Oχι μόνο δεν έκλεισε ο κύκλος… «αίματος» του ελληνικού ποδοσφαίρου κατά την τελευταία συνάντηση των big4 με τους εκπροσώπους της πολιτείας και της FIFA, αλλά εκτιμώ ότι άνοιξε ένας ακόμη μεγαλύτερος.
Δύο εικοσιτετράωρα μετά τη συνάντηση η οποία έγινε μέσα σε κλίμα τοξικότητας και αντιπαραθέσεων, αναμενόμενο άλλωστε, άρχισαν πάλι οι επικοινωνιακές «μάχες». Εκεί όπου δίνεται ο υπέρ πάντων αγώνας γιατί τους ιδιοκτήτες πρώτα τους «καίει» το αποτύπωμα που αφήνουν οι ανακοινώσεις τους στον κόσμο και μετά όλα τα άλλα. Αλλωστε όταν λειτουργεί καλά η επικοινωνιακή μηχανή είναι εύκολο να μετατεθούν οι αγωνιστικές αποτυχίες.
Το ζήτημα όμως είναι πού οδηγεί το ποδόσφαιρο αυτός ο πόλεμος των big4. Με δεδομένο ότι η πρώτη θέση χωράει μόνο μία ομάδα, με τον τρόπο που προσεγγίζουν τα αφεντικά των ομάδων το ποδόσφαιρο, πάντα θα υπάρχουν γκρίνιες. Δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες λίγη αξία έχει, από τη στιγμή που οι οπαδοί συνήθως αποτυπώνουν στον σκληρό δίσκο του μυαλού τους τις θέσεις τις ΠΑΕ που υποστηρίζουν.
Αρα με συναντήσεις όπως αυτή που έγινε την περασμένη Τετάρτη δύσκολα θα βγει άκρη. Οι ιδιοκτήτες των big4 νοιάζονται για το πώς η ομάδα τους θα πετύχει το καλύτερο στο Πρωτάθλημα και πώς θα έχουν το πάνω χέρι στις προσεχείς εκλογές της ΕΠΟ, χωρίς να κόπτονται για το προϊόν. Ακόμη και για τις πραγματικές προθέσεις της FIFA δεν είμαι σίγουρος. Οπότε αν δεν υπάρξουν γενναίες αποφάσεις από τα θεσμικά όργανα, μην περιμένετε καλύτερες μέρες. Αποφάσεις οι οποίες δεν θα έχουν σχέση με το χρώμα φανέλας. Διαφορετικά όλα θα γίνονται για το θεαθήναι και το πρόβλημα θα παραμένει με σοβαρό ενδεχόμενο να ενισχύεται. Αν όμως αυτό το ποδόσφαιρο θέλουν ΕΠΟ, Πολιτεία και big4 μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, γιατί «θερίζουν» αυτό που σπέρνουν.
FOCUS
Πιστώνεται η διοίκηση Καρυπίδη τη νίκη στην υπόθεση Ντουρμισάι. Οχι απλώς γιατί κέρδισε μία μάχη που θα λύσει τα χέρια του Ενινγκ, αλλά και γιατί το αποτύπωμά της ενισχύει το προφίλ της διοίκησης. Κι αυτό έχει αξία γιατί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν παίζεται μόνο μέσα στο… γήπεδο.