Αγαπητή Metrosport
Κατάντησε κακόγουστη κωμωδία. Μετά από κάθε ήττα του ΠΑΟΚ ζητείται αντίδραση. Όποτε έρθει η επόμενη νίκη, αντέδρασε η ομάδα. Κι όταν έρθει η επόμενη ήττα, ζητείται πάλι αντίδραση. Ύστερα πάλι αντέδρασε η ομάδα, μέχρι να χρειαστεί πάλι να αντιδράσει. Και πάει λέγοντας.
Προφανώς, οι δημοσιογραφο-επικοινωνιολόγοι της πλάκας, που συντηρούν αυτή την ανοησία, ξέρουν ότι διασύρονται, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Είτε είναι τσιράκια, είτε... προσπαθούν να γίνουν, οπότε η αποστολή τους είναι να ωραιοποιούν ακόμη και την ασχήμια και να κρύβουν μεγάλα και μικρά προβλήματα κάτω από χαλί.
Η αλήθεια είναι μία και την ξέρουμε όλοι οι υπόλοιποι: Ο φετινός ΠΑΟΚ είναι κατώτερος των απαιτήσεων του κόσμου του, αλλά και των στόχων που οι ίδιοι οι άνθρωποί του έθεσαν. Στο Πρωτάθλημα ο πήχης μπήκε στο μεγαλύτερο ύψος και η ομάδα πέρασε από κάτω από τα μέσα του Νοεμβρίου.
Στο Κόνφερενς Λιγκ, την ευρωπαϊκής διοργάνωση της παρηγοριάς, ίδρωσε να βγει δεύτερη σε έναν βατό, για κανονικό ΠΑΟΚ, όμιλο. Τι θα κάνει στα νοκ άουτ για τους 16, ένας Θεός ξέρει. Όπως ένας Θεός ξέρει τι θα κάνει και στο Κύπελλο.
Μια ομάδα λοιπόν με χτυπητές αγωνιστικές αδυναμίες και ελλειμματικό ρόστερ, λογικό είναι να έχει σκαμπανεβάσματα. Λογικό είναι να μην έχει σταθερότητα ούτε σε απόδοση, ούτε σε αποτελέσματα. Λογικό είναι επίσης να κερδίζει συχνά χωρίς να το δικαιούται, ή να χάνει χωρίς να το αξίζει. Αυτή, νομοτελειακά, είναι η μοίρα του μέτριου. Όσες φορές και να αντιδράσει, το ταβάνι των πραγματικών δυνατοτήτων του δεν θα το ξεπεράσει.
Το να ζητάς αντίδραση έχει νόημα όταν πρόκειται για μια πανίσχυρη ομάδα, η οποία τυχαίνει να την “πατήσει” κάποιες, πολύ λίγες, φορές στη σεζόν. Από αυτή την ομάδα ζητάς αντίδραση για να μην την πάρει από κάτω μια απροσδόκητη αποτυχία. Και ζητάς την αντίδρασή της γιατί ΜΠΟΡΕΙ να αντιδράσει.
Γιατί η φυσιολογική πορεία της είναι να έχει πολλές νίκες και ελάχιστες ήττες. Από μια ομάδα χωρίς τέτοιες δυνατότητες, είναι γελοίο να μιλάς για αντίδραση μετά από κάθε ήττα, σα να μην είναι γι αυτήν η ήττα κάτι αναμενόμενο, εντός προγράμματος.
Ποδόσφαιρο δεν παίζει το όνομα, ή η φανέλα με το όποιο βάρος της. Ποδόσφαιρο παίζουν οι παίκτες που συγκροτούν μια ομάδα. Όταν είναι καλοί, καλή θα είναι και η ομάδα. Όταν δεν μπορούν, δεν θα μπορεί και η ομάδα. Θέλετε κορυφαίο παράδειγμα; Η Μπαρτσελόνα.
Ξέμεινε από σπουδαίους παίκτες η ομαδάρα που ξέραμε και σέρνεται. Πώς να μη σέρνεται λοιπόν ο νταμπλούχος και αήττητος πρωταθλητής ΠΑΟΚ του 2019, από τη στιγμή που τώρα το ρόστερ του δεν έχει καμία σχέση μ' εκείνο που διέθετε τότε;
ΥΓ. Βάζω στοίχημα ότι σήμερα θα διαβάσουμε δεξιά κι αριστερά ότι... η αντίδραση του ΠΑΟΚ συνεχίστηκε και στο Πρωτάθλημα, επειδή μετά τη Λίνκολν νίκησε στην Τούμπα και τη Λαμία. (Με την ψυχή στο στόμα, βέβαια, και με το για έναν πόντο οφ σάιντ γκολ της Λαμίας που δεν “μέτρησε” στο 93'). Μετά, αν δεν νικήσει ή χάσει στα Γιάννινα, θα διαβάσουμε ότι πρέπει να αντιδράσει με τον Αστέρα. Και έχει ο Θεός...