Απόλυτα συγκροτημένη και σίγουρη για τις δυνατότητες της η Ειρήνη Τσουπάκη βάζει πλώρη για νέο ρεκόρ στη Γαλλία και τέλη Ιουνίου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.
Η Ελληνίδα αθλήτρια μίλησε στο Metrosport.gr για το πρώτο σκαλί του βάθρου, τη διαφορετική τακτική που ακολούθησε στην κούρσα των 10.000 μέτρων στη Λαμία και τους επόμενους στόχους της.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στους λόγους που επέλεξε τις μεγάλες αποστάσεις και το μυστικό της, στον προπονητή που αποτελεί το στήριγμα της και τις εγκαταστάσεις σε Ελλάδα και Γερμανία.
«Δεν είχα στόχο το χρυσό, μειονέκτημα ο αέρας για τον πρώτο»
Κέρδισες στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 10.000 μέτρων και το πρώτο σου χρυσό μετάλλιο στη διοργάνωση. Το έχεις συνειδητοποιήσει;
«Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί ένα χρυσό δεν είχε έρθει. Είχαμε δεύτερους και τρίτους τίτλους αλλά το χρυσό το περιμέναμε και εγώ και ο προπονητής μου, ο Τσαλτάκης Γιώργος. Είναι διαφορετικό το συναίσθημα».
Ήταν ο στόχος σου;
«Ήταν στόχος. Το χρυσό όχι γιατί δεν είμαι τόσο καλά στις προπονήσεις μου τον τελευταίο καιρό. Οπότε, δεν ήξερα. Είχα βάλει στόχο να πάω όσο το δυνατόν καλύτερα, όχι κάποιο μετάλλιο».
Προτίμησες να αφήσεις κάποια άλλη να ηγηθεί της κούρσας και έκανες την αντεπίθεση σου στα 700 μέτρα. Ήταν μέρος της τακτικής;
«Ναι. Δεν συνηθίζω να κάνω κάτι τέτοιο, συνήθως οδηγώ την κούρσα. Αυτή τη φορά επειδή δεν ήξερα σε τι κατάσταση θα ήμουν, συμφωνήσαμε με τον προπονητή μου να μην το κάνουμε. Ήταν ξεκάθαρα, λοιπόν, μια τακτική που συζητήσαμε με τον προπονητή μου».
Ο αέρας έπαιξε ρόλο;
«Ναι. Ειδικά για αυτόν που οδηγούσε την κούρσα. Ήταν μειονέκτημα. Την επηρέασε περισσότερο σε σύγκριση με εμένα που βρισκόμουν από πίσω της».
Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες;
«Ένιωσα ικανοποίηση, περήφανη και ήθελα να βρω τον προπονητή μου. Δεν σκέφτηκα κάτι (γέλια)».
«Γύρισα στον προπονητή μου και τον ρώτησα γιατί μου το έκανε αυτό»
Πώς αποφάσισες να αρχίσεις το στίβο;
«Έκανα τένις για κάποια χρόνια και ξεκίνησα στίβο για να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση. Εν τέλει, με κέρδισε και μετά από κάποιους μήνες σταμάτησα το τένις».
Γιατί επέλεξες τις μεγάλες αποστάσεις;
«Ήρθε με τον καιρό. Όταν ξεκίνησα έκανα λίγο από όλα και μια μέρα ήθελα να δοκιμάσω το 1000άρι. Ήταν κάτι που το ήθελα, με εντυπωσίαζε. Δοκίμασα και μετά έτρεξα και τα 1500 και τα 3000. Όταν έτρεξα αγώνα στα 5000, γύρισα και είπα στον προπονητή μου γιατί μου το κάνατε αυτό. Ήμουν λίγο γκρινιάρα (γέλια). Μετά όσο περνούσε ο καιρός το συνήθισα και μου άρεσε».
Έχεις δοκιμάσει και στις μικρότερες;
«Όχι, δεν ήμουν καθόλου γρήγορη. Οπότε δεν θα μου ταίριαζαν».
