Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Θέλαμε να διαψεύσουμε τους εαυτους μας. Να δούμε μια ομάδα που μπαίνει στο γήπεδο και δείχνει την ανωτερότητά της. Που κερδίζει τους μεγάλους και μικρούς αντιπάλους . Κι όμως στο κρίσιμο σημείο ο Δικέφαλος κάνει και δεν ξέρουμε αν θα συνεχίσει να κάνει, μια μεγάλη κοιλιά που του σβήνει όλα αυτά που μέχρι τώρα είχε κερδίσει βαθμολογικά αλλά και στις εντυπώσεις. Δεν είναι θέμα προπονητή παικτών, φιλάθλων και διοίκησης.
Δυστυχώς είναι μια σημαντική παράμετρος που στο ποδόσφαιρο λαμβάνει χώρα συχνά και ... αλλοίμονο αν είναι η σειρά σου. Εδώ και 2 εβδομάδες είναι καθαρά η σειρά του Δικεφάλου. Κι όμως , ΠΑΟΚ -ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.... ένα παιχνίδι το οποίο εμπεριέχει πάρα πολλές εξωαγωνιστικές παραμέτρους που από την δεκαετία του 70 και μετά το διαφοροποιούσαν κατά πολύ. Βέβαια ήρθε ο ... εκπολιτισμός και στο ποδόσφαιρο, οι ομάδες γέμισαν με ξένους παίκτες και εδώ και πολύ καιρό έχει πάψει να ισχύει, τουλάχιστον στην πλήρη έκτασή, του η απίστευτη κόντρα της ομάδας και του παρακράτους. Φέτος ο Ολυμπιακός παρουσιάζεται σαν μια μεσαία ομάδα που δεν διεκδικεί σχεδόν τίποτε αλλά αυτό δεν της στερεί την ικανότητα να κάνει τη ζημιά. Μια ζημιά απέναντι σ' ένα ΠΑΟΚ που ήθελε όσο τίποτε άλλο τη νίκη προερχόμενος από δυο άσχημα αποτελέσματα, ιδίως αυτό με τον Παναθηναϊκό, προκειμένου να αγκιστρωθεί στον θρόνο της κορυφής. Και αυτό διότι ήδη στο ματς που προηγήθηκε της ΑΕΚ με την Κηφισιά είδαμε ακόμη μια σφαγή με την πιο απίθανη αποβολή στο 4΄.
Όσο αφορά το πλάνο του προπονητή ήταν γνωστό και δε προχώρησε σε κάποια μη αναμενόμενη κίνηση. Συνοπτικά αυτό που απασχολεί τους πάντες πριν αρχίσει το ματς, είναι αν ο Δικέφαλος μπει δυνατά, έξυπνα και καταφέρει να προηγηθεί στο σκορ, απέναντι σε μια ομάδα σχεδόν άγνωστη.
Δυστυχώς δεν έγινε κάτι τέτοιο και όλοι μας είδαμε μια επανάληψη των περασμένων δύο ντέρμπι με τη διαφορά ότι ο Ολυμπιακός παρά το γκολ που έβαλε δεν ήταν καθόλου επικίνδυνος όπως και ο Δικέφαλος. Οι παίκτες των φιλοξενούμενων κατάφεραν να σμικρύνουν τις δυνατότητες και την αποδοτικότητα κυρίως του Μεϊτέ .
Εξαίρεση στην ενδεκάδα του Δικεφάλου , κατά τη γνώμη μας ήταν ο Μπάμπα που αλώνιζε στην αριστερή πλευρά αλλά και κάποιες ωραίες και ουσιαστικές ενέργειες του Κωνσταντέλια και του Ντεσπότοφ.
Ο τελευταίος επικύρωσε την καλή του εμφάνιση με το γκολ που σημείωσε στην ευκαιρία που του δόθηκε ενώ λίγα λεπτά αργότερα δεν έκανε το ίδιο ο Μουργκ από πλεονεκτικότατη θέση. Συμπερασματικά το πρώτο ημίχρονο για τον ΠΑΟΚ δεν ήταν αυτό που περιμένανε οι φίλαθλοι προκειμένου η ομάδα να βροντοφωνάξει ότι αξίζει να είναι πρώτη. Λίγες ευκαιρίες και πολλά γεμίσματα από τους δυο αντιπάλους.... Και στο δεύτερο ήρθε η καταστροφή. Το 1-4 είναι μια ρεβάνς του Ολυμπιακού που δεν την άξιζε ο ΠΑΟΚ. Το ποδόσφαιρο της ομάδας μπορεί να είναι γεμάτο προσπάθεια και θέληση αλλά αυτά που προσπαθείς να πετύχεις με την σοβαρή πιθανότητα της ήττας να πλανάται παντού μπορεί να επιφέρει και μια ήττα τόσο μεγάλη.
Δεν ξέρουμε αν είναι ανικανότητα ή γκατεμιά. Αυτό που πιστεύουμε είναι ότι η θέληση για νίκη έπνιξε τον ΠΑΟΚ που δεν μπόρεσε να διορθώση λάθη που επαναλαμβάνονται στα τελευταία ματς. Τρώει γκολ στα ντέρμπι από το 52 μέχρι το 58΄. Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση. Το συμπέρασμα που εξάγεται από τις τελευταίες εμφανίσεις είναι ότι κάπου ο Δικέφαλος νόμισε ότι θα κερδίζει ότι και να γίνει. Η πραγματικότητα ειναι ακριβώς η αντίθετη και επιβάλλεται να συνέρθεις άμεσα αν θες να διεκδικήσεις και να μην πετάξεις ότι έχεις καταφέρει μέχρι τώρα.