Ο θρύλος του ιταλικού ποδοσφαίρου Τζιανλούκα Βιάλι που σήμερα (6/1) «έχασε» την μάχη που έδινε με τον καρκίνο και άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 58 ετών, ήταν ένας εκ των κορυφαίων επιθετικών της δεκαετίας του ’90 και ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς ποδοσφαιριστές της εποχής του.
Το ταξίδι του στο χώρο του ποδοσφαίρου ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 80' στην Κρεμονέζε, με την οποία αγωνίστηκε στην δεύτερη και την τρίτη κατηγορία της Ιταλίας. Το 1984 ο Βιάλι ανακοινώνεται από τη Σαμπντόρια, οπού και θα αγωνιστεί για οχτώ σέζον, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις σημαντικότερες στιγμές της ομάδας της Γένοβας.
Με την φανέλα της Σαμπντόρια, ο Ιταλός φόρ θα πραγματοποιήσει 327 εμφανίσεις, πετυχαίνοντας 141 γκολ και θα κατακτήσει το παρθενικό της Πρωτάθλημα στη μεγάλη κατηγορία (1990-1991), ένα Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, τρία Κύπελλα Ιταλίας κι ένα Σούπερ Καπ, ενώ θα φτάσει μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Ευρώπης, απέναντι στη Μπαρτσελόνα, το 1992.
Επόμενος σταθμός της καριέρας του το 1992 η Γιουβέντους, που «έβγαλε» απο τα ταμεία της 13 εκατομμύρια για να τον κάνει δικό της, ποσό ρεκόρ για εκείνη την εποχή. Με τους «μπιανκονέρι» ο Βιάλι θα σημειώσει 145 συμμετοχές και 53 γκόλ. Με την φανέλα της Γιούβε, θα προσθέσει στην τροπαιοθήκη του ,το κύπελλο UEFA το 1992, το πρωτάθλημα και το κύπελλο της σεζόν 1994-95, όπως και το Τσάμπιονς Λιγκ του 1995-96, απέναντι στον Άγιαξ. Ο Βιάλι αγαπήθηκε και δέθηκε με την «Μεγάλη Κυρία», όμως το καλοκαίρι του 1996 θα μετακομίσει στην Αγγλία, για λογαριασμό της Τσέλσι.
Ως ποδοσφαιριστής των «Μπλε», αγωνίστηκε σε 88 παιχνίδια, σκοράροντας 40 φορές και κερδίζοντας το κύπελλο στην πρώτη του χρονιά, τη σεζόν 1996-97. Όταν το Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς ο Ρουντ Γκούλιτ απολύθηκε από τον πάγκο της ομάδας, ο Βιάλι ανέλαβε άμεσα παίκτης-προπονητής του συλλόγου. Αναλαμβάνοντας την ομάδα του Λονδίνου, έγινε ένας από τους ελάχιστους προπονητές που κατάφεραν από την πρώτη τους σεζόν (1997-98) να κερδίσουν όχι έναν, αλλά δύο τίτλους. Κέρδισε το αγγλικό Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων, έχοντας ακόμη ρόλο στην ομάδα. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση στο τελευταίο παιχνίδι εκείνης της σεζόν, σκοράροντας εναντίον της Ντέρμπι Κάουντι.
Με την φανέλα της εθνικής Ιταλίας, ο Βιάλι πραγματοποίησε 59 εμφανίσεις και σκόραρε 16 φορές. Η πορεία του με την «Squadra Azzurra», τελείωσε κάπως άδοξα τον Δεκέμβριο του 1992, λόγω της τεταμένης σχέσης του με τον προπονητή Arrigo Sacchi.
Το 2018, μέσα από την αυτοβιογραφία του, ο Βιάλι μίλησε για πρώτη φορά ανοικτά για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Όπως είχε δηλώσει, για να κερδίσει τη μάχη με την αρρώστια, ο ιταλός θρύλος έπρεπε να περάσει χειρουργείο και περισσότερους από 9 μήνες θεραπείας, κατά τη διάρκεια των οποίων φορούσε φούτερ κάτω από το πουκάμισό του, ούτως ώστε να μη γίνει αντιληπτό το πόσο τον είχε επηρεάσει ο καρκίνος σωματικά.
Μέσα από την ιστορία του, ο Βιάλι ήθελε να εμπνεύσει τον κόσμο που περνά παρόμοια προβλήματα, ενώ όπως έλεγε χαρακτηριστικά, η φράση που τον καθοδηγούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της αρρώστιας του ήταν πως: «Το σημαντικό δεν είναι να κερδίζεις, αλλά να σκέφτεσαι πως είσαι ήδη νικητής. Η ζωή είναι 10% τα όσα μας συμβαίνουν και 90% πως τα αντιμετωπίζουμε.»