Είναι θέμα δύναμης και αντοχής; Ή υπάρχει κάποιο άλλο μυστικό στις μεγάλες αποστάσεις;
«Είναι ένα σημείο στις μεγάλες αποστάσεις που το σώμα σου λέει ότι δεν μπορείς άλλο. Εκεί πρέπει να ξεπεράσεις τα όρια σου. Αν εκεί πείσεις το μυαλό και το σώμα ότι μπορείς να το κάνεις, τότε θα τα καταφέρεις. Αυτό είναι το μυστικό. Είναι ένας συνδυασμός δύναμης, αντοχής και ψυχολογίας. Χρειάζεται μυαλό και ψυχή».
«Τα βάζω με τον εαυτό μου όταν χάνω από αυτόν»
Υπάρχει κάποιος αγώνας που σε δυσκόλεψε;
«Κάθε αγώνας είναι διαφορετικός και δεν μπορώ να πω ότι με δυσκόλεψε κάποιος πολύ».
Υπάρχει κάποιος αγώνας που έτρεξες και έκανες κάποιο λάθος που σου στοίχισε;
«Έχει τύχει να οδηγήσω κούρσα και να μην έχω κερδίσει. Να σου πω κάτι; Ακόμη και να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, δεν θα το άλλαζα. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας και δεν θα τα άλλαζα».
Πώς διαχειρίζεσαι την ήττα;
«Το να χάσω από έναν αντίπαλο, ναι μπορώ να το διαχειριστώ. Αν, όμως, χάσω από τον εαυτό μου, δηλαδή να μην πάω όσο καλά θα ήθελα σε μια κούρσα, μου είναι δύσκολο. Τα βάζω με τον εαυτό μου. Θέλει περισσότερη σκέψη για το τι δεν πήγε καλά».
Ποια διαδρομή σου αρέσει περισσότερο;
«Μου αρέσουν όλα από τα τρία μέχρι τα 10. Στο τέλος του καλοκαιριού δεν μου αρέσει να τρέχω 10, προτιμώ τρία. Στην αρχή της σεζόν συμβαίνει το αντίθετο. Εξαρτάται από την κατάσταση που βρισκόμαστε».
Ποιος ήταν ο αγώνας που σου έχει μείνει χαραγμένος στο μυαλό;
«Το πρώτο μου μετάλλιο στις Νεανίδες. Κάθε νίκη, όμως τη χαίρομαι με τον ίδιο τρόπο».
Ήταν εύκολο να διαχειριστείς το ρυθμό της ανάσας σου;
«Ήρθε από μόνο του. Δεν το επεδίωξα. Γενικά με τον προπονητή μου δουλέψαμε με σταθερά βήματα και χτίσαμε οπότε και αυτό ήρθε εύκολα».
«Δεν θα άλλαζα προπονητή»
Πόσες ώρες την ημέρα προπονείσαι;
«Κάνω έξι προπονήσεις την εβδομάδα και την άλλη μέρα έχω ρεπό. Προπονούμαι περίπου μια με μιάμιση ώρα. Εξαρτάται από το τι δουλεύουμε».
Τι περιλαμβάνει η προπόνηση σου;
«Προπονούμαι έξι φορές. Τις τρεις θα κάνουμε χαλάρωμα, μια είναι τα κομμάτια στο ταρτάν, μια φάρτλεκ και μετά είναι τα λόγκραντ. Κάθε Κυριακή το κάνουμε αυτό και είναι 15 με 20 χιλιόμετρα».
Ποιο κομμάτι σε δυσκολεύει περισσότερο;
«Είναι τα κομμάτια. Είναι η πιο έντονη προπόνηση. Κάνουμε οχτώ χιλιάρια».
Ποιος είναι ο ρόλος του προπονητή σου στην πορεία σου;
«Είναι καθοριστικός. Δεν θα τον άλλαζα. Έχουμε μια καλή σχέση, τον θεωρώ σαν δεύτερο μπαμπά μου. Είναι πάντα εκεί ακόμη και στις περιόδους που δεν είμαι καλά».
