Στιγμές του
ένδοξου παρελθόντος ξαναζεί -βαθμολογικά
– ο Αρης. Η εντυπωσιακή εκκίνηση των
Κιτρινόμαυρων στο φετινό μαραθώνιο της
Super League 1 δεδομένα έχει προκαλέσει άκρατο
ενθουσιασμό στις τάξεις του συλλόγου
ανεβάζοντας παράλληλα και το επίπεδο
των προσδοκιών στα ύψη.
Το αήττητο
στα πέντε πρώτα παιχνίδια, με τέσσερις
νίκες και μία ισοπαλία, συγκαταλέγεται
στις επιδόσεις ρεκόρ.
Μόλις για
τέταρτη φορά στην ιστορία του ο Αρης,
αλλά για πρώτη μετά από 42 χρόνια (!),
καταφέρνει κάτι ανάλογο. Η προηγούμενη
φορά που είχε αντίστοιχα αποτελέσματα,
ήταν το 1978-79, μια χρονιά πριν χάσει με
μπαράζ τον τίτλο του Πρωταθλητή. Ήταν
μια εξαιρετική σεζόν και εκείνη, με τον
Αποστόλ Τσατσέφσκι στον πάγκο και
ποδοσφαιριστές που «μασούσαν σίδερα»
και κοιτούσαν όλους τους αντιπάλους
στα μάτια. Στο Χαριλάου δε, πέτυχε κάτι
το οποίο μέχρι και σήμερα καμία ομάδα
δεν έχει καταφέρει να αγγίξει. Δεν έχασε
σε κανένα από τα 17 εντός έδρας παιχνίδια
του, χτίζοντας ένα απόρθητο φρούριο.
Εκείνος ο Αρης μέχρι την 8η αγωνιστική
ήταν στην πρώτη θέση και είχε τερματίσει
τελικά στην 3ος. Κυνήγησε το Πρωτάθλημα
αλλά στο δεύτερο γύρο είχε δυσκολίες
εκτός έδρας.
Μετά από 42 χρόνια, η ομάδα του Άκη Μάντζιου δείχνει αποφασιστικότητα, χτίζει χαρακτήρα νικητή, στηρίζεται στην ποιότητα που διαθέτει το γεμάτο της ρόστερ και δίνει την εντύπωση ότι έχει όλα τα απαραίτητα «εφόδια» να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη φετινή σεζόν.
Το ερώτημα, που εύλογα προκύπτει για τον Αρη, μετά από πέντε αγωνιστικές αήττητος, είναι αν μπορεί να πλησιάσει την… τρελή κούρσα πρωταθλητισμού του παρελθόντος. Ένας εκ των βασικών συντελεστών εκείνης της ομάδας του 1978-79, ο Γιώργος Παντζιαράς, κάνει μία άτυπη σύγκριση του τότε και του σήμερα και δίνει τη δική του απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.
«Πείσμωσαν
από τον αποκλεισμό»
«Εκείνη η
χρονιά ήταν η πρώτη μου στον Αρη.
Πηγαίνοντας στην ομάδα όμως είχα βρει
ένα σύνολο με τρομερή ομοιογένεια.
Επειδή εκείνα τα χρόνια υπήρχε η 8ετία
στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών βρήκα
μία ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης
και απ’ ότι έμαθα μεταγενέστερα από
τους ίδιους τους συμπαίκτες μου είχε
διαδραματίσει πολύ μεγάλο ρόλο στο
χτίσιμο μιας οικογένειας, εκτός από
ποδοσφαιρικής ομάδας, ο αείμνηστος
Αλκέτας Παναγούλας. Ήταν προπονητής
ψυχολογίας και είχε καταφέρει να δέσει
εκείνο το σύνολο σαν μια γροθιά κι αυτό
συνεχίστηκε μετά με τον Τσατσέφσκι.
Εκείνη τη χρονιά μάλιστα είχαμε πετύχει
το απόλυτο στο γήπεδό μας σε 17 αγώνες
Πρωταθλήματος», θυμάται ο Γιώργος
Παντζιαράς. Και επισημαίνει για το
σήμερα. «Ασφαλώς το ποδόσφαιρο έχει
αλλάξει μετά από τόσα χρόνια. Φέτος,
όμως, αντιλαμβάνομαι ότι μετά την
αποτυχία της ομάδας στην Ευρώπη όλοι
οι παίκτες, μαζί με τη διοίκηση και την
αλλαγή προπονητή, αντιλήφθηκαν το
μέγεθος της ήττας και του αποκλεισμού,
πείσμωσαν και δουλέψανε περισσότερο
προς την κατεύθυνση αλλαγής του κλίματος
στην ομάδα. Το φετινό ξεκίνημα του Αρη,
είναι προϊόν της δουλειάς που έγινε στο
γήπεδο και στα αποδυτήρια.
