Η διύλιση του κώνωπα στο ποδόσφαιρο είναι τις περισσότερες φορές μια γελοία κατάσταση. Αρέσει μόνο σε όσους καμώνονται ότι κατέχουν τα μυστικά της... επιστήμης και παριστάνουν τους ειδήμονες στην ανάλυση των αγώνων. Κι αυτό, γιατί, πολύ απλά, στους αμφίρροπους αγώνες, σε εκείνους δηλαδή που και οι δύο ομάδες παίζουν καλά, όλα κρίνονται από τις στιγμές και όλα εξαρτώνται από τις συγκυρίες.
Ο ΠΑΟΚ εξυμνήθηκε δικαιολογημένα από φίλους, από αντιπάλους, από ουδέτερους, από όλους, για το πιο μάγκικο Πρωτάθλημα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που κατέκτησε πέρσι. Αυτό το 4Χ3=12 βαθμοί που έκανε στο φινάλε με τα συνεχόμενα ντέρμπι ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Κι όμως. Δεν ήταν μόνο η πίστη, το πάθος, η ικανότητα των παικτών του και του προπονητή τους. Ηταν και οι στιγμές που τον βοήθησαν κραυγαλέα να πετύχει αυτόν τον άθλο. Ο παραδοσιακά... γκαντέμης ΠΑΟΚ στάθηκε τυχερός στις κομβικές στιγμές που καθόρισαν την έκβαση της τρομερής προσπάθειάς του να κόψει πρώτος το νήμα στο θρίλερ των πλέι οφ.
Θυμηθείτε το δεύτερο γκολ στο 3-2 επί της ΑΕΚ. Η μπάλα πέφτει από ψηλά, την ψάχνει ο Κάλενς, δεν τη βρίσκει ποτέ, χώνει το κεφάλι του ο Σαμάτα, τη δίνει μία στα τυφλά, πάει εκεί που δεν βρίσκεται κανένας άλλος αμυντικός, παρά μόνο ο Κωνσταντέλιας, που τη στέλνει στα δίχτυα. Θυμηθείτε, επίσης, το απίστευτο τρίτο γκολ. Κόρνερ, απόκρουση, η μπάλα σκάει έξω από τη μεγάλη περιοχή, τη δίνει μία ο Σάστρε, “βρίσκει” τον Γιόνσον, αλλάζει πορεία και πάει στα δίχτυα. Μέσα σε 10 λεπτά, δύο κομβικές στιγμές χαμογελούν πλατιά στον ΠΑΟΚ και ανοίγουν τον δρόμο για το έπος.
Θυμηθείτε τώρα και πώς ολοκληρώνεται το έπος στο “Κλεάνθης Βικελίδης”. Δύο τελικές έχει ο ΠΑΟΚ, βάζει δύο γκολ, παίρνει το Πρωτάθλημα. Γκολάρες και τα δύο, αλλά τίποτε δεν έτυχε να στραβώσει και στις δύο αυτές στιγμές, τις μοναδικές που είχε στον αγώνα για να σκοράρει. Υπήρχαν, όμως, ακόμη δύο στιγμές που έκριναν το ματς. Τις είχε ο Αρης. Στη μία ο Μορόν πετυχαίνει ένα γκολ που μόνο στον ύπνο του θα ξαναβάλει, η άλλη, όμως, βοηθάει τον ΠΑΟΚ να γλιτώσει την ισοφάριση στην κεφαλιά του Ανσαριφάρντ. Τέσσερις οι μεγάλες στιγμές, μία-τρεις υπέρ του ΠΑΟΚ, 1-2 το τελικό σκορ, Πρωτάθλημα στο Χαριλάου. This is football, όπως λένε κι αυτοί που λανσάρισαν το άθλημα στον πλανήτη γη.
