Η ΠΑΕ Αρης ορθώς ζήτησε αναβολή της αναμέτρησης με τον Παναθηναϊκό, θέλοντας να αποφεύγει τη χθεσινοβραδινή εικόνα στη Λεωφόρο.
Οι «κιτρινόμαυροι» έχουν δικαιολογίες και κανείς δεν τις στερεί, γιατί δεν είναι εύκολο να πηγαίνει σε ντέρμπι χωρίς μισή ντουζίνα βασικούς. Από την άλλη, όσοι έπαιξαν, μάλλον το έκαναν, γιατί απλώς έπρεπε να εμφανιστούν. Ελάχιστες μόνο οι εξαιρέσεις όσων ίδρωσαν τη φανέλα...
Η πλειοψηφία είχε το μυαλό της μάλλον στην αναβολή και δεν κατάλαβε πώς κύλησαν 90 λεπτά.
Από κάτι τέτοια παιχνίδια, βγαίνουν τα πιο υπόγεια συμπεράσματα. Οπως για παράδειγμα ορισμένοι ποδοσφαιριστές δεν αξίζουν να φορούν τη φανέλα του Αρη, ούτε να πληρώνονται από την εταιρεία.
Οταν η ομάδα -ή εταιρεία για εκείνους- τους χρειάζεται εκείνοι γυρνούν την πλάτη, για τους δικούς τους λόγους.
Το ρόστερ χρειάζεται εκκαθάριση και δεν ήταν ανάγκη να χαθούν τρεις βαθμοί, για να γίνει κατανοητό. Οσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν, κανονικά πρέπει να φύγουν. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το πράττεις, πολύ δε περισσότερο, όταν τα συμβόλαια είναι τόσο «δυνατά» και τόσο δεσμευτικά.
Κανονικά, ένας ποδοσφαιριστής πρέπει να αφήνει την ψυχή του στο γήπεδο, ξέροντας ότι θα παίξει 90 λεπτά, επειδή λείπει ο συνάδελφός του. Οι περισσότεροι, όχι για τους συμπαίκτες και συναδέλφους τους δεν έπαιξαν, αλλά ούτε για τους εαυτούς τους.
Πέρα από τα όσα είδαμε κόντρα στον Παναθηναϊκό, η πραγματικότητα μένει περίπου η ίδια. Ο Αρης είναι εντός στόχων, κυνηγά την 4άδα, κυνηγά πρόκριση στο Κύπελλο, αλλά και μεταγραφικούς στόχους για την ενίσχυση του ρόστερ.
Τα πάντα είναι εφικτά, αρκεί να υπάρχει μπούσουλας και διάθεση.