Αγαπητή Μetrosport
Δύο είναι τα προφανή ζητούμενα για τον ΠΑΟΚ στον σημερινό τελικό του Κυπέλλου. Να κατακτήσει ένα ακόμη τρόπαιο και να αναβαθμίσει το ευρωπαϊκό εισιτήριό του. Υπάρχουν όμως και άλλα που πρέπει να τα νιώσουν βαθιά μέσα τους οι παίκτες του.
Η σημασία της κατάκτησης ενός ακόμη τροπαίου είναι αυτονόητη. Θυμίζω, όμως, ως προς το ευρωπαικό εισιτήριο, ότι πέρα από τη συμμετοχή στο Γιουρόπα Λιγκ, που είναι πιο λαμπερή και προσοδοφόρα διοργάνωση από το Κόνφερενς Λιγκ, ο ΠΑΟΚ θα έχει τη δυνατότητα να μπει τις ευρωπαικές υποχρεώσεις του στις 10 Αυγούστου και όχι στις 27 Ιουλίου, εξασφαλίζοντας έτσι δύο επιπλέον εβδομάδες προετοιμασίας χωρίς πίεση, χωρίς άγχος και με ευρύτερο χρονικό περιθώριο ώστε να προλάβουν να προστεθούν παίκτες στο ρόστερ.
Το διακύβευμα είναι εξαιρετικά σημαντικό έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν ωστόσο και άλλες παράμετροι που προσθέτουν κίνητρα σ' αυτούς που θα κληθούν να δώσουν τη μάχη. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ πρέπει να νιώσουν ότι οφείλουν να δώσουν χαρά στον κόσμο της ομάδας τους και τον Ιβάν Σαββίδη. Και όχι μόνο αυτό. Πρέπει να παίξουν και για τον δικό τους επαγγελματικό εγωισμό.
Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, αν και γνώριζαν από την αρχή και έβλεπαν συνεχώς ότι το ταβάνι των δυνατότητων της ομάδας δεν ήταν τόσο ψηλό όσο έπρεπε, στάθηκαν στο πλευρό τους και τους στήριξαν σταθερά σε όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδοι. Γεύτηκαν πολλές πίκρες, απογοητεύτηκαν πολλές φορές, αλλά δεν έπαψαν να γλεντάνε μαζί τους κάθε νίκη και να τους αποθεώνουν, σε σημείο που να προκαλούν την απορία των πιο “προσγειωμένων” αν όντως πιστεύουν ότι οι παίκτες τους αξίζουν αυτή την αποθέωση και αν έχουν κάποιο λογικό έρεισμα αυτά τα γλέντια.
Αυτή, λοιπόν, την αγάπη, αυτή τη στήριξη, αυτή τη συμπαράσταση, που και και χθες τους πρόσφεραν απλόχερα στην Τούμπα, έχουν οι παίκτες την υποχρέωση να την ανταποδώσουν με την ικανοποίηση της κατάκτησης της κούπας. Στην Ευρώπη απέτυχαν οικτρά, στο Πρωτάθλημα προσπάθησαν όσο μπορούσαν αλλά κατέληξαν να κάνουν μια τρύπα στο νερό, άρα οφείλουν να τους δώσουν χαρά τουλάχιστον στο Κύπελλο.
Ακριβώς το ίδιο χρέος έχουν και απέναντι στον Ιβάν. Αυτός πληρώνει για να βρίσκονται στον ΠΑΟΚ, αυτός φροντίζει ώστε να είναι άριστες οι συνθήκες εργασίας για όλους, αυτός δικαιούται να εισπράξει μια ικανοποίηση στο φινάλε της σεζόν για να ξεπεράσει τις στενοχώριες που προηγήθηκαν και να πάρει κουράγιο εν όψει της επόμενης μέρας.
Οσο για τους εαυτούς τους, δεν χρειάζονται παραινέσεις από κανέναν για να τους σκεφτούν. Επαγγελματίες είναι, φιλοδοξίες έχουν, οφείλουν να αγωνιστούν και για να προσθέσουν μια επιτυχία στο δικό τους βιογραφικό, είτε είναι παλιοί, είτε είναι νέοι. Οφείλουν να τα δώσουν όλα για να αισθανθούν υπερηφάνεια.
Το είπε χθες με απλά λόγια ο πιο έμπειρος από τους παίκτες του ΠΑΟΚ, ο Αντελίνο Αντρέ Βιειρίνια: “Αυτά τα ματς τα κερδίζει συνήθως αυτός που τα θέλει περισσότερο”. Για να το θέλεις, όμως, πρέπει να νιώσεις πόσοι πολλοί λόγοι υπάρχουν για να το θέλεις. Μακάρι να νιώσουν οι παίκτες του ΠΑΟΚ για να βγάλουν έντονο “θέλω” πάνω στο χόρτο. Οπως λέγαμε και χθες, αν όντως συμβεί αυτό, τότε είναι πολύ πιθανό να αποδειχτεί ότι ήταν αυθαίρετο να θεωρείται μεγάλο φαβορί του φετινού τελικού η ΑΕΚ...
ΥΓ. Είναι πολύ σημαντικό και εξαιρετικά τιμητικό για το ταλαίπωρο το ελληνικό ποδόσφαιρο το γεγονός ότι στον τελικό θα σφυρίξει ο Γερμανός Φέλιξ Μπριχ, ένας από τους κορυφαίους διαιτητές σε παγκόσμιο επίπεδο την τελευταία 15ετία. Γερμανός θα είναι και στο VAR. O Γκούντερ Περλ. Προφανώς, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να βγάλει άχνα γι' αυτή την επιλογή του Μπένετ. Κανείς δεν έχει λόγο να ασχοληθεί με τους διαιτητές. Κανείς δεν έχει λόγο να ανησυχεί για τη διαιτησία του τελικού. Ο Μπριχ ποτέ δεν έμοιασε στον... ανισόρροπο Λαόθ, που τον βρίζει όλη η υφήλιος...