Το γύρο του θριάμβου με δάκρυα στα μάτια και τη φανέλα του Τζορτζ Μπάλντοκ έκαναν οι διεθνείς μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή που βρήκε την Ελλάδα νικήτρια στη μάχη με την Ιρλανδία για την 4η αγωνιστική του Nations League.
H γαλανόλευκη με τέρματα των Μπακασέτα και Μάνταλου πέτυχε την τέταρτη σερί της νίκη και βρίσκεται στην πρώτη θέση του ομίλου της. Βγάζει μια αύρα θετική, τα αποδυτήρια έδεσαν ακόμη περισσότερο και το οικογενειακό κλίμα βγαίνει εντός και εκτός χορταριού. Η Εθνική ξέρει τι ζητάει στο γήπεδο, πιέζει ψηλά, αφήνει εν γνώση της κάποιες φορές χώρο στον αντίπαλο του και η εικόνα της είναι κάτι παραπάνω από θετική. Έχει πείσει με τις εμφανίσεις ακόμη και τον δύσπιστο αλλά αυτή την εβδομάδα κάθε μέλος της ξεπέρασε τον εαυτό της.
Παραμονές του παιχνιδιού με την Αγγλία στο Γουέμπλεϊ, μια είδηση τάραξε τα νερά και έφερε θλίψη όχι μόνο στις τάξεις του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος αλλά και σε όλο το φίλαθλο κόσμο. Ο Τζορτζ Μπάλντοκ άφησε την τελευταία του πνοή μόλις στα 31 του χρόνια. Φάνταζε και φαντάζει ακόμη απίστευτο. Η είδηση αυτή έβαλε φρένο σε κάθε σκέψη. Αγγλία, συστήματα, τακτικές πήγαν περίπατο. Το νήμα της ζωής κόπηκε τόσο γρήγορα και τόσο άξαφνα για ένα νέο παιδί, που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει την αποστολή και να βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο.
Η εύλογη σκέψη ήταν ότι το παιχνίδι θα αναβληθεί αλλά αυτό δεν έγινε. Οι διεθνείς κλήθηκαν να μαζέψουν το μυαλό τους, να συγκεντρωθούν και να διεκδικήσουν το θετικό αποτέλεσμα. Ο καθένας μας πίστευε ότι τα παιδιά αυτά είχαν αδειάσει, όπως θα ήταν φυσιολογικό και απόλυτα δικαιολογημένο σε τέτοιες καταστάσεις. Ποιος ήθελε να παίξει μπάλα; Εκείνοι έβαλαν στην άκρη κάθε σκέψη που «τρυπούσε» το μυαλό τους, πάτησαν στο χορτάρι και κατάφεραν αρχικά να πετύχουν ένα σπουδαίο διπλό επί της Αγγλίας και έπειτα, να κερδίσουν και την Ιρλανδία στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Κάθε γκολ όπως και το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, όμως, αποκάλυψε τα συναισθήματα τους. Τα μάτια τους γέμισαν με δάκρυα, κοίταξαν ψηλά στον ουρανό, φίλησαν το μαύρο περιβραχιόνιο που έσφιγγε το χέρι τους για 90 λεπτά και αφιέρωσαν τα αποτελέσματα στον φίλο τους που βιάστηκε να φύγει από κοντά τους. Η στρογγυλή θεά είχε καταφέρει να απαλύνει για λίγο τον πόνο τους, να τους κάνει να ξεχαστούν και να γεμίσουν ενέργεια και πάθος και να διεκδικήσουν το στόχο τους με ένταση και πείσμα κάθε επόμενο δευτερόλεπτο.
Δεν ήταν η πρώτη και δεν θα είναι και η τελευταία φορά που αυτό το τόπι έχει δώσει ανάσα και δύναμη και έγινε ο κινητήριος μοχλός για ζωή. Κάνοντας μια αναδρομή στις ιστορίες των γηπέδων, δεν είναι λίγοι οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές που είδαν τον κόσμο τους να χάνεται αλλά βρήκαν τη δύναμη και την ανθεκτικότητα κλωτσώντας μια μπάλα.
Έρικ Άμπινταλ – Μάχη με τον καρκίνο του ήπατος
Ο Έρικ Άμπινταλ, ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της εποχής του, αντιμετώπισε μια από τις πιο σκληρές προκλήσεις της ζωής του το 2011, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο στο ήπαρ. Εκείνη την εποχή αγωνιζόταν για τη Μπαρτσελόνα και ήταν καθοριστικός παίκτης για την ομάδα κατακτώντας τίτλους στο Champions League και στο πρωτάθλημα Ισπανίας.
Παρά την αρχική διάγνωση, ο Άμπινταλ συνέχισε να παίζει, δείχνοντας απίστευτη ανθεκτικότητα. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου αλλά λίγους μήνες αργότερα έπρεπε να υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος. Επέστρεψε στο γήπεδο μόλις 14 μήνες μετά τη μεταμόσχευση, κάτι που θεωρήθηκε ιατρικό θαύμα. Στον τελικό του Champions League του 2011, οι συμπαίκτες του τού έδωσαν την τιμή να σηκώσει το τρόπαιο αναγνωρίζοντας το σθένος του.
