Ηταν 17 Αυγούστου του 2020. Ηταν Δευτέρα. Ο περισσότερος κόσμος στη Θεσσαλονίκη εκείνη την ημέρα επέστρεφε στη δουλειά του μετά από το σαββατοκύριακο του Δεκαπενταύγουστου όπου απόλαυσε τις παραλίες της Χαλκιδικής. Για τις ποδοσφαιρικές ομάδες όμως δεν υπάρχουν αργίες, ειδικά στη μεταγραφή περίοδο. Εκείνη την ημέρα ανακοινώθηκε η απόκτηση του Τζέιμς Τζέγκο από τον Αρη.
Ο Αυστραλός που γεννήθηκε στη Βιέννη ήρθε στο Χαριλάου για να ενισχύσει την μεσοαμυντική γραμμή των «κιτρινόμαυρων», προσπαθώντας να γίνει ο τρίτος στη μεσαία γραμμή που επιχειρούσε να εφαρμόσει ο Μίκαελ Ενινγκ. Ηρθε στην Ελλάδα για το πρότζεκτ του Αρη και σκεπτόμενος πως θα μπορούσε να παίξει στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ενώ η μετακίνησή του ήταν με τις ευλογίες του ομοσπονδιακού τεχνικού της Αυστραλίας, Γκρέιαμ Αρνολντ.
Το συμβόλαιό του ολοκληρωνόταν τον Ιούνιο του 2022. Φαινόταν πως στον Αρη δεν ήταν ικανοποιημένοι με τις φετινές του επιδόσεις και μετά την απόκτηση του Ντουκουρέ, κάτι έδειχνε πως δεν θα συνεχίσει στη Θεσσαλονίκη. Επειτα από ενάμιση χρόνο και 55 συμμετοχές αποχώρησε για το Βέλγιο και την Εουπεν. Κύριος ήρθε ο Τζέιμς, κύριος φεύγει.
Γεμάτη χρονιά, σοβαρός τραυματισμός
Στην πρώτη του χρονιά με την «κιτρινόμαυρη» φανέλα έπαιξε σε 35 παιχνίδια. Στα 17 από αυτά ο Αρης δεν δέχθηκε γκολ. Είναι ένας κλασικός κόφτης που είχε κυρίως το μυαλό του στην άμυνα. Δεν άφηνε τους αντιπάλους του να πάρουν ανάσα. Ετρεχε ασταμάτητα, έπαιρνε σωστές θέσεις και δυσκόλεψε το παιχνίδι των αντιπάλων. Στα πλέι οφ και συγκεκριμένα στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Ολυμπιακό (1-1) έπαθε κάταγμα μεταταρσίου και έμεινε εκτός δράσης για δύο μήνες. Αρχικά έχασε τα τρία τελευταία παιχνίδια των πλέι οφ. Η επέμβαση έγινε δύο μέρες μετά τον τραυματισμό του και ήταν πετυχημένη. Στόχος ήταν να προλάβει την προετοιμασία της επόμενης σεζόν. Εμεινε στη Θεσσαλονίκη για να κάνει θεραπεία και μπήκε σταδιακά στην προετοιμασία των Θεσσαλονικέων. Αντίστοιχο καλοκαίρι πέρασε το 2018 όταν τραυματίστηκε στην προετοιμασία της Αούστρια Βιέννης και έμεινε για δύο μήνες εκτός. Ηταν ο δεύτερος σοβαρός τραυματισμός στην καριέρα του.
Στη δεύτερη χρονιά του πρόλαβε να παίξει σε 20 παιχνίδια. Μόλις σε τρία μπήκε ως αλλαγή. Δίπλα του είχε είτε τον Σάσα είτε τον Ντιαγέ. Εκείνος όμως ήταν ο άνθρωπος που είχε επιφορτιστεί το μεσοαμυντικό κομμάτι και ο παρτενέρ του κοιτούσε να φτιάξει παιχνίδι. Το μόνο που δεν κατάφερε στη θητεία του στον Αρη ήταν να πετύχει κάποιο γκολ. Όχι πως το συνηθίζει ή είναι κάποιος δεινός σκόρερ, αλλά στις προηγούμενες τέσσερις επαγγελματικές ομάδες του είχε πετύχει τουλάχιστον ένα. Ετσι για να τον θυμούνται.
Ενας πραγματικός μαχητής της ζωής
Στον Αρη δεν απασχόλησε ποτέ με εξωαγωνιστικά προβλήματα. Παντρεμένος με μια κορούλα, μετά την προπόνηση και τους αγώνες τον ένοιαζε να βρεθεί κοντά στην οικογένειά του. Απολάμβανε τη ζωή στη Θεσσαλονίκη, κατάλαβε από νωρίς πως οι οπαδοί του Αρη είναι «τρελοί» όπως παραδέχθηκε σε δηλώσεις του. Αισθανόταν δικαιωμένος με την επιλογή του να αφήσει την Αυστρία για χάρη της Ελλάδας.
Ένας πραγματικός μαχητής της ζωής που σε ηλικία 16 ετών διαγνώσθηκε με λευχαιμία. Χρειάστηκε να παραμείνει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα στο νοσοκομείο αλλά δεν έχασε ποτέ την πίστη και την αισιοδοξία του. Αντιμετώπισε το πρόβλημα υγείας του σαν να έμοιαζε με γρίπη. Μάλιστα, όπως θυμάται ο αδερφός του μια μέρα τον πέτυχε να κάνει πους απς. Έκτοτε και σε συνεργασία με τον Μπρούς Ντζίτ είναι οι νεότεροι πρεσβευτές του ιδρύματος «Μικροί Ήρωες». Και οι δύο αθλητές ήρθαν αντιμέτωποι οι ίδιοι ή συγγενικό τους πρόσωπο με την ασθένεια και μέσω του ιδρύματος προσπαθούν να εμψυχώσουν τους ανθρώπους στο δύσκολο αυτό αγώνα ζωής που δίνουν.