«Εάν η γιαγιά μου είχε καρούλια… Θα ήταν πατίνι»! Θυμάστε - οι παλαιότεροι, κυρίως – την κλασσική έκφραση των παιδικών μας χρόνων. Εάν ο ΠΑΟΚ είχε κάνει μεταγραφές.. Δεν υπάρχει εάν. Δεν έκανε μεταγραφές… Δεν υπάρχει εάν!
Εξάλλου εάν έκανε, για να επιχειρήσουμε μία υπόθεση, κι ήταν σε αυτήν την βαθμολογική θέση; Θα τον είχε πάρει με τις πέτρες ο κόσμος του. Δεν έκανε. Είναι σε αυτήν την βαθμολογική θέση στο Πρωτάθλημα. Είναι και με το ένα πόδι στον τελικό του Κυπέλλου. Κι αποθεώνεται από τον κόσμο του.
Ξέρετε γιατί; Επειδή έκανε το αδύνατο, δυνατό. Υπερέβη τα όρια του. Ξεπέρασε τον εαυτόν του αυτός ο ΠΑΟΚ. Πως; Πιστεύοντας στον εαυτόν του. Κι η πίστη ως γνωστόν… Κάνει θαύματα.
Ε, ο ΠΑΟΚ έκανε ένα θαύμα!
Κόντρα στον πρωτοπόρο της βαθμολογίας, τον φουριόζο από τον Α΄ γύρο Παναθηναϊκό, παίζοντας δις εκτός έδρας πέρασε στο Κύπελλο κι έκανε το πανελλήνιο, να υποκλιθεί στον αγώνα του Πρωταθλήματος.
Δεν έγιναν ξαφνικά παικταράδες, παίκτες οι οποίοι ήταν για τα ανάθεμα. Δεν είναι και για ωσαννά αλλά… Ουκ ολίγοι παίκτες του ΠΑΟΚ βρίσκοντας τον καλό τους εαυτό, συνέβαλαν στην αγωνιστική του ανάκαμψη! Παίκτες οι οποίοι στο ξεκίνημα της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου – όταν ο ΠΑΟΚ βολόδερνε – δεν βλεπόταν!
Η αλλαγή αυτών των παικτών, η επιλογή του Γιάννη Κωνσταντέλια (έργον Ραζβάν Λουτσέσκου. Χριτς, χρατς) ως επιτελικού, η σταθερότητα κάποιων παικτών (του Ίνγκι Ίνγκασον επί παραδείγματι), η απόδοση του Ντομινίκ Κοτάρσκι (αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο πολλών επιτυχιών) κι η βαθιά και πλατιά εμπιστοσύνη σε όλους τους παίκτες του ΠΑΟΚ από τον Ρουμάνο προπονητή είναι τα «υλικά» της συνταγής του πρόσφατου… θαύματος.
Η αλήθεια είναι πως ο ΠΑΟΚ καθώς πνιγόταν από τα μαλλιά του πιάστηκε. Οι τραυματισμοί κάποιων παικτών έφεραν υποχρεωτικά επί σκηνής άλλους παίκτες. Κι αυτοί… Οι άλλοι παίκτες στήριξαν την επί του παρόντος ανάκαμψη του ΠΑΟΚ.
Ναι, επί του παρόντος. Δεν τελείωσε η αγωνιστική περίοδος. Δεν πέτυχε κάτι ο ΠΑΟΚ. Απλά, πέρασε με υπέρβαση των ορίων του από το σκοτάδι στο φως! Προσέγγισε ένα στόχο του. Την διεκδίκηση ενός ακόμη Κυπέλλου. Μιας συνήθειας η οποία έγινε λατρεία. Κι επανήλθε στις παρυφές της κορυφής. Αυτά τα οποία δεν αρκούν, για να βγει επιτυχημένη μια αγωνιστική περίοδος.
Αυτά τα οποία πάντως, είναι… μαγιά για την επιτυχία. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από …μαγιά! Εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε.
Σημασία έχει πλέον, να μην πάει χαμένη αυτή η …μαγιά. Αυτή ως αποτέλεσμα του θαύματος το οποίο έκαναν προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ. Και το οποίο θαύμασε σύμπας ο υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος κόσμος του τόπου.
Το πλάτος των αγωνιστικών δυνατοτήτων του ΠΑΟΚ κατέστη θριαμβευτικά γνωστό. Τον βάθος όμως, δεν είναι ακόμη γνωστό. Θα γίνει μόλις ολοκληρωθούν τα ντέρμπι με Ολυμπιακό κι ΑΕΚ στην Τούμπα καθώς κι οι αγώνες οι οποίοι προηγούνται. Τούτο δε, δίχως να λησμονούμε και τους ημιτελικούς του Κυπέλλου. Δεν παίζει μόνος του σε αυτούς ο ΠΑΟΚ, βλέπετε…
Α, να μην το λησμονήσουμε. Αν κι αυτό δε λησμονιέται. Το θαύμα προπονητών και παικτών (έκαναν το φαινομενικά αδύνατον, πραγματικά δυνατό!) του ΠΑΟΚ δίχως την πίστη του κόσμου του σε αυτούς… Πολύ αμφιβάλλουμε εάν γινόταν! Διαφωνείτε;