Όποιος παρακολούθησε τις εργασίες του 8ου Διεθνούς Αθλητικού Σχολείου, που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου στις εγκαταστάσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας στην Αρχαία Ολυμπία, είμαι βέβαιος ότι αντιλήφθηκε πλήρως πόσο σημαντικό είναι η συζήτηση για τον ελληνικό αθλητισμό να γίνεται σε επιστημονικό επίπεδο.
Δυστυχώς, τέτοιου είδους συζήτηση κάνουμε στην Ελλάδα από σπάνια έως καθόλου. Εννοώ συζήτηση που να δημοσιοποιείται, να επικοινωνείται σε ευρεία κλίμακα και όχι μόνο μεταξύ των ειδικών επιστημόνων.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα ασχολούμαστε μόνο με τα κομμάτια του αθλητισμού που δεν είναι τα... υγιή, που είναι αυτά τα οποία θολώνουν την εικόνα του, αυτά που τον κάνουν αποκρουστικό.
Έχω κρατήσει πολλά από όσα άκουσα αυτές τις μέρες στο Διεθνές Αθλητικό Σχολείο, στο οποίο συμμετείχα.
Κυρίως όμως δύο πράγματα, τα οποία, στο δικό μου μυαλό, τουλάχιστον, δείχνουν πώς, ενώ η τεχνολογία προχωράει, ενώ η καινοτομία είναι εδώ και διαθέσιμη για τον ελληνικό αθλητισμό για να προχωρήσει στον ψηφιακό μετασχηματισμό του, μένει αναξιοποίητη, δεν υιοθετείται, δεν εφαρμόζεται.
Άκουσα με έκπληξη τον προπονητή της εθνικής ομάδας πόλο, τον Θοδωρή Βλάχο, να λέει ότι η πιο πετυχημένη εθνική σε ομαδικό άθλημα, με την σταθερή παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες και τις τόσες επιτυχίες, να λέει ότι το τεχνικό τιμ είναι αυτός και ένας συνεργάτης. Ούτε γυμναστής, ούτε αναλυτής αντιπάλων, ούτε ψυχολόγος, ούτε τίποτε.
Και χθες το πρωί άκουσα τον πρώην διεθνή καλαθοσφαιριστή, τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, να μιλάει με θέμα "εισαγωγή τεχνολογίας και καινοτομίας στον αθλητισμό" και να παρουσιάζει μια cloud based πλατφόρμα η οποία μπορεί να αξιολογεί το εσωτερικό και εξωτερικό φορτίο ενός αθλητή, την ψυχική υγεία του, να προβλέπει τον κίνδυνο τραυματισμού του και μέσω της συνεργασίας μιας διεπιστημονικής ομάδας να δίνει την δυνατότητα της πλήρους εικόνας του τόσο όταν βρίσκεται στο γήπεδο όσο και στην υπόλοιπη ζωή του.
Απίστευτο εργαλείο... Απ' αυτά που, δυστυχώς, δεν χρησιμοποιούνται στον ελληνικό αθλητισμό, ιδιαίτερα στον αναπτυξιακό, στον ερασιτεχνικό, ούτε καν στις εθνικές ομάδες, στις περισσότερες, τουλάχιστον.
Ούτε καν στις πιο επιτυχημένες. Φαντάζεστε τον προπονητή της εθνικής πόλο να είχε τέτοιου είδους ψηφιακά εργαλεία στην διάθεσή του; Πόσο πιο εύκολη θα γινόταν η δουλειά του. Πόσες πληροφορίες θα του έδινε η χρήση ψηφιακής τεχνολογίας.
Καιρός είναι ο ελληνικός αθλητισμός να αρχίσει στα σοβαρά να βλέπει την μετάβαση του στην ψηφιακή εποχή. Έχει αργήσει πάρα πολύ...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook