Η πρόθεση ενίσχυσης του ελληνικού στοιχείου στο ρόστερ εκφράστηκε (δις) από τον Ρόμπερτ Παλίκουτσα αλλά η εφαρμογή αυτού του σχεδίου αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο με τους ποδοσφαιριστές που αποτελούν τις βασικές επιλογές και εκ των πραγμάτων οδηγούν τον Κροάτη τεχνικό διευθυντή σε μια απόφαση.
Αυτή προφανώς δεν είναι η εγκατάλειψη του σχεδίου αλλά μοιάζει αναπόφευκτη η απόφαση χαμηλώματος του πήχη και η επιλογή από μια άλλη συνομοταξία ποδοσφαιριστών. Κακά τα ψέματα, αυτή τη στιγμή, όχι μόνο ο Αρης αλλά όλες οι ελληνικές ομάδες, είναι δύσκολο να προσεγγίσουν εν δυνάμει διεθνείς ποδοσφαιριστές ή αυτούς που πραγματοποιούν καριέρα στο εξωτερικό λειτουργώντας σε ασφαλές αγωνιστικό και οικονομικό περιβάλλον - μακριά από την ελληνική τοξικότητα - και παράλληλα έχουν την προοπτική μεταγραφής σε πιο προηγμένα Πρωταθλήματα.
Ο Κροάτης τεχνικός διευθυντής ήξερε ότι θα αντιμετωπίσει δυσκολίες στην προσπάθεια προσέγγισης αυτών των παικτών. Δεν έκανε τυχαία εκείνη την αναφορά στην επίσημη παρουσίασή του περί διαπραγματεύσεων με δύο Ελληνες παίκτες αλλά και του συμπεράσματος που θα αποκομίσει σε περίπτωση που ζητηθεί επιπλέον χρόνο. Προφανώς αυτός ζητήθηκε.
Προς αυτήν την κατεύθυνση αντιλήφθηκε ότι η ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου εκ των πραγμάτων τον οδηγεί σε άλλες επιλογές. Μια εξ’ αυτών είναι ο διαχωρισμός περιπτώσεων μέσα από τη δεξαμενή της ομογένειας. Κι εκεί όμως διαπιστώνει τις δυσκολίες καθώς καθόλου εύκολη δεν είναι η περίπτωση του 20χρονου στόπερ Νεκτάριου Τριάντη (σ. σ. θεωρείται ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος και νεαρός παίκτης στην πρώτη κατηγορία της Αυστραλίας) διότι δεσμεύεται με συμβόλαιο, πολύ περισσότερο δε η αντίστοιχη του Νίκου Τσακίρη, του 17χρονου κεντρικού μέσου ο οποίος αγωνίζεται στο MLS και ήδη η αξία του εκτινάχθηκε στο 1.000.000 ευρώ.
Πληροφορίες της «Μ» και του Metrosport.gr, αναφέρουν ότι ο Παλίκουτσα θα επιμείνει σε περιπτώσεις ομογενών ποδοσφαιριστών, παράλληλα όμως θα αλλάξει το status του σε ότι αφορά τους υπόλοιπους. Συνεχίζει να κοιτά 2-3 ποδοσφαιριστές οι οποίοι αγωνίστηκαν στη φετινή Superleague αλλά κι Ελληνες του εξωτερικού οι οποίοι δεν έχουν μεγάλα συμβόλαια και αγωνίζονται σε Πρωταθλήματα αντίστοιχου επιπέδου με το ελληνικό. Το βασικό συμπέρασμα είναι όμως ότι το εγχείρημα της ενίσχυσης του ελληνικού στοιχείου αποδεικνύεται δύσκολο στην πράξη και μπορεί να εφαρμοστεί μόνο με παίκτες οι οποίοι αρχικά θα έχουν υποστηρικτικό ρόλο.