Λείπει η πίστη στην ομάδα. Και φταίει η ίδια η ομάδα. Δεν την πιστεύουν οι οπαδοί, δεν την πιστεύει ο προπονητής, όπως φάνηκε στις πρόσφατες δηλώσεις του, φαίνεται να μην την πιστεύουν ακόμη και οι παίκτες. Κι αν ισχύει αυτό, το ερώτημα είναι με τι ψυχή θα αντιμετωπίσουν τους ημιτελικούς του Κυπέλλου και τα πλέι οφ του Πρωταθλήματος. Από την άλλη, “δέσιμο” με τον Φερέϊρα δεν υπάρχει, το “δέσιμο” που υπήρχε τα δύο τελευταία χρόνια μεταξύ τους αλλοιώθηκε κι αυτό, “χημεία” δεν μπορεί να βρει ο προπονητής, οι παίκτες σε ό,τι και να τους ζητήσει δεν ανταποκρίνονται, η εικόνα είναι τραγική και η ψυχολογική κατάσταση της ομάδας απογοητευτική. Τα μπιζαρίσματα από τους οπαδούς, που πάντα θέλουν να ελπίζουν, δεν πιάνουν τόπο. Οι συζητήσεις στα αποδυτήρια αποδείχτηκαν μέχρι τώρα μάταιες. Η μοναδική φορά που ξύπνησε η ομάδα ήταν όταν έκανε παρέμβαση οι Ιβάν Σαββίδης. Τον σεβάστηκαν για να αποκλείσουν τον Παναθηναϊκό και ύστερα τον ξέχασαν πάλι. Με λίγα λόγια, το απόλυτο σκοτάδι, ιδιαίτερα μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό και την ισοπαλία στην Ξάνθη.
Πέρα από αυτά, ήρθαν και οι τραυματισμοί για να απογυμνώσουν το ρόστερ και να αποδείξουν και στην πράξη ότι ο μεταγραφικός σχεδιασμός του περασμένου καλοκαιριού δεν ήταν απλά κακός, αλλά ανύπαρκτος, στην κυριολεξία. Ναι, είναι ατυχία να έχουν τραυματιστεί οι δύο βασικοί στόπερ της ομάδας, αλλά φανερώνει και έλλειψη στοιχειώδους πρόβλεψης για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας ατυχίας, που πάντα είναι πιθανή στο ποδόσφαιρο. ‘Η το ρόστερ είχε τρύπα, πράγμα που δεν συγχωρείται, ή ο προπονητής δεν φρόντισε να υπάρχουν ετοιμοπόλεμοι αντικαταστάτες, πράγμα που επίσης δεν συγχωρείται. Αλήθεια, αν ο Μιχάϊ γυρίσει και τους ρωτήσει “εμένα γιατί με φέρατε στην ομάδα, μόνο για να προπονούμαι;”, τι θα του απαντήσουν;
Ο ΠΑΟΚ περνάει πολύ δύσκολη φάση. Τίποτε δεν είναι υπέρ του. Ολα είναι εναντίον του. Παίκτες και προπονητής “φρόντισαν” να τα γυρίσουν όλα ανάποδα. Και τώρα είναι υποχρεωμένοι να αποκλείσουν τον φορμαρισμένο Ολυμπιακό σε διπλή αναμέτρηση. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι… ζητούνται άνδρες. Παίκτες που να θυμηθούν ότι παίζουν στον ΠΑΟΚ και ότι, στο μεγαλύτερο ποσοστό, είναι οι ίδιοι που τα δύο τελευταία χρόνια κατέκτησαν δύο νταμπλ. Να παραμερίσουν όσα προηγήθηκαν, να ξεχάσουν τα όποια παράπονα έχουν από τον προπονητή τους και να μπουν σήμερα στο γήπεδο για να φάνε σίδερα και να βάλουν τις βάσεις για την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου. Στο κάτω-κάτω, ας παλέψουν για να ικανοποιήσουν τον εγωϊσμό τους και τις προσωπικές φιλοδοξίες τους. Κι ας καταθέσουν ψυχή στο χορτάρι για να δώσουν πάλι λίγη χαρά στον κόσμο τους και την οικογένεια Σαββίδη. Είναι υποχρέωσή τους.
ΥΓ. Την ήττα ο λαός του ΠΑΟΚ (και κάθε ομάδας) τη συγχωρεί. Την απάθεια και τη νωθρότητα, όχι.