Σφοδρή επίθεση στον Πρωθυπουργό εξαπέλυσε, από το βήμα της Βουλής, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Η συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για την ποιότητα της Δημοκρατίας και του δημόσιου διαλόγου, γίνεται με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκης, ο οποίος με την πρωτολογία του άνοιξε τη συζήτηση.
Στη δική του πρωτολογία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας είπε αναλυτικά:
Ο Μητσοτάκης επιχείρησε την τακτική «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» και ο ίδιος φρόντισε να κατεβάσει το επίπεδο.
Το μεγάλο ζήτημα είναι ότι εδώ και ένα μήνα εχουμε συγκλονιστικές αποκαλύψεις για αποτρόπαια εγκλήματα. Και ένα σκάνδαλο απόπειρας συγκάλυψης αυτών.
Ό,τι κι αν αποφασίσατε να θέσετε ως τίτλο, η πραγματική συζήτηση είναι αυτή που γίνεται στην ελληνική κοινωνία.
Και για αυτά περίμενε σήμερα να ακούσει από σας έστω και μια συγνώμη.
Για τις ολιγωρίες, τα λάθη και τις παραλήψεις σας.
Να αναλάβετε έστω τη πολιτική ευθύνη. Και να δώσετε εξηγήσεις.
Επιλέξατε στα έδρανα να μην κάθετε η κ. Μενδώνη αλλά η κ. Αγαπηδάκη. Αυτό δεν είναι τυχαίο.
Όμως δεν ήρθατε εδώ για να δώσετε εξηγήσεις στην αντιπολίτευση. Ηρθατε εδώ να στήσετε μια κομματική αντιπαράθεση.
Το θέμα όμως που απασχολεί υπερβαίνει τα κόμματα. Είναι θέμα κοινωνίας. Μην απευθύνεστε, λοιπόν, και μην απαντάτε στον ΣΥΡΙΖΑ, στο κόσμο που μας παρακολουθεί δώστε απαντήσεις.
Εγώ, ακριβώς επειδή σε αυτόν το κόσμο θέλω να απευθυνθώ, θέλω να ξεκινήσω τη τοποθέτησή μου όχι με εσάς, αλλά με ένα μεγάλο ευχαριστώ στα θύματα που τόλμησαν.
Στα παιδιά και τα κορίτσια, τις γυναίκες και τους άνδρες, που κουβαλούσαν και κουβαλούν ένα βαθύ τραύμα στη ψυχή του. Κι όμως βρήκαν το θάρρος όχι μόνο να ανοίξουν τη ψυχή τους και να δείξουν τις πληγές τους. Αλλά βρήκαν το θάρρος και να υποδείξουν τους ενόχους.
Παρά το ότι πολλοί από αυτούς ήταν πολύ ψηλά. Με μεγάλη εξουσία ή με στενές διασυνδέσεις με την εξουσία. Σ’ αυτές και σ’ αυτούς οφείλεται η μεγάλη συζήτηση που άνοιξε στην κοινωνία, αλλά και στο πολιτικό σύστημα.
Αυτούς και αυτές οφείλουμε όλοι να στηρίξουμε, χωρίς κομματικά προαπαιτούμενα και «ναι μεν αλλά».
Και με σεβασμό απέναντί τους, οφείλουμε να τοποθετηθούμε σήμερα. Με παρρησία, αλλά και με διάθεση αυτοκριτικής, όπου αυτό επιβάλλεται.
Δεν πρόκειται βέβαια, σήμερα εδώ στη Βουλή, να δικάσουμε και πολύ περισσότερο να καταδικάσουμε κανέναν.
Η δικαιοσύνη έχει στο θέμα αυτό το λόγο.
Όμως ας αναρωτηθούμε όλοι μας, συμπολίτευση και αντιπολίτευση: Υπάρχουν μόνο βαρύτατες ποινικές κατηγορίες στην υπόθεση αυτή; Δεν υπάρχουν και πολιτικές ευθύνες που συγκροτούν πολιτικό σκάνδαλο;
Δεν έγινε μπροστά στα μάτια όλων μας μια άκομψη, χοντροκομμένη, και προκλητική προσπάθεια συγκάλυψης;
Δεν επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί το σκάνδαλο Λιγνάδη, ως «ταλαιπωρία ενός σκηνοθέτη για το τίποτε»;
Ακόμα χειρότερα, δεν επιχειρήθηκαν να εμφανιστούν οι δημόσιες καταγγελίες και αποκαλύψεις ως παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας;
Αν όμως κάποιο τεκμήριο αθωότητας αμφισβητείται σήμερα πολύ σοβαρά κύριε πρωθυπουργέ, αυτό είναι το τεκμήριο της δικής σας πολιτικής αθωότητας.
