Κι όμως χάθηκε μια υπερπολύτιμη πρόκριση επειδή για ένα και μόνο λεπτό, έχασαν την ψυχραιμία τους και το καθαρό μυαλό που είχαν οι πρωταθλητές Ελλάδας, σε ολόκληρη τη διάρκεια του αγώνα.
Κι αυτό το λεπτό που αποδείχθηκε μοιραίο, ήταν το τελευταίο της κανονικής διάρκειας, με τους γηπεδούχους έτοιμους να πανηγυρίσουν μια ιστορική πρόκριση, που θα τους έφερνε ακόμη πιο κοντά στη μεγάλη τους ευκαιρία, των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ.
Η απίστευτη αλλαγή του σκηνικού (από τον παράδεισο στην κόλαση) και το ανάλογο συντριπτικό σοκ σε ομάδα αλλά και στον κόσμο, ταρακούνησε από τα θεμέλια του τον ασπρόμαυρο ψυχισμό. Αν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα εξωφρενικά και αυτοκτονικά και να συνωμοτούν οι πάντες και τα πάντα, ώστε σε μια και μόνον στιγμή να γκρεμίζονται σε ερείπια όλα όσα έχτιζες με τόσο κόπο και τόσα όνειρα.
Κρίμα και άδικο θα λέγαμε, χωρίς όμως να αγνοήσουμε ότι για να έρθει αυτή η «συνομωσία της γκαντεμιάς» βρήκε και τον τρόπο της. Ίσως και κάποιοι άθελα τους να βοήθησαν σε αυτό.
Δυστυχώς οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν κατάφεραν να υπερασπιστούν αυτό που «έχτισαν» με τόσο κόπο, την τεράστια δηλαδή ανατροπή όλων των δυσμενών συνθηκών που προηγήθηκαν από τα παιδαριώδη λάθη μιας τραγικής άμυνας και που είχαν και σαν αποτέλεσμα να δεχθούν δύο κοροϊδίστικα στην κυριολεξία γκολ. Με τον Ζίβκοβιτς να «στρώνει» την πλάκα και το 3-2 να σφραγίζει το πρώτο ημίχρονο, όλα μπορούσαν να κυλήσουν ήρεμα και προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σε κάποιο σημείο όμως χάθηκε η ηρεμία που έκλεισε τον κύκλο της όπως αποδείχθηκε, μετά την αναγκαστική αλλαγή του χαρισματικού Τάισον, αλλά και την αποχώρηση του πιο επικίνδυνου επιθετικά παίκτη, του νεαρού Κωνσταντέλια.
Η είσοδος του Μουργκ μπέρδεψε τα πάντα, άλλαξε πλευρά και ο Ζίβκοβιτς και όλα έδειχναν ότι αντί να διορθωθεί κάτι, είχε χαλάσει. Αυτό που χάλασε βέβαια και ήταν απίστευτα μοιραίο, αφορούσε την τεράστια ευκαιρία που έχασε ο Μουργκ, με την οποία ευκαιρία θα γινόταν το 4-2 και θα έκλεινε μαλλον και ο κύκλος της ιστορίας της πρόκρισης. Οι κάποιες αλλαγές – διορθωτικές κινήσεις – μάλλον δεν βοήθησαν.
Οι αντίπαλοι που από το πρώτο λεπτό θαρρείς και γνώριζαν εκ των προτέρων τι θα συναντούσαν, στρατοπέδευσαν στην πλευρά του Σάστρε και επί 90 ολόκληρα λεπτά έμπαιναν, έβγαιναν και δεν πλήρωναν ποτέ φόρο.
Απίστευτη κερκόπορτα την οποία ο Λουτσέσκου δεν την «αντιμετώπισε» ως όφειλε, όχι με φαντασία, αλλά με μία πρόχειρη και σωστή κίνηση. Κι αυτή δεν ήταν άλλη από το αντί να αποσύρει από τον αγώνα τον Ζίβκοβιτς, να τον τραβήξει φουλ μπακ όπως έπαιζε βασικός στην Εθνική Σερβίας και να λυτρωνόταν ο ΠΑΟΚ από αυτό το μαρτύριο.
Δεν το έκανε και οι μεγάλοι προπονητές, έτσι λένε μερικοί, έχουν και μεγάλα κολλήματα. Από ότι αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς καλοπροαίρετα ότι δεν έγινε και καλή διαχείριση του 3-2. Ο ΠΑΟΚ «συρρικνώθηκε»« και «αυτοσυμπιέστηκε» επικίνδυνα, παραχωρώντας την απόλυτη κυριαρχία στους αντιπάλους του.
Οι συνέπειες φάνηκαν στις ευκαιρίες που έχαναν, την μία πίσω από την άλλη, οι Σουηδοί. Είναι αλήθεια έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι και με την δραματική εξέλιξη και κατάληξη που είχε για τον ΠΑΟΚ, οι επισημάνσεις και ο καταμερισμός ευθυνών, δεν έχουν καμία αξία και δεν θα ωφελήσουν απολύτως σε τίποτα. Το να αναζητάς ευθύνες παικτών ή παραλείψεις κόουτς, αυτή τη στιγμή δεν βγάζει πουθενά. Θα αποφύγω τον πειρασμό να μπω σε τέτοιες διαδικασίες.
Αν θα ήθελα να καταθέσω μία άποψη για κάτι συγκεκριμένο που διαπίστωσα και κατά την προσωπική μου άποψη θα μπορούσε να δώσει και μια λύση σοβαρή, ήταν αυτό που προανέφερα με την άμεση (θα την χαρακτήριζα και κατεπείγουσα) αντικατάσταση του Σάστρε από τον Ζίβκοβιτς ή αν βρε αδελφέ υπάρχει κόλλημα για το συγκεκριμένο άτομο, με οποιονδήποτε άλλον. Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν για να αναφερθούμε ούτε στην ατομική απόδοση των πρωταθλητών, πέρα από το γεγονός ότι οι ελάχιστοι διακριθέντες που κρίθηκαν πολύτιμοι, αναφέρονται παραπάνω στο σημείωμα μας.
Οι μέρες που έρχονται απαιτούν μάλλον ανασυγκρότηση και αναπροσαρμογές. Θα προσθέταμε και ανάληψη ευθυνών… για όσα ανεύθυνα προηγήθηκαν με τις καθυστερήσεις της μεταγραφικής ενίσχυσης του ρόστερ, τα οποία είχαν και σαν αποτέλεσμα η ομάδα να μην ήταν «επαρκώς έτοιμη» για να προχωρήσει ένα βήμα ακόμη η μεγάλη αποστολή που είχε. Δικαίως παρά το δραματικό της υπόθεσης, η Μάλμε φάνηκε πιο έτοιμη, πιο μαχητική, πιο απαιτητική, ασχέτως του πόσο τυχερή στάθηκε.