Η -επιεικώς- μέτρια απόδοση των ποδοσφαιριστών του Αρη απέναντι στον Ολυμπιακό -για τη 2η αγωνιστική των play off- δεν αποτελεί κριτήριο όσον αφορά την αγωνιστική τους κατάσταση. Ο λόγος είναι πως όλοι στην ομάδα γνωρίζουν την αξία τους και τη γενικότερη κατάστασή τους και ίσως να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, για να το δείξουν.
Κι αυτή η "στιγμή" πλησιάζει, έχοντας συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Τα παιχνίδια με ΟΦΗ και Ολυμπιακό δεν θα έχουν σχέση με τον Αρη, ο οποίος θα διεκδικήσει την είσοδό του στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας κόντρα στην ΑΕΚ.
Δεν τίθεται, λοιπόν, ζήτημα "κινήτρου", γιατί το ματς της 24ης Ιουνίου έχει ιστορικό -κατά κάποιο τρόπο- χαρακτήρα. Ούτε ένας ποδοσφαιριστής των "κιτρινόμαυρων" δεν έχει στο μυαλό του κάτι λιγότερο από την πρόκριση και ο προσωπικός εγωϊσμός παίζει σημαντικό ρόλο σε ανάλογες καταστάσεις.
Πολλά μπορεί να ακούσουν και να διαβάσουν σχετικά με την απόδοσή τους, αλλά δεν... ιδρώνει το αυτί τους και, εδώ που τα λέμε, καλά κάνουν. Οι "απ' έξω" δεν γίνεται να ξέρουν περισσότερα απ' όσα συμβαίνουν στο "Δασυγένειο", ούτε μπορούν να διαβάσουν το μυαλό και τις σκέψεις τους.
Κοινή συνισταμένη των δημόσιων τοποθετήσεών τους είναι η επιθυμία συμμετοχής (και κατάκτησης του Κυπέλλου). Δεν πρόκειται, όμως, μόνο για λόγια, αλλά ομάδα και προπονητής δουλεύουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Εφόσον, η επιθυμία (ο πόθος, αν θέλετε) συνδυαστεί με αλλαγή της αγωνιστικής εικόνας και της βελτίωσης σε επί μέρους κομμάτια του παιχνιδιού, τότε ο Αρης δεν έχει να φοβάται ούτε την ΑΕΚ, ούτε -πιθανώς- τον αντίπαλο στον τελικό του Κυπέλλου.