Γιατί όσο και να προσπαθείτε να αλλάξετε τη συζήτηση, μια βαριά σκιά πλανιέται σήμερα μέσα στην αίθουσα της Βουλής. Πίσω σας και πάνω σας, κύριε Μητσοτάκη.
Η σκιά της κυρίας Μενδώνη που σύσσωμος ο κόσμος του πολιτισμού αλλά και δικοί σας βουλευτές ζητούν την παραίτησή της.
Είναι σοβαρά εκτεθειμένη για τον τρόπο που χειρίστηκε και επιχείρησε να συγκαλύψει το σκάνδαλο Λιγνάδη. Ή καλύτερα το σκάνδαλο Μενδώνη-Λιγνάδη.
Δεν ακούτε ή κάνετε πως δεν ακούτε την πάνδημη απαίτηση για αποπομπή της υπουργού σας. Και αποφασίζετε και διατάζετε να παραμείνει στη θέση της. Να στηριχτεί. Να ξεπλυθεί πολιτικά.
Γιατί, όπως λέει το τελευταίο κεφάλαιο της προπαγάνδας σας, δεν έκανε παρά ένα μικρό επικοινωνιακό λάθος
Αναρωτιέμαι λοιπόν μαζί με όλη την κοινή γνώμη: Γιατί τη στηρίζετε με τόσο πάθος ; Υπάρχει κάποιο ένοχο μυστικό που δεν ξέρουμε ; Εγώ πάντως δε μπορώ να πιστέψω ότι μια υπουργός μπορεί να εκβιάζει τον πρωθυπουργό.
Και αυτό γιατί οι ευθύνες, είτε έτσι είτε αλλιώς, αντικειμενικά ανήκουν στον πρωθυπουργό.
Η κυρία Μενδώνη, άλλωστε, από μόνη της κινήθηκε σε όλη αυτή την ιστορία; Από μόνη της αποφάσισε να αλλάξει το νόμο, να καταργήσει το διαγωνισμό, και να διορίσει καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού τον κύριο Λιγνάδη, τον οποίο κατά δήλωσή της γνώρισε μόλις τρεις μέρες πριν τον διορίσει;
Από μόνη της αποφάσισε να επικαλεστεί στη Βουλή -σε μια κορυφαία επίδειξη του πώς αντιλαμβάνεστε και το ρόλο της Βουλής και το δημόσιο διάλογο- λόγους δημοσίου συμφέροντος για τον διορισμό αυτό;
Από μόνη της αποφάσισε να επιχειρήσει με διάφορα προσχήματα τη συγκάλυψη επί σειρά ημερών, δίνοντας τη δυνατότητα στον κύριο Λιγνάδη να λάβει όλα τα μέτρα ούτως ώστε να εξαφανιστούν πιθανές αποδείξεις της δράσης του;
Ποιος τελικά τον διόρισε τον κ. Λιγνάδη; Από μόνη της αποφάσισε, λοιπόν, να ζητήσει μεν τη παραίτηση Λιγνάδη αλλά να μη προσφύγει στη Δικαιοσύνη, παρά να περιμένει, δίνοντας κρίσιμο χρόνο στον κατηγορούμενο να κρύψει τα όποια ίχνη, και να καταθέσει μηνυτήρια αναφορά όταν και μόνο όταν ιτιών ήδη γνωστό πως κατατέθηκε μήνυση για μη παραγεγραμμένο αδίκημα;
Τα ερωτήματα αυτά δεν μπορείτε να τα αποφύγετε κύριε Μητσοτάκη, με διαλογικές συζητήσεις περί ποιότητας του δημόσιου διαλόγου, που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας αντιπερισπασμός ντροπής.
Γιατί δεν επιδείξατε και στην περίπτωση Λιγνάδη τα ίδια αντανακλαστικά που, ορθώς, επιδείξατε στην περίπτωση Μπεκατώρου;
Στην οποία πρέπει να πω ότι χρωστάμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί αυτή άνοιξε πρώτη τον ασκό του Αιόλου.