Ποια είναι η πιο χρήσιμη συμβουλή του;
«Πάντα μου λέει να ευχαριστηθώ τον αγώνα. Έχουμε κάνει τόση προσπάθεια, έχουμε δουλέψει και εκείνη τη στιγμή, πρέπει να το απολαύσω».
«Να κάνω ρεκόρ στο Πανελλήνιο»
Ζεις στη Γερμανία. Ήταν εύκολη η προσαρμογή;
«Ναι. Προσαρμόζομαι αρκετά εύκολα. Το μεταπτυχιακό ήταν στα αγγλικά, οπότε δεν είχα πρόβλημα. Βέβαια, όταν μιλάς τη μητρική είναι πιο εύκολο να βρεις δουλειά. Οπότε τη μαθαίνω. Δεν είναι τόσο εύκολο να τη μάθεις (γέλια)».
Είσαι ικανοποιημένη με το χώρο όπου προπονείσαι;
«Γενικά είμαι ευχαριστημένη αλλά μπορώ να σου πω ότι δεν τους χρησιμοποιώ και πολύ (γέλια)».
Πού προπονείσαι δηλαδή;
«Πηγαίνω μια φορά στο στάδιο. Τις υπόλοιπες μέρες μου αρέσει να τρέχω δίπλα στο ποτάμι».
Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία;
«Θα μπορούσε το στάδιο, το ΟΑΚΑ, να είναι καλύτερο. Ήταν λίγο παρατημένο. Τα στάδια εδώ είναι σε καλύτερα κατάσταση και κυρίως, μπορώ να βγω και να τρέξω έξω χωρίς να φοβάμαι ότι θα με πατήσουν τα αυτοκίνητα. Είναι καλύτερες οι εγκαταστάσεις».
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
«Τέλη Ιουνίου είναι το Πανελλήνιο πρωτάθλημα και θέλω να κάνω ρεκόρ».
Γνωρίζοντας την Ειρήνη καλύτερα…
Η οικογένεια σου τη στάση κρατά; Είναι στήριγμα;
«Σίγουρα. Είτε πάω καλά είτε όχι με στηρίζουν και είναι περήφανοι για μένα. Η γιαγιά μου είναι η μεγαλύτερη θαυμάστρια μου. Όταν γυρνάω από κάποιον αγώνα με περιμένει για να μου πει, ότι ώρα και να είναι. Πολλές φορές με περιμένει με ένα γλυκό στο χέρι. Φτιάχνει τέλεια γλυκά. Βέβαια, μέχρι να πάω σπίτι έχει πάρει τηλέφωνο και έχει στείλει μήνυμα στους πάντες για να τους ενημερώσει για την επιτυχία μου».
Στο προφίλ του στο Instagram υπάρχει highlight «Save the world». Είσαι σε κάποια οργάνωση;
«Επίσημα όχι. Γενικότερα έχω έντονα περιβαλλοντική συνείδηση. Δεν είμαι ενεργή».
Ποιο είναι το αγαπημένο φαγητό:
«Τα γεμιστά ή τα μακαρόνια με κιμά. Τώρα τα κάνω χορτοφαγικά και είναι εξίσου, νόστιμα».
Πώς αποφάσισες να γίνεις χορτοφάγος;
«Τα τελευταία τρία χρόνια είμαι vegetarian. Ο πρώτος λόγος είναι ότι αγαπάω τα ζώα και μου φαινόταν λίγο περίεργο να λέω ότι τα αγαπώ και να τα τρώω. Ο δεύτερος είναι ότι είναι καλύτερο να μην καταναλώνουμε κρέας».
Τι προτιμάς να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
«Συνήθως περνάω χρόνο με τους αγαπημένους μου».
Έχεις κατοικίδιο;
«Έχω ένα σκυλάκι. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν είναι δικός μου, είναι της αδερφής μου. Το πήραν οι γονείς μου όταν έφυγα για να καλύψουν κάπως το κενό (γέλια)».