Είναι μόλις 17 ετών και άκουσε την Κατερίνα Στεφανίδη να την αποκαλεί το «μέλλον» στο άλμα επί κοντώ. Η Ηλιάνα Τριανταφύλλου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Ιερουσαλήμ και αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον.
Η νεαρή αθλήτρια μίλησε στο Metrosport.gr για την πρώτη θέση στο Ευρωπαϊκό, τα συγχαρητήρια των Κυριακοπούλου και Πόλακ καθώς και για το κίνητρο που της δίνει το εγκωμιαστικό σχόλιο της Στεφανίδη.
Επιπλέον, μας διηγήθηκε το πώς άρχισε τα άλματα, τις δυσκολίες και τα δρομολόγια που χρειαζόταν να κάνει για να προπονηθεί, την εμπειρία της Κένυας και τη νίκη της ως… «αουτσάιντερ» στο Πανελλήνιο ένα χρόνο πριν.
Τέλος, αναφέρθηκε στον προπονητή και στην οικογένεια που αποτελούν τα ερείσματα της και αποκάλυψε ότι το μεγαλύτερο της όνειρο είναι να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Ανταμείφθηκαν οι κόποι μας, κίνητρο για μένα η δήλωση Στεφανίδη»
Ανέβηκες στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ιερουσαλήμ. Το έχεις συνειδητοποιήσει; Ποια ήταν η πρώτη σκέψη σου;
«Όχι. Σιγά σιγά αρχίζω και το συνειδητοποιώ. Όταν κατάλαβα ότι ήμουν στην πρώτη θέση, σκέφτηκα ότι επιτέλους οι κόποι μας ανταμείφθηκαν. Χάρηκαν όλοι που ήταν δίπλα μου. Με περίμεναν και στο αεροδρόμιο με λουλούδια, αγκαλιές και φιλιά».
Πώς ένιωσες όταν κράτησες στα χέρια του το χρυσό μετάλλιο;
«Ήμουν χαρούμενη και περήφανη».
Στην απονομή, η συγκίνηση σου ήταν έντονη…
«Εννοείται! Εκπροσωπούσα τη χώρα μας και έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσα. Έφερα και το χρυσό μετάλλιο».
Ήταν μια επίδοση που την κυνήγησες; Την ήθελες;
«Ήξερα ότι αν περνούσα τα τέσσερα μέτρα θα ήμουν μέσα στα μετάλλια. Ήθελα να κάνω ένα ατομικό ρεκόρ αλλά πιστεύω ότι σε τέτοιες διοργανώσεις δεν έχει τόση μεγάλη σημασία αυτό αλλά το μετάλλιο».
Η Στεφανίδη σε χαρακτήρισε «το μέλλον του επί κοντώ». Πώς νιώθεις για αυτό; Λειτουργεί ως κίνητρο για σένα;
«Φυσικά! Είναι ένα μεγάλο κίνητρο για εμένα. Το να δω μια δημοσίευση από το είδωλο μου είναι ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα που θα μπορούσα να έχω. Είμαι χαρούμενη για αυτό».
Σου έστειλαν μηνύματα και η Κυριακοπούλου και η Πόλακ. Τι σου είπαν;
«Μου έδωσαν συγχαρητήρια για την επίδοση και το χρυσό μετάλλιο, κάποιες συμβουλές και μου ζήτησαν να συνεχίσω έτσι δυναμικά».
Τι συμβουλή σου έδωσαν;
«Να μην τα παρατάω και να ζω το κάθε λεπτό από την αρχή έως το τέλος».
«Κυνήγησα ότι πέτυχα, όνειρο να αγωνίζομαι με Κυριακοπούλου και Πόλακ»
Πώς ήταν η εμπειρία στο Πανελλήνιο της Θεσσαλονίκης;
«Ήταν όνειρο για εμένα που αγωνιζόμουν μαζί με την Κυριακοπούλου και την Πόλακ. Καταπληκτική εμπειρία. Πήγε και καλά ο αγώνας. Μίλησα και με την Κυριακοπούλου, η οποία με εμψύχωνε πάρα πολύ κατά τη διάρκεια του αγώνα».
Πέρυσι, κέρδισες το Πανελλήνιο όντας μόλις 16 με επίδοση 4,12. Ήταν κάτι που περίμενες;
«Κατέβηκα στον αγώνα με 3,90. Δεν περίμενα να κάνω κάτι τόσο μεγάλο. Βγήκα πρώτη και ένιωσα χαρούμενη. Κανείς δεν το περίμενε! Τι να πω; Είχα πάει σαν αουτσάιντερ. Δεν περίμενα το 4,12».
