Eνας Θεός ξέρει τι θα δούμε αύριο στα ματς της 2ης αγωνιστικής των πλέι οφ. Πάντα μόνο Αυτός ξέρει έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον μετά από μια διακοπή που συνήθως βγάζει τις ομάδες εκτός αγωνιστικού ρυθμού και τις λιγότερες φορές τις βελτιώνει, πέρα βέβαια από την αυτονόητη δυνατότητα που δίνει σε όλες να “κλείσουν” πληγές από τραυματισμούς.
Η ΑΕΚ, που δεν προβληματίστηκε καθόλου στην πρεμιέρα με τη... φιλενάδα της τη Λαμία, περιμένει στη Νέα Φιλαδέλφεια τον Ολυμπιακό για να κρατήσει την πρώτη θέση και να τον βγάλει, θεωρητικά πάντα, εκτός διεκδίκησης του τίτλου. Ο Ολυμπιακός, που “κατάφερε” να χάσει από τον Παναθηναικό, τα παίζει όλα για όλα για να κρατήσει ζωντανές τις ελπίδες του. Αν με ρωτάτε, προτιμώ σαφώς την ισοπαλία, ώστε να χάσουν και οι δύο βαθμούς, αλλά δεν θα με “χαλάσει” μια νίκη του Ολυμπιακού. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι ο κυριότερος αντίπαλος του ΠΑΟΚ (μετά τον... κακό εαυτό του) είναι η ΑΕΚ και όχι ο Ολυμπιακός, ούτε και ο Παναθηναικός.
Ο κακός εαυτός του ΠΑΟΚ ήταν αυτός που... βρήκε τρόπο να χάσει από τον Αρη στην Τούμπα. Περιθώρια δεύτερης ήττας σερί δεν υπάρχουν. Αν δεν καταφέρει να κερδίσει το παιχνίδι, απαγορεύεται να το χάσει. Γιατί αν το χάσει, κινδυνεύει να βρεθεί όχι μόνο τρίτος, αλλά και τέταρτος, σε περίπτωση που νικήσει ο Ολυμπιακός και με δεδομένο ότι, μέχρι στιγμής, σε ισοβαθμία ευνοείται ο Ολυμπιακός (2-4 στο Καραισκάκη, 1-4 στην Τούμπα). Οσο για τον Παναθηναικό, προφανώς φιλοδοξεί να αφήσει τον ΠΑΟΚ πίσω του δύο βαθμούς και να ισοβαθμήσει με την ΑΕΚ αν εκείνη χάσει από τον Ολυμπιακό.
Ο αγώνας του Αρη με τη Λαμία θα γίνει... για να γίνει. Ο μεν Αρης απλά κάνει την προετοιμασία του για τον τελικό, η δε Λαμία, αφού αισθάνθηκε ότι τόνωσε το γόητρό της μπαίνοντας στα πλέι οφ, άρχισε να... περιφέρεται ασκόπως από γήπεδο σε γήπεδο, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα με τον εκάστοτε έκτο της κανονικής περιόδου, μια που η διαφορά του από τους άλλους, ίδιους πάντα, πέντε, ποτέ δεν είναι τέτοια που να του επιτρέπει να δικεκδικήσει κάτι περισσότερο.
Αξίζει, πάντως, νομίζω να κάνουμε μια επισήμανση: Προπονητές και παίκτες λένε πάντα ότι το μυαλό τους είναι μόνο στο επόμενο παιχνίδι και έχουν μόνιμο moto τους αυτό το περίφημο step by step. Οταν, όμως, το πρόγραμμα φέρνει αγώνες κάθε τρεις μέρες, πολλές φορές το ένα step συνδέεται με το επόμενο. Ιδού τι συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση:
Ο ΠΑΟΚ, μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναικό, έχει να παίξει την Τετάρτη με τη Λαμία στην Τούμπα, πριν πάει την άλλη Κυριακή να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ στην Αθήνα. Εχει, δηλαδή, ενδιάμεσα ένα ανακουφιστικό αγωνιστικό διάλειμμα. Αντίθετα, ο Παναθηναικός θα παίξει την Τετάρτη με την ΑΕΚ. Πάλι εντός έδρας, αλλά με την ΑΕΚ. Μετά έχει το δικό του διάλειμμα, αλλά κι αυτό επικίνδυνο είναι, καθώς ο Αρης, ιδιαίτερα στο “Κλ. Βικελίδης”, είναι πάντα Αρης.
Με άλλα λόγια, ο ΠΑΟΚ μπορεί άφοβα να τα δώσει όλα από δυνάμεις και από χρόνους συμμετοχής των πιο ετοιμοπόλεμων παικτών του, χωρίς να έχει ιδιαίτερη ανάγκη το rotation ενόψει Λαμίας, πράγμα που δεν ισχύει για τον Παναθηναικό ενόψει ΑΕΚ. Θεωρώ ότι ο καλός ΠΑΟΚ είναι ανώτερος από τον καλό Παναθηναικό και ότι το πρόγραμμα της 3ης αγωνιστικής αποτελεί γι' αυτόν ένα δεύτερο αβαντάζ. Το πώς θα κερδίσει στη Λεωφόρο τον Παναθηναικό το ξέρει πολύ καλά. Το έκανε και στον αγώνα του Κυπέλλου. Μπορεί σίγουρα να το ξανακάνει με μια παρόμοια εμφάνιση. Πρέπει, όμως, να είναι ο κανονικός ΠΑΟΚ...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης