Μόνον ο λαός του ΠΑΟΚ έχει δικαίωμα να ζητήσει εξηγήσεις και αλήθειες. Αποτελεί πρόκληση το να το απαιτούν, όσοι ποτέ δεν τον σεβάστηκαν, αποτελώντας το «μεγαλύτερο πλυντήριο» των λερωμένων και άπλυτων της τριετίας της οπισθοδρόμησης.
Σε μια συζήτηση που είχα με έναν παλιό καλό μου φίλο και ορθόδοξο ΠΑΟΚτσή για τα όσα συμβαίνουν στην ομάδα μας, είχα την ευκαιρία να αντιληφθώ κάποια πράγματα που τα προσπέρασα, όχι βέβαια χωρίς να τους δώσω σημασία, αλλά δίχως να τα εκτιμήσω όσο έπρεπε. Κάποια στιγμή που έδειξα ιδιαίτερα εκνευρισμένος – σχεδόν εξοργισμένος – για τα όσα πιστεύω ότι οδήγησαν στον ασυγχώρητο ευρωπαϊκό αποκλεισμό, για να με ηρεμήσει μου είπε:
«Δεν δικαιολογείσαι να το αντιμετωπίζεις αιφνιδιασμένος και με τόση ένταση. Καταρχή όλα αυτά τα είχες προβλέψει στα άρθρα σου και κατά δεύτερο λόγο, τι μπορεί να περιμένεις από έναν σύλλογο που όταν ο τεχνικός διευθυντής του πουλάει με ένα εκατομμύριο ευρώ και κάτι τον καλύτερο και τον εμπορικότερο του παίκτη και δεν κουνιέται φύλλο.
Σου θυμίζω τη μεταγραφή σκάνδαλο από την οποία πρέπει να οικονόμησαν πολλοί, του Δημήτρη Πέλκα. Και να ήταν το μόνο ποδοσφαιρικα τρελό, περίεργο και απαράδεκτο; Πρόσφατα κάποια εκατομμύρια ευρώ φτερούγιζαν πάνω από την Τούμπα για παλτά τύπου Τέιλορ, Μουργκ και Σία, πράγματα και ενέργειες που δεν προκάλεσαν την παραμικρή αντίδραση. Τα ζεις από κοντά, τα στηλιτεύεις και όμως δεν σε αποτρέπουν από το να αιφνιδιάζεσαι».
Η συζήτηση κράτησε αρκετά. Του εξομολογήθηκα πως κάτι που με πείραξε ιδιαίτερα, είναι το γεγονός ότι μετά από το «σοκ», οι πρώτοι που έσπευσαν σε μια προσπάθεια προφανώς απενεχοποίησης τους, να απαιτήσουν εξηγήσεις για τη μεγάλη ζημιά, ήταν αυτοί που αποτελούν τους ηθικούς αυτουργούς για τα «εγκλήματα» που έγιναν. Και όταν λέμε «εγκλήματα», αναφερόμαστε σε όσα συντέλεσαν σε έναν σκληρό και επώδυνο εκφυλισμό και σε μία ακατανόητη οπισθοδρόμηση της τελευταίας τριετίας.
Οι συγκεκριμένοι απαιτούν αλήθεια (!) και ειλικρίνεια (!). Αυτοί που ποτέ δεν υπήρξαν αληθινοί και ειλικρινείς απέναντι στον κόσμο του ΠΑΟΚ και προκλητικά δεν τον σεβάστηκαν. Μιλάμε για το «χαλασμένο κομμάτι» του ΠΑΟΚτσήδικου ρεπορτάζ, που δεν δίσταζε με τον οποιοδήποτε απαράδεκτο τρόπο, να παραπλανεί τον κόσμο του δικέφαλου και να συντηρεί συγχρόνως μια αρρωστημένη κατάσταση.
Τόσο θράσος. Ο φίλος μου, μου ζήτησε να του πω τη γνώμη μου για τις δηλώσεις του τεχνικού διευθυντή και του κόουτς μετά τον αποκλεισμό. Για τον μεν Μπότο που αναφέρθηκε ακόμη και σε πρόθεση παραίτησης, κάτι που μπορεί να εκτιμηθεί αναλόγως, μπορούμε να πούμε ότι οι έγκαιρες ενέργειες του, του εξασφάλισαν αρχικά καλά λόγια, στη συνέχεια όμως ανατράπηκε η καλή του εικόνα. Κι αυτό, γιατί υπήρξαν από μέρους του αρκετές επιπόλαιες κινήσεις, ολιγωρίες και ανακολουθίες, οι οποίες συνέβαλαν δραματικά στο να διαμορφωθεί μία χαώδης και δυσκολοδιαχειρίσιμη κατάσταση.
Το να παζαρεύεις για λίγα ευρώ τη μεταγραφή ενός αξιόλογου παίκτη, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ακόμη και στο ξεκίνημα της προετοιμασίας ή το να πουλάς άτσαλα τον μόνο αξιόλογο φορ που διαθέτεις μετά τον τραυματισμό του πρώτου, έχοντας μπροστά σου ένα ευρωπαϊκό καθοριστικό παιχνίδι, δεν είναι ψύχραιμες συμπεριφορές.
Πέρα βέβαια και με το γεγονός ότι μονίμως πήγαινε προς τα πίσω στην αναγκαιότητα που υπήρχε για μεταγραφική ενίσχυση από ποιοτικούς παίκτες, με ένα επικοινωνιακό παιχνίδι ανεύθυνο και αποπροσανατολιστικό, όπως στην περίπτωση Σοτέλδο. Βέβαια στην όλη διαδρομή είχε ισχυρούς συμμάχους εκπροσώπους της ενημέρωσης, οι οποίοι είναι «αετοί» σε συμφωνίες και σε δούναι – λαβείν που έμεναν και μένουν διαρκώς στο απυρόβλητο.
Για τον Λουτσέσκου, είπα πως οι απόψεις μου είναι ξεκαθαρισμένες και σταθερές: Ικανός αλλά εμμονικός, αδιόρθωτα νάρκισσος, με μία επικίνδυνη υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του. Αποδεδειγμένα έχει ευθύνες για την οπισθοδρόμηση. Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει κι ένας ηγέτης και η διοίκηση του συλλόγου. Κάτι που σημαίνει ότι και από αυτούς ο κόσμος του ΠΑΟΚ απαιτεί εξηγήσεις.
Εδώ έχουμε όμως μια ιδιαιτερότητα με ένα πρόβλημα που θα πρέπει πάραυτα να επιλυθεί. Να ξεκαθαριστεί δια παντός κι επισήμως ποιος είναι ο ρόλος της διοίκησης. Αποτελεί απλά μία παρέα εμπίστων με εξουσίες και ευθύνες διαχείρισης διεκπεραιωτικού χαρακτήρα θεμάτων ή μια ΠΑΕ που έχει και εξουσία και λόγο και ευθύνη.
Η ασάφεια που επί μια δεκαετία διατηρείται και προφανώς κάποιοι νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται το μεγάλο κεφάλαιο που είναι ο αδιαμφισβήτητα αξιοσέβαστος ηγέτης, θα πρέπει να κλείσει τον κύκλο της. Είναι καταστροφική. Και όχι μόνον αυτό, αλλά αφήνει εκτεθειμένο τον ίδιο τον Σαββίδη. Κάτι δηλαδή από το αντίθετο που προφανώς (επαναλαμβάνουμε) φρονούν, υποστηρίζουν ή διακινούν οι διοικούντες. Ας σκεφτούν επίσης και τον ίδιο τον εαυτό τους.