Τρία λεπτά αποδείχθηκαν αρκετά για τον Άρη ώστε να τελειώσει τη δουλειά του. Σ’ ένα παιχνίδι που έμοιαζε χαμένο, τελικά έσωσε τον βαθμό ο οποίος στο τελικό ταμείο μπορεί (εφόσον χάσει ή φέρει ισοπαλία σήμερα η Ξάνθη στο Περιστέρι) να αποδειχθεί καθοριστικός ώστε να κλειδώσει και μαθηματικά την παρουσία του στα πλέι οφ του Πρωταθλήματος.
Η Λαμία τα έκανε όλα σωστά μέχρι και το 47’, ή καλύτερα ο πολύ κακός Άρης έδωσε το δικαίωμα για να συμβεί αυτό. Κι όταν πια οι κιτρινόμαυροι αντιλήφθηκαν το κακό που πήγε να συμβεί πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και έφεραν τούμπα το παιχνίδι. Ένα τρίλεπτο (52’-55’) χρειάστηκε να πατήσουν την μπάλα κάτω. Αυτό το χρονικό σημείο ήταν αποτέλεσμα της ποιότητας των παικτών του Άρη. Έκαναν ό,τι δεν κατάφεραν στα προηγούμενα 50 λεπτά και πλέον μόνο σε περίπτωση συγκλονιστικού απροόπτου θα μείνει εκτός πλέι οφ.
Ότι ο Άρης έσωσε τον βαθμό βέβαια και πέτυχε έναν εκ των δύο φετινών του στόχων, να μπει δηλαδή στην πρώτη πεντάδα, δεν θα πρέπει να μετριάσει την χθεσινή κάκιστη εικόνα του. Μέχρι το τρομερό come back έμοιαζε να είναι σε… άλλο γήπεδο, στο χειρότερο διαφορά του ημίχρονο στο φετινό Πρωτάθλημα όχι απλώς δεν απείλησε, αλλά ουσιαστικά ούτε καν προβλημάτισε τους γηπεδούχους οι οποίοι έδειχναν να ελέγχουν απόλυτα τον ρυθμό του αγώνα και να προηγηθούν με δύο γκολ διαφορά, έχοντας νωρίτερα και το χαμένο πέναλτι. Γι’ αυτή την εικόνα απογοήτευση που παρουσίασε η ομάδα στο χθεσινό πρώτο 50άλεπτο δεν φέρει ευθύνη μόνο η κούραση και η έλλειψη φαντασίας, φέρει ευθύνη και η νοοτροπία με την οποία προσέγγισαν ακόμη ένα εκτός έδρας παιχνίδι οι ποδοσφαιριστές του Άρη, οι οποίοι μπλοκαρίστηκαν στο παιχνίδι του αντιπάλου και εγκλωβίστηκαν στο πλάνο του αντίπαλου προπονητή. Η μπάλα δεν έφτανε με τίποτα στον Ιντέγε, η τριάδα από πίσω του ήταν πολύ κακή, ενώ έγιναν πολλά αβίαστα λάθη και μεσοαμυντικά. Και όλα αυτά ενόψει πλέι οφ πολλώ δε μάλλον ενόψει Κυπέλλου είναι πράγματα που πρέπει να βελτιωθούν, αφού ο Άρης απέδειξε εχθές, έστω στο ένα τρίλεπτο που πάτησε την μπάλα κάτω, ότι όταν θέλει μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα. Αρκεί να μην αδικεί τον εαυτό του και δη την ποιότητα που διαθέτει ως σύνολο.