Πως μπορεί ένας διαιτητής να παίξει σ’ ένα παιχνίδι ανεπηρέαστος και να αισθάνεται ότι δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο όταν βλέπει γύρω του αυτά που συμβαίνουν; Πως αισθάνεται ένας άνθρωπος του αθλητισμού όταν παρατηρεί τη δικαιοσύνη αλλά και την κυβέρνηση να είναι μονίμως απούσες όταν θα έπρεπε να ασχοληθούν με συγκεκριμένους τυπάκους που υφαρπάζουν την αγάπη μας για το ποδόσφαιρο και την μετατρέπουν σε διαπλοκή; Το να υποβιβάσει η αθλητική ηγεσία και δικαιοσύνη μια ομάδα μπορεί να είναι η αρχή. Δεν αποτελεί όμως το εύκολο μέρος της στρατηγικής πάταξης της βίας και της διαφθοράς στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Διότι αν δεν εξαφανιστούν με παραδειγματικές τιμωρίες άτομα σαν τον Καραπαπά από τον χώρο μας ή οι πρόεδροι που παρομοιάζουν τους δημοσιογράφους με σκατά, τότε όχι απλά δεν θα αλλάξει κάτι αλλά θα ζούμε σ’ ένα φαύλο κύκλο ο οποίος θα κρατά ομήρους όλους όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Θα συνεχίζουν απτόητοι να μοιράζουν φούστες και «κοσμητικά» επίθετα ενώ οι ελάχιστες τιμωρίες θα μοιάζουν με θεραπευτικό μασάζ στο πρόσωπο τους. Είναι απίστευτο το πως οι αρχές δεν παρεμβαίνουν. Πως όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουν επεισόδια με τραυματισμούς ή ακόμη και θανάτους θα μετακυλήσουν τις ευθύνες σε κάποιους αναρχικούς οπαδούς. Άλλωστε αυτή είναι και η αγαπημένη τους τακτική.
Ποτέ δεν μπλέκονται σε δύσκολες καταστάσεις. Ποτέ δεν αναλαμβάνουν ευθύνες κι ας τους έχει εκλέξει ο λαός, κι ας τους έχει τοποθετήσει σε θέση ευθύνης ο πρωθυπουργός ή το δικαστικό σώμα. Μια ζωή αόρατοι. Έχουν μετατρέψει την ευθύνη σε λέξη δίχως νόημα και την τιμωρία σε αγαθό για τους παρανομούντες. Δεν είναι μακριά η ώρα που θα θερίσετε σαν τον χάρο όχι τις ψυχές κάποιων φανατικών αλλά τα αποτελέσματα της ανεπάρκειας που είναι εξίσου εγκληματική με αυτούς που προκαλούν το έγκλημα.