Εντβιν φαν ντερ Σαρ – Κοιλιακό ανεύρυσμα
Ο τερματοφύλακας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της εθνικής Ολλανδίας, Έντβιν φαν ντερ Σαρ, αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας τον Ιούλιο του 2023 όταν υπέστη κοιλιακό ανεύρυσμα κατά τη διάρκεια των διακοπών του. Το ανεύρυσμα είναι μια επικίνδυνη κατάσταση που προκαλεί ρήξη αιμοφόρων αγγείων και ο Φαν ντερ Σαρ χρειάστηκε άμεση ιατρική φροντίδα.
Παρόλο που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση ως ποδοσφαιριστής το 2011, ο Φαν ντερ Σαρ συνέχισε να είναι ενεργός στον κόσμο του ποδοσφαίρου, έχοντας αναλάβει διοικητικές θέσεις, όπως αυτή του τεχνικού διευθυντή στον Άγιαξ. Παρά το πρόβλημα υγείας, δεν έφυγε ποτέ μακριά από το ποδόσφαιρο και μέχρι σήμερα παραμένει μια εμβληματική φιγούρα, παραμένοντας ενεργός στα διοικητικά του Άγιαξ.
Ντάρεν Φλέτσερ – Ελκώδης κολίτιδα
Ο Ντάρεν Φλέτσερ, ο οποίος αγωνιζόταν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την εθνική Σκωτίας, αντιμετώπισε μια σπάνια ασθένεια που ονομάζεται ελκώδης κολίτιδα, μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος του εντέρου. Η πάθηση αυτή προκαλεί φλεγμονή και έλκη στο εσωτερικό του παχέος εντέρου, κάτι που οδηγεί σε εξαντλητικά συμπτώματα όπως πόνος, αιμορραγία, και σοβαρή κόπωση.
Το 2011 αναγκάστηκε να σταματήσει προσωρινά την καριέρα του για να υποβληθεί σε θεραπεία καθώς τα συμπτώματα της ασθένειας του έκαναν σχεδόν αδύνατη την καθημερινή του ζωή. Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασής του, ο Φλέτσερ κατάφερε να επιστρέψει στο γήπεδο το 2013 μετά από χειρουργική επέμβαση και πολλές θεραπείες. Η επιστροφή του στο ποδόσφαιρο ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστη καθώς δεν είναι εύκολο για κάποιον με τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας να αγωνιστεί ξανά σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Τίτο Βιλανόβα – Καρκίνος στον λαιμό
Ο Τίτο Βιλανόβα ήταν ένας ανερχόμενος προπονητής στη Μπαρτσελόνα, αλλά η καριέρα του διακόπηκε απότομα όταν διαγνώστηκε με καρκίνο στον λαιμό το 2011. Παρά τη σοβαρή ασθένεια, ο Βιλανόβα συνέχισε να καθοδηγεί τη Μπαρτσελόνα την περίοδο 2012-2013, κερδίζοντας το πρωτάθλημα με 100 βαθμούς, ένα από τα υψηλότερα ρεκόρ στην ιστορία της La Liga.
Ο Βιλανόβα έκανε πολλαπλές θεραπείες και χειρουργικές επεμβάσεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αλλά η κατάσταση της υγείας του χειροτέρευε. Αν και αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του προπονητή για να επικεντρωθεί στη θεραπεία του, το θάρρος του να συνεχίσει να καθοδηγεί την ομάδα σε ένα τόσο δύσκολο χρονικό διάστημα, παρά τις δυσκολίες, αποτελεί παράδειγμα ηγεσίας και αποφασιστικότητας. Δυστυχώς, ο Βιλανόβα απεβίωσε το 2014.
Στέφαν Σβαρτς – Αρθρίτιδα
Ο Στέφαν Σβαρτς, πρώην παίκτης της Άρσεναλ και της εθνικής Σουηδίας, υπέφερε από αρθρίτιδα κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Η αρθρίτιδα είναι μια πάθηση που προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις προκαλώντας πόνο και περιορισμένη κινητικότητα. Για έναν ποδοσφαιριστή το να παίζει με συνεχή πόνο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Εκείνος συνέχισε να αγωνίζεται και η φυσική του ανθεκτικότητα του επέτρεψε να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο μέχρι τα τέλη της καριέρας του. Η αγωνιστική του αποφασιστικότητα και η προσαρμοστικότητα του στις συνθήκες της ασθένειάς του είναι αξιοσημείωτες και αποτελεί έμπνευση για πολλούς αθλητές που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Ρονάλντο – Σοβαροί τραυματισμοί στα γόνατα
Ο Ρονάλντο, γνωστός και ως «Φαινόμενο», θεωρείται ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα στα γόνατα, τα οποία θα μπορούσαν να τερματίσουν πρόωρα την καριέρα οποιουδήποτε άλλου ποδοσφαιριστή. Το 1999, υπέστη ρήξη χιαστού συνδέσμου στο γόνατό του ενώ αγωνιζόταν για την Ίντερ, και όταν επέστρεψε από τον τραυματισμό, τραυματίστηκε ξανά με παρόμοιο τρόπο το 2000.