Πάμε τώρα στο πρόσφατο ΠΑΟΚ-Αρης 0-1. Δοκάρι ο Τισουντάλι από το ένα μέτρο. Δοκάρι ο Μπάμπα από το ένα μέτρο και σε άδεια εστία. Δύο κλασικές χαμένες ευκαιρίες ο Κωνσταντέλιας. Ενα γκολ ο Κωνσταντέλιας αλλά δεν “μετράει” γιατί προηγουμένως η μπάλα έχει βγει ολόκληρη έξω από τη γραμμή του άουτ, ίσως για έναν ή δύο πόντους. Γκολ ο Μανού Γκαρθία, που... δεν μπαίνει ποτέ. Ευκαιρία για τον Αρη, κόντρα στον Μπάμπα, αποκρούει όμως με το πόδι ο Κοτάρσκι χωρίς να καταλάβει πώς. Επτά κομβικές στιγμές στο ματς, μία υπέρ του ΠΑΟΚ, έξι υπέρ του Αρη, τελικό σκορ 0-1. Η παραδοσιακή ΠΑΟΚτσήδικη γκαντεμιά και πάλι παρούσα σε όλο το μεγαλείο της.
Να καθίσω τώρα να ασχοληθώ με το αν έπρεπε να παίξει ο Σάστρε και όχι ο Οτο; Με το αν χρειάζεται ξεκούραση ο Μπάμπα; Με το αν κακώς έπαιξε από την αρχή ο ανέτοιμος Μπακαγιόκο; Με το αν ο καλύτερος φορ του ΠΑΟΚ παραμένει ο Μπράντον που δεν παίζει; Με το αν ο ΠΑΟΚ έχει, γενικά, πρόβλημα στο σκοράρισμα; Με το γιατί δεν κατάφερε να νικήσει καμία από τις τέσσερις αξιόλογες ομάδες που βρήκε φέτος μέχρι στιγμής στον δρόμο του, δηλαδή τη Μάλμε, τον Παναθηναικό, τη Γαλατά και τον Αρη; Αυτά και άλλα πολλά μπορούμε να τα κουβεντιάζουμε κάθε μέρα και η συζήτηση να μην τελειώνει ποτέ, αλλά το ποδόσφαιρο θα μας ακούει και θα γελάει. Γιατί πάντα το ποδόσφαιρο θα είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει ότι στα αμφίρροπα ματς που κρίνονται στο ένα γκολ, πολλές φορές ακόμη και στα δύο, τον σημαντικότερο ρόλο τον παίζουν οι στιγμές. Αλλιώς αυτό λέγεται... τα τερτίπια της μπάλας.
Κατά τα άλλα, ο ΠΑΟΚ έχει ζητήματα αγωνιστικά, είναι ακόμη υπό κατασκευή και διαμόρφωση, αλλά είναι ομάδα. Καλοδουλεμένη σε όλα τα επίπεδα. Θα τον βρει πάλι τον δρόμο του, αρκεί να αντέξει στα συνεχόμενα ματς, για να παίρνει ανάσες στις διακοπές. Πρέπει, βέβαια, να μπολιαστούν στο σύνολο και στη νοοτροπία και όλοι οι καθυστερημένα νεοφερμένοι, όπως πρέπει να βρουν τον καλό εαυτό τους και ορισμένοι παλιοί. Από τον Οτο μέχρι και τον Τάισον. Από τον Μουργκ μέχρι και τον Ντεσπόντοφ. Από τον Σβαμπ μέχρι και τον Ζίβκοβιτς.
ΥΓ. Για τον Ντέλια... τσιμουδιά. Οπως και στην Κωνσταντινούπολη, έτσι και στην Τούμπα την περασμένη Κυριακή, ήταν όλος ο ΠΑΟΚ μεσοεπιθετικά. Το πρόβλημα είναι και στα δύο ματς ότι δεν τον ευνόησαν οι δικές του στιγμές για να σκοράρει. Από τις οποίες στιγμές τις περισσότερες ο ίδιος δημιούργησε...