Συμμετείχες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 που έγινε στην Κένυα. Τι έχεις αποκομίσει από αυτό το ταξίδι; Πώς ήταν;
«Ήθελα να μπω στην εξάδα. Δεν τα κατάφερα, όμως. Έκανα τρεις άκυρες προσπάθειες στο πρώτο ύψος. Δεν το έβαλα κάτω. Είπα θα δουλέψω και θα γίνω καλύτερη. Και ξαφνικά φτάσαμε στο σήμερα (γέλια)».
Έχεις αναδειχθεί κορυφαία αθλήτρια στις κορασίδες από το ΣΕΓΑΣ. Πώς αντέδρασες όταν το έμαθες;
«Δεν το πίστευα. Ξετρελάθηκα. Όλα γίνονται γρήγορα και τα συνειδητοποιώ μετά (γέλια). Κυνήγησα ότι πέτυχα».
«Έμαθα πειθαρχία και αυτοσυγκράτηση στο kick boxing»
Γιατί επέλεξες το άλμα επί κοντώ;
«Σε μια μέρα αθλητισμού, ήρθε ένας προπονητής και μας έδειξε το άθλημα. Εντυπωσιάστηκα και ξεκίνησα».
Δοκίμασες και άλλα αθλήματα;
«Στον στίβο δεν έχω δοκιμάσει άλλα άγωνίσματα. Έχω κάνει, όμως, ποδόσφαιρο και kick boxing. Έμαθα να είμαι πειθαρχημένη και να έχω αυτοσυγκράτηση από το τελευταίο».
Τι σε εντυπωσιάζει στο άλμα επί κοντώ;
«Το κοντάρι και το ύψος. Είναι εντυπωσιακό να παίρνεις ένα τόσο μεγάλο κοντάρι και να προσπαθήσεις να περάσεις ένα ύψος».
Πόσο εύκολο είναι;
«Δεν είναι καθόλου εύκολο. Με θέληση, χωρίς φόβο και προπονήσεις γίνεται όλα φυσικά».
Τι νιώθεις κάθε φορά που παίρνεις φόρα και πηδάς;
«Δεν ξέρω (γέλια). Όλα γίνονται σε κλάσματα δευτερολέπτου και δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς».
Τι χρειάζεται το άθλημα;
«Χρειάζεται δύναμη, αντοχή, τρέξιμο και τεχνική. Οι δυσκολίες δουλεύονται και βελτιώνεσαι».
«Σκέφτομαι ότι πρέπει να περάσω το ύψος»
Πριν από κάθε αγώνα, πώς χαλαρώνεις;
«Κοιμάμαι! Δεν κάνω κάτι άλλο (γέλια)».
Πριν πάρεις το κοντάρι στα χέρια σου και αρχίσεις να τρέχεις σκέφτεσαι κάτι;
«Ότι πρέπει να περάσω το ύψος».
Δεν είναι λίγο αγχωτικό αυτό;
«Είναι αγχωτικό αλλά προσπαθώ να βγάλω ένα έγκυρο άλμα. Τι να κάνω; (γέλια)».
Είναι εύκολο να διαχειριστείς την ήττα;
«Στους αγώνες υπάρχει και η ήττα. Έχω μάθει να τη διαχειρίζομαι. Δεν τα παρατώ και συνεχίζω. Έχουμε και άλλους αγώνες».
«Διάβαζα στο δρόμο, χρειαζόταν 40 λεπτά να πάω και άλλα τόσα να γυρίσω για να προπονηθώ»
Πόσες ώρες προπονείσαι την ημέρα;
«Προπονούμαι κάθε μέρα περίπου τρεις ημέρες. Κάνω άλματα, αλτικές, βάρη, ενόργανη».
Υπάρχει κάποιο σημείο που σε δυσκολεύει;
«Όχι, ιδιαίτερα. Βήμα βήμα και τα καταφέρνουμε όλα».
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πήγαινες από την Κερκίνη στις Σέρρες για προπόνηση. Ήταν κάτι εφικτό; Πόσο δύσκολο ήταν;
«Ήταν πολύ δύσκολα. Χρειαζόταν καθημερινά να κάνω 40 λεπτά να πάω και άλλα τόσα για να γυρίσω. Διάβαζα στο αυτοκίνητο πολλές φορές. Δεν είχα καθόλου ελεύθερο χρόνο. Με πήγαιναν ο μπαμπάς και η μαμά. Έβαλα πρόγραμμα και τα κατάφερα. Φέτος, μετακόμισα Σέρρες και είναι πιο εύκολα όλα».