Γιατί εκεί – και σωστά – ενεργήσατε αστραπιαία ενώ εδώ όχι ;Τι σας φόβισε εδώ; Τι σας έκανε να οργανώσετε μια επιχείρηση συγκάλυψης, χωρίς να υπολογίζετε τι σήμα δίνετε έτσι στην κοινωνία;
Τι σήμα δίνει ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του κόμματός σας, ο κύριος Ρωμανός, όταν επιτίθεται με σκαιούς χαρακτηρισμούς στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, δηλαδή σε αυτούς που προωθούν τις αποκαλύψεις στη δικαιοσύνη;
Όταν επιχειρεί να τους βάλει την ταμπέλα του «αριστερού» και προσδίδει πολιτική σκοπιμότητα για την έντιμη στάση που κρατάνε;
Και κυρίως, όταν τους κατηγορεί ότι ήξεραν και δεν μιλούσαν; Αυτή είναι η γραμμή της ΝΔ;
Τι σήμα επίσης δίνετε, όταν την ώρα που κάθε ελληνική οικογένεια ανατριχιάζει με τις καταγγελίες, ο Υπουργός Ανάπτυξης, κ. Γεωργιάδης φροντίζει να προϊδεάσει για την υπερασπιστική γραμμή της κυρίας Μενδώνη. Και μας λέει ότι όσοι την καταγγέλλουν για τους αδιανόητους χειρισμούς της στην υπόθεση Λιγνάδη, το κάνουν επειδή είναι αριστεροί που τη μισούν γιατί δήθεν ξεμπλόκαρε μεγάλες επενδύσεις και το Ελληνικό!
Αλήθεια σκεφτήκατε πολύ για να βρείτε αυτή τη γραμμή ; Και δε σκεφτήκατε καν ότι έτσι εξευτελίζετε τους ανθρώπους που τόλμησαν να καταγγείλουν τους δυνάστες τους;
Ο Νίκος Σ. δηλαδή κατήγγειλε τον κ. Λιγνάδη γιατί δεν θέλει να γίνει το Ελληνικό; Πόση χυδαιότητα αλήθεια, μπορεί να χωρέσει στην πολιτική σας σκοπιμότητα;
Εγώ θα πάρω σαφέστατες αποστάσεις από όλες τις χυδαιότητες του δημοσίου λόγου. Αλλά έχω μία απορία κύριε Μητσοτάκη, μια ειλικρινή απορία: Με ποιούς είναι η έγνοια σας τούτη την ώρα; Με τα θύματα ή με τους θύτες;
Με το να ενθαρρύνετε τα θύματα να μιλήσουν ή με το να προφυλάξετε τους θύτες από «τα σκυλιά»; Ετσι είπε ο κύριος Γεραπετρίτης τι μας είπε; Ότι τελικά ζητήθηκε η παραίτηση του Λιγνάδη όταν δημοσιεύθηκε η ανατριχιαστική καταγγελία του Νίκου Σ. , αλλά δεν το είπατε δημόσια για να μην διαπομπεύσετε τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού, να μην τον ρίξετε στα σκυλιά.
Από σεβασμό στον Λιγνάδη, δηλαδή, αποκρύψατε την αλήθεια των θυμάτων. Και το δράμα τους. Αυτό κάνατε;
Και βάλατε τον δύσμοιρο τον κυβερνητικό σας εκπρόσωπο, που δεν λέει λέξη χωρίς την έγκρισή σας, να αυτοεξευτελιστεί. Και να αποδώσει την παραίτηση σε «προσωπικούς λόγους»!
Κάνοντας έτσι άλλο ένα βήμα, ένα άλμα θα έλεγα, στην προσπάθεια συγκάλυψης.
Κύριε Μητσοτάκη, λυπάμαι, αλλά είστε σοβαρά εκτεθειμένος. Και πολιτικά εντελώς ακάλυπτος, όσο θα καλύπτετε την υπουργό σας.
Θέλω σήμερα εδώ να διαχωρίσω απολύτως τη θέση μου από όσα ανεύθυνα γράφονται στα σόσιαλ μίντια.
Κρυφτείτε εσείς, αν θέλετε, πίσω από αυτά. Εγώ έχω υποστεί προσωπικά αυτού του είδους τις επιθέσεις με χιλιάδες χιλιάδων άθλιες αναρτήσεις τα τελευταία χρόνια.
Και δεν έχω κανένα πρόβλημα, ίσα-ίσα αισθάνομαι υποχρεωμένος, να δηλώσω ότι διαφωνώ αποφασιστικά, κάθετα, κατηγορηματικά, με πολλά από όσα η ασυδοσία του πληκτρολόγιου σας καταλογίζει.
Και το κάνω ευθαρσώς για όλους, παρότι εσείς ποτέ δεν πράξατε κάτι αντίστοιχο όταν στόχος σας ήταν οι πολιτικοί σας αντίπαλοι. Ποτέ!
Το ότι δεν υιοθετούμε την ασυδοσία του διαδικτύου, όμως, και τη καταδικάζουμε, δεν σημαίνει ότι δε θα πούμε τα σύκα σύκα.
Δε σημαίνει ότι δεν είστε πολιτικά και ηθικά θα έλεγα σοβαρότατα εκτεθειμένος, γιατί ανεχτήκατε, μια αλληλουχία πράξεων και παραλείψεων που αφορούν τον κύριο Λιγνάδη, και την κυρία Μενδώνη, με τελευταίο και χειρότερο επεισόδιο την απόπειρα συγκάλυψης.