Παρά τους σοβαρούς τραυματισμούς και τις πολλές χειρουργικές επεμβάσεις, ο Ρονάλντο δεν εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο. Επέστρεψε στα γήπεδα το 2002 και οδήγησε τη Βραζιλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όντας ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.
Πάκο Χέντο – Πρόβλημα με την καρδιά
Ο Πάκο Χέντο, ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης, είχε ένα σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά του που αποκαλύφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Αγωνιζόταν με συμπτώματα δύσπνοιας και πόνους στο στήθος αλλά για πολλά χρόνια δεν είχε διαγνωστεί το πρόβλημά του. Παρ' όλα αυτά, συνέχισε να παίζει και να είναι από τους πιο σημαντικούς παίκτες της Ρεάλ, κερδίζοντας πολλαπλά πρωταθλήματα και Κύπελλα Πρωταθλητριών.
Όταν τελικά διαγνώστηκε με καρδιακό πρόβλημα, αποφάσισε να το αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη προσοχή. Ωστόσο, δεν σταμάτησε από το να συνεχίσει να αγωνίζεται μέχρι την απόσυρσή του το 1971, μετά από μία εκπληκτική καριέρα. Η ικανότητά του να συνεχίσει να παίζει παρά τα προβλήματα υγείας είναι ενδεικτική της αφοσίωσής του στο ποδόσφαιρο.
Πετρ Τσεχ – Σοβαρό τραύμα στο κεφάλι
Ο Πετρ Τσεχ υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι το 2006 σε έναν αγώνα της Τσέλσι εναντίον της Ρέντινγκ. Μετά από σύγκρουση με τον αντίπαλο επιθετικό, υπέστη κάταγμα στο κρανίο, γεγονός που απείλησε την καριέρα του αλλά και τη ζωή του. Υποβλήθηκε σε άμεση χειρουργική επέμβαση και χρειάστηκε να φορέσει προστατευτικό κράνος στο κεφάλι σε κάθε αγώνα μετά το ατύχημα.
Παρά τη σοβαρότητα του τραυματισμού, ο Τσεχ επέστρεψε στα γήπεδα μόλις τρεις μήνες αργότερα και συνέχισε να αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο για πολλά χρόνια. Κατέκτησε το Champions League με την Τσέλσι το 2012 και είναι γνωστός για την αξιοσημείωτη καριέρα του τόσο στην Τσέλσι όσο και στην Άρσεναλ.
Άρτσελο Σαλάιτα – Σκλήρυνση κατά πλάκας
Ο Αργεντινός αμυντικός Μαρτσέλο Σαλάιτα αντιμετώπισε μια από τις πιο δύσκολες προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας αθλητής καθώς διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας το 2006. Η ασθένεια είναι νευρολογικής φύσεως και επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά κινητικά προβλήματα. Παρ' όλα αυτά, ο αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του, παρά τους περιορισμούς που επέβαλε η ασθένεια. Σταδιακά, άρχισε να συμμετέχει λιγότερο στους αγώνες λόγω της κατάστασής του, αλλά η δύναμη και η θέλησή του να συνεχίσει να βρίσκεται κοντά στο άθλημα είναι ενδεικτική του πάθους του για το ποδόσφαιρο. Ο Σαλάιτα είναι παράδειγμα ενός αθλητή που αντιμετώπισε μια ανίατη ασθένεια με αξιοπρέπεια και δύναμη.
Νταβίντ Σίλβα – Προσωπική μάχη με την ασθένεια του γιου του
Ο Νταβίντ Σίλβα αντιμετώπισε μια προσωπική δοκιμασία όταν ο γιος του γεννήθηκε πρόωρα το 2017 με σοβαρά προβλήματα υγείας. Ο Σίλβα έπρεπε να μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ της καριέρας του και του νοσοκομείου όπου βρισκόταν ο γιος του. Παρ' όλα αυτά, συνέχισε να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο, οδηγώντας τη Σίτι σε πολλαπλούς τίτλους στην Premier League.
Οι παραπάνω ιστορίες είναι μια ακόμη απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά 22 άνθρωποι που κυνηγούν μια μπάλα. Είναι ένα κράμα συναισθημάτων που εναλλάσσονται και γίνονται δύναμη που ωθεί τον κάθε άνθρωπο να βρει το χαμόγελο του και να πιστέψει ότι μπορεί να πάει ένα βήμα παρακάτω ό,τι και αν έχει συμβεί.