Χθες κύλησε για πρώτη φορά η μπάλα στο χορτάρι των γηπέδων του Κατάρ. Ηταν η πρεμιέρα του πολυσυζητημένου Παγκοσμίου Κυπέλλου, για περισσότερους από έναν λόγους. Αρχικώς άνοιξε ένας κύκλος συζήτησης για τη διαφθορά, με αφορμή τον τρόπο που πήρε την ανάθεση της διοργάνωσης το Κατάρ. Μετά ήρθαν οι θάνατοι των εργατών που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των μυθικών σε εμφάνιση και ανέσεις γηπέδων και ο κύκλος της συζήτησης κλείνει με τους περιορισμούς που μπαίνουν στους φιλάθλους.
Περιορισμοί στην εμφάνιση τους και στην κατανάλωση αλκοόλ. Δεν έχουμε συνηθίσει στο παρελθόν να διεξάγεται Μουντιάλ χειμωνιάτικα, αλλά αυτό αφορά το ένα ημισφαίριο του πλανήτη, γιατί στο υπόλοιπο ετούτη την εποχή έχει καλοκαίρι. Αρα ας το ξεπεράσουμε. Είναι αλήθεια ότι ποδοσφαιρική γιορτή με περιορισμούς στην κατανάλωση αλκοόλ μοιάζει με ανάλατο φαγητό, αλλά δεν είναι η πεμπτουσία ενός Μουντιάλ.
Σε μία εποχή άκρατης εμπορευματοποίησης του αθλητισμού, το Κατάρ ανέλαβε την διοργάνωση γιατί είναι ένα πλούσιο κράτος. Η ΦΙΦΑ θέλει να «ανοίξει» τις ποδοσφαιρικές αγορές γι’ αυτό και λίγο νοιάζεται για γεγονότα τα οποία αγγίζουν την πολιτικοοικονομική πλευρά της διοργάνωσης. Ο Ιφαντίνο επιχειρεί να προστατεύσει τη διοργάνωση και να πείσει ότι το Κατάρ θα κερδίσει το στοίχημα. Επικαλείται τα στοιχεία των διοργανωτών υποστηρίζοντας ότι «μόνο τρεις είναι οι εργάτες που δούλευαν στην κατασκευή των γηπέδων και έχασαν τη ζωή τους», ενώ ο Guardian σε έρευνα του διαπίστωσε 6.500 θανάτους.
Η στάση τού προέδρου της ΦΙΦΑ ήταν αναμενόμενη καθώς θέλει να προστατεύει τη διοργάνωση η οποία δέχεται μεγάλες επιθέσεις. Είναι αλήθεια ότι η μαγεία του ποδοσφαιρικού θεάματος θα οδηγήσει πολλούς από εκείνους που υποστηρίζουν ότι για λόγους ιδεολογίας θα γυρίσουν την πλάτη ακόμη και στην παρακολούθηση των αγώνων, θα αλλάξουν γνώμη.
Το Κατάρ μπήκε στο στόχαστρο της παγκόσμιας κοινής γνώμης, για τη ασέβεια στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μήπως είναι υποκρισία η όλη συμπεριφορά απέναντι στην διοργανώτρια; Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι πολλά από τα προϊόντα που θα χρησιμοποιηθούν στην διοργάνωση έχουν κατασκευαστεί από εργαζόμενους σε ασιατικές χώρες, με χαμηλές αμοιβές ή ακόμη και από ανήλικους. Γι’ αυτό δεν ακούγεται κιχ από τις ευαισθητοποιημένες κοινωνίες που κουνούν το δάχτυλο στην διοργανώτρια χώρα.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, τα χρήματα και τα κέρδη κάνουν κουμάντο στον παγκόσμιο αθλητισμό. Το θέαμα όμως, καλώς ή κακώς, αφήνει πίσω του τα εξωαγωνιστικά θέματα. Γι’ αυτό όσο θα εξελίσσεται η διοργάνωση και θα ανεβαίνει η αδρεναλίνη, τόσο θα μπαίνουν στο περιθώριο οι συζητήσεις για τη διαφθορά και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που συνοδεύουν το μεγάλο ποδοσφαιρικό γεγονός.
Μπορεί να μην έχουμε συνηθίσει ένα Μουντιάλ καταχείμωνα, αλλά αυτό έχει και τη θετική του πλευρά. Οι ποδοσφαιριστές βρίσκονται στο pick της ποδοσφαιρικής τους φόρμας και δεν είναι ξεζουμισμένοι μετά από 70 ή 80 αγώνες σ’ όλες τις συλλογικές διοργανώσεις. Αρα θεωρητικά περιμένουμε να δούμε καλύτερο ποδοσφαιρικό θέαμα. Κι αυτή είναι ευχάριστη προσμονή.