Και θα περίμενε κανείς ο σεβασμός στα θύματα, και στην απαίτηση της κοινωνίας να αναλάβουν οι πάντες τις ευθύνες τους, να σας ωθήσει να σταθείτε κι εσείς στο ύψος των δύσκολων περιστάσεων.
Να τολμήσετε μια πολιτική αυτοκριτική.
Την αναγνώριση ότι με λάθος τρόπο, στηρίζοντας ακόμα και σήμερα λάθος ανθρώπους, αλλάζοντας νόμους κατά το δοκούν, καταστήσατε τον εαυτό σας συνεργό, για να μην πω πρωτεργάτη, ενός σοβαρότατου σκανδάλου.
Έστω και μόνο διότι δική σας επιλογή ήταν ο κύριος Λιγνάδης για το Εθνικό Θέατρο.
Ξέρατε; Προφανώς δεν ξέρατε; Αλλά έστω μια συγγνώμη για την επιλογή. Και δική σας επιλογή επίσης η κυρία Μενδώνη, ως πρώτη κυρία του πολιτισμού μας.
Και εντελώς δική σας επιλογή να αγνοείτε όχι μόνο τη γενική κατακραυγή, αλλά ακόμα και δικούς σας βουλευτές και να τη διατηρείτε στη θέση της.
Θέλετε όμως να μιλήσουμε για δημοκρατικό διάλογο, κύριε Μητσοτάκη; Ο δημοκρατικός διάλογος δεν γίνεται από σοβαρά κόμματα, και πολύ περισσότερο από σοβαρές κυβερνήσεις, μόνο με λόγια, διαξιφισμούς, και επικοινωνιακά τεχνάσματα. Γίνεται πρώτα-πρώτα με πράξεις.
Η πράξη κύριε Μητσοτάκη είναι κριτήριο της αλήθειας. Και η πράξη λέει ότι είστε αλλεργικός στον αντίλογο. Η πράξη λέει ότι μετατρέψατε εν ονόματι της πανδημίας τη Βουλή σε άβουλη.
Ποιο διάλογο επικαλείστε, όταν εσείς, ακόμα και τώρα αγνοείτε σκανδαλωδώς τη θέληση των ανθρώπων της τέχνης και της κοινωνίας, να αποπεμφθεί η κυρία Μενδώνη και να χυθεί άπλετο φως σε όλες τις πλευρές αυτής της υπόθεσης;
Ποιο διάλογο επικαλείστε και πώς τον θυμηθήκατε τώρα στα δύσκολα, ενώ η κοινωνία απαιτεί θεσμικά και πολιτικά μέτρα που θα αποτρέπουν παρόμοια δράματα στο μέλλον;
Αν στα αλήθεια θέλετε διάλογο, τολμήστε να συζητήσετε με τους φορείς των ηθοποιών, με τις οργανώσεις των ανθρώπων της τέχνης, με εκείνους που έχουν ξεσηκωθεί με τη στάση σας.
Αν στα αλήθεια θέλετε διάλογο, τολμήστε να συζητήσετε με τους απλούς πολίτες, τις συλλογικότητες, που έχουν ξεσηκωθεί με τη στάση σας.
Όσο ήσασταν αρχηγός της αντιπολίτευσης είχατε μετατραπεί σε μόνιμος αναμεταδότης εντός της βουλής των επιχειρημάτων των τρολ του διαδικτύου.
Από το δικό σας στόμα που τώρα δοξολογεί τη ποιότητα των επιχειρημάτων, δεν βρήκε η απίστευτη συκοφαντία ότι ανταλλάξαμε τη Μακεδονία με τις συντάξεις;
Και τώρα μου κάνετε μαθήματα ηθικής; Από το δικό σας στόμα, που τώρα αγορεύει για την ποιότητα του δημοσίου διαλόγου, δεν ξεπήδησε η μεταφορά των δημοσιευμάτων του Μακελειού μέσα στο κοινοβούλιο, και η απόπειρα ηθικού διασυρμού του νεκρού πατέρα μου- ως δήθεν συνεργάτη της χούντας;
Εσείς δεν τα είπατε αυτά; Και έρχεστε τώρα να μας εγκαλέσετε για όσα γνωστοί δημοσιογράφοι, σχολιαστές, ή και απλοί πολίτες, αναρτούν στα κοινωνικά δίκτυα;
Εσείς, που όχι απλά ανεχτήκατε, όχι απλά υιοθετήσατε, αλλά βάλατε την υπογραφή σας και αναπαράξατε στις αθλιότητες μέσα στο κοινοβούλιο;
Ε, αυτό ξεπερνά πια τα όρια της υποκρισίας. Και εισέρχεται στην επικράτεια της ακρισίας.