Η ομάδα δεν
έχει ακόμη την απαραίτητη διάρκεια στο
παιχνίδι της. Αλλά αυτή τη στιγμή το
πρώτο που ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα
και πάνω σε αυτά να χτίσει στην πορεία
η ομάδα τη διάρκειά της. Δεν είναι κάτι
το ανησυχητικό. Ο Άκης Μάντζιος θα βρει
τα πατήματα της ομάδας. Εξάλλου μιλάμε
για ένα νέο σύνολο,με νέο προπονητή,
οπότε είναι λογικό ακόμα να μην υπάρχει
και η απαραίτητη ομοιογένεια και εκ
πρώτης ο Αρης να στηρίζεται στην αξία
και στην ατομική ποιότητα».
«Εύκολα
ανεβαίνεις, δύσκολα διατηρείσαι»
Σύμφωνα με
τον Γιώργο Παντζιαρά, εκείνη η ομάδα
του Αποστόλ Τσατσέφσκι, είχε ομοιογένεια
και ήταν ένα σύνολο-γροθιά. Ποιο είναι
το συστατικό επιτυχίας του φετινού Αρη;
«Από τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής που
έχουμε η αμυντική λειτουργία αποτελεί
το δυνατό χαρτί του προπονητή. Όπως και
τότε, στη δική μας ομάδα. Δεχόμασταν με
δυσκολία γκολ, ενώ το ίδιο ισχύει και
τώρα. Το είδαμε με τον Παναθηναϊκό, το
είδαμε και με τον Απόλλωνα. Μεσοεπιθετικά
η ομάδα έχει την ποιότητα για να βγάλει
φάσεις και να σκοράρει. Ο Άκης Μάντζιος
προσπαθεί να δέσει την άμυνα, με σφιχτό
άξονα και μέχρι τώρα η άμυνα σε συνδυασμό
με την ποιότητα των μεσοεπιθετικών μάς
δίνει τα αποτελέσματα», απάντησε.
Καταλήγοντας ο βετεράνος τερματοφύλακας
του Άρη αναφέρθηκε τόσο στη διαχείριση
του ενθουσιασμού και της πίεσης για
ανάλογα αποτελέσματα, όσο και στο μέχρι
πού μπορεί να φτάσει ο φετινός Άρης.
«Εύκολα ανεβαίνεις, δύσκολα όμως
διατηρείσαι στην κορυφή. Όλοι μέσα στην
ομάδα θα πρέπει να κρατήσουν χαμηλά την
μπάλα. Δεν χρειάζεται να κοιτάζουμε
μακριά. Αυτό που πρέπει να κοιτάμε είναι
το κάθε παιχνίδι να τελειώνει με θετικό
αποτέλεσμα και μετά να κοιτάζουμε το
επόμενο, με στόχο πάντα την καθολική
προσπάθεια και τη συνεχής αγωνιστική
βελτίωση».
Οταν ο Αρης
άρχιζε με τέσσερις
νίκες
και μια
ισοπαλία
1971-72
(προπονητής Γουϊλφρεντ ΜακΓκίνες, 4η θέση)
Αρης – Παναχαϊκή 2-0
Αιγάλεω – Αρης 1-5
Αρης – Παναθηναϊκός 1-0
Αρης – Φωστήρας 4-0
Ολυμπιακός – Αρης 0-0
1973-74
(προπονητής Μπράνισλαβ Στάνκοβιτς, 3η θέση)
Καβάλα – Αρης 0-1
Αρης – Ολυμπιακός Βόλου 0-0
ΑΠΟΕΛ – Αρης 0-1
Αρης – Αιγάλεω 2-0
Φωστήρας – Αρης 0-2
1978-79
(προπονητής Αποστόλ Τσατσέφσκι, 3η θέση)
Ρόδος – Αρης 1-2
Αρης – Πανσερραϊκός 1-0
ΟΦΗ – Αρης 1-1
ΑΕΛ – Αρης 0-1
Αρης – Καβάλα 3-1.