Είχες ένα σοβαρό τραυματισμό. Είναι όλα καλά;
«Είχα ένα σοβαρό τραυματισμό. Είχα πάθει ένα οστικό οίδημα και χρειάστηκε να είμαι με πατερίτσες και μπότα για δύο μήνες. Έκανα κάτι θεραπείες, υπομονή, το ξεπέρασα και συνεχίζω».
Ποιος ο ρόλος του προπονητή σου (Σάββας Κεφαλίδης);
«Είναι άνθρωπος που με βοηθά πολύ. Αν δεν ήταν εκείνος, δεν θα μπορούσα να είμαι εδώ αυτή τη στιγμή. Είναι σαν δεύτερος πατέρας μου. Είμαστε κάθε μέρα μαζί και είναι εδώ για εμένα και στα δύσκολα και στα εύκολα. Μου δίνει συμβουλές τόσο για τα άλματα όσο και γενικά».
Η οικογένεια σου λειτουργεί ως έρεισμα;
«Είναι ένα μεγάλο στήριγμα για εμένα».
Έχεις κάνεις θυσίες για να είσαι εδώ σήμερα; Έχεις στερηθεί πράγματα;
«Έχω στερηθεί βόλτες, εξόδους και εκδρομές με το σχολείο. Δεν είναι κάτι που με στεναχωρεί. Έχω ένα στόχο και πάντα προσπαθώ να βρίσκω χρόνο για τους φίλους και την οικογένεια μου».
«Στόχος ο τελικός στο Παγκόσμιο, όνειρο η Ολυμπιάδα»
Είσαι ικανοποιημένη με τις εγκαταστάσεις που προπονείσαι;
«Προπονούμαι στο Εθνικό Στάδιο Σερρών. Χρειάζονται κάποιες βελτιώσεις. Θα ήταν καλό να φτιαχτεί το κλειστό και να υπάρχει και θέρμανση».
Η χρηματοδότηση είναι επαρκής ή επιβαρύνεσαι και εσύ;
«Δεν είναι αρκετή. Τα βασικά τα έχω, όμως».
Είναι ένα δαπανηρό άθλημα;
«Ναι. Τα κοντάρια κάνουν 600 ευρώ το ένα, φαντάσου. Εμείς τα αγοράζουμε. Βρίσκουμε τρόπους με τον προπονητή, την οικογένεια και τους χορηγούς μου. Έχω κάποιους χορηγούς που με στηρίζουν σταθερά και τους ευχαριστώ πολύ».
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
«Το Παγκόσμιο! Θα κατέβουν πολλές αθλήτριες. Στόχος μου είναι ο τελικός και από εκεί και μετά θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ».
Ποιο το μεγαλύτερο σου όνειρο;
«Εννοείται, να συμμετέχω σε Ολυμπιάδα!».
Tips για Ηλιάνα
Ποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό της Ηλιάνας: «Είμαι χαρούμενος άνθρωπος, πεισματάρα και υπομονετική»
Πρότυπο: «Η Κατερίνα Στεφανίδη. Έχει πετύχει πολλά πράγματα από μικρή ηλικία και συνεχίζει να μας εκπλήσσει. Είναι εντυπωσιακά η συγκέντρωση και η τεχνική της»
Αγαπημένο φαγητό: «Μακαρόνια»
Αγαπημένο χρώμα: «Μπλε»
Αγαπημένη ταινία: «Βλέπω συνήθως ταινίες δράσης, περιπέτειες και ρομαντικά»
Αγαπημένο τραγούδι: «Του Harry Styles, το As It Was»
Κατοικίδιο: «Είχα ένα σκυλάκι»
Γούρι: «Ένα μαύρο λαστιχάκι που φοράω στο χέρι μου»
Ελεύθερος χρόνος: «Ξεκουράζομαι, κοιμάμαι, βλέπω την οικογένεια μου και βγαίνω βόλτα με τις φίλες μου»
Σπουδές: «Σκέφτομαι ΤΕΦΑΑ ή φυσικοθεραπεία. Βέβαια, αν έρθει μια πρόταση για το εξωτερικό, θα το σκεφτώ».