Η απόκτηση
των γαλλικών μαχητικών Rafale, η αναβάθμιση
των 84 F-16 Block52+ σε διαμόρφωση Viper αλλά και
ο αναμενόμενος εκσυγχρονισμός των 38
F-16 Block 50 χωρίς αμφιβολία εκτινάσσουν
τις επιχειρησιακές δυνατότητες της
Πολεμικής Αεροπορίας. Και δίνουν
σημαντικό προβάδισμα στα Ελληνικά
«γεράκια» για τον έλεγχο όχι μόνο του
Αιγαίου αλλά και της ευρύτερης περιοχής
της Ανατολικής Μεσογείου.
Η πλήρης όμως αξιοποίηση των καινούργιων μαχητικών και κυρίως των όπλων τα οποία θα φέρουν όπως εκτιμούν όλο και περισσότερα Στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας έχουν ως απαραίτητη προϋπόθεση να βρίσκονται περισσότερες ώρες στον αέρα, να φτάνουν μακριά όπου απαιτείται για να εκτελέσουν επιχειρήσεις συνοδείας, αναχαίτισης και κυρίως κρούσης αλλά και να βλέπουν μακριά. Η όλο και πιο σύνθετη αποστολή ελέγχου του Αιγαίου αλλά και συνολικά στα όρια του FIR Αθηνών, τα Comao έως την Κύπρο αλλά και οι νέες προκλήσεις για έλεγχο της Ελληνικής ΑΟΖ σε μεγάλες αποστάσεις από τις Αεροπορικές Βάσεις θέτουν στο επίκεντρο την ανάγκη απόκτησης από την Πολεμική Αεροπορία ιπτάμενων τάνκερ.
Η τοποθέτηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά «από την ισχύουσα δομή δυνάμεων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων έχει προβλεφθεί η προμήθεια αεροσκαφών ρόλου "Air to Air Refueling’’ καταδεικνύει ότι η απόκτηση ιπτάμενων τάνκερ από την HAF απασχολεί έντονα την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι ήδη εξετάζονται διάφορα σενάρια με επικρατέστερο την απόκτηση είτε καινούργιων είτε μεταχειρισμένων Air Tanker. Ήδη οι Έλληνες ιπτάμενοι τόσο των μαχητικών F-16 όλων των τύπων όσο και των Γαλλικών Mirage έχουν εδώ και πολλά χρόνια εξοικειωθεί απόλυτα στις διαδικασίες Air Refueling. Και μάλιστα τα τελευταία χρόνια με όλο και πιο εντατικούς ρυθμούς αφού εκτός από τη δυνατότητα συνεκπαίδευσης με τα Αμερικανικά ιπτάμενα τάνκερ στο πλαίσιο διμερών αλλά και ΝΑΤΟικών δραστηριοτήτων, σε κοινές ασκήσεις με Γάλλους και Ισραηλινούς τα Ελληνικά μαχητικά ανεφοδιάζονται στον αέρα από τα Air Tanker της Αrmee D’el Air και της Israel Air Force.
To A330 MRTT το οποίο είδαμε και στην πρόσφατη Ελληνο-Γαλλική «SKYROS 2021» να ανεφοδιάζει μαχητικά της HAF αποτελεί ιπτάμενο τάνκερ το οποίο ήδη χρησιμοποιείται από 13 πολεμικές αεροπορίες. Με κόστος λιγότερο από 300 εκ, αυτονομία που αγγίζει έως και τα 8000 μίλια και δυνατότητα μεταφοράς 110 τόνων καυσίμου αποτελεί μια δελεαστική πρόταση. Όπως φυσικά και τα Αμερικανικά KC-10 αλλά και τα KC-135 τα οποία ήδη χρησιμοποιεί η Τουρκική πολεμική αεροπορία. Kαι τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι η USAF σχεδιάζει το επόμενο διάστημα να αποσύρει σημαντικό αριθμό και από τους δύο τύπους. Με το KC-135 να έχει πάντως σχεδόν το διπλάσιο κόστος πτήσης ανά ώρα που φτάνει τις 45.000 δολάρια. Σκέψεις έχουν γίνει και για την μετατροπή αριθμού C-130 σε Air Tanker οι οποίες όμως συγκεντρώνουν ελάχιστες πιθανότητες αφού θα μπορούν να ανεφοδιάζουν μόνο τα Γαλλικά μαχητικά με το σύστημα Hoseκαι όχι τα F-16.
Tην ίδια ώρα
στο επίκεντρο βρίσκεται και η δυνατότητα
βελτίωσης της εναέριας επιτήρησης με
ιπτάμενα ραντάρ. Η Τουρκική πολεμική
αεροπορία με τα τέσσερα Boeing E-7T έχει το
πλεονέκτημα έναντι των Ελληνικών EMB-145
Erieye κυρίως σε αυτονομία αφού μπορούν
να πετούν συνεχώς έως και σε αποστάσεις
που φτάνουν τα 4000 μίλια έναντι περίπου
της μισής αυτονομίας που έχουν τα
ιπτάμενα ραντάρ της HAF. Και αυτό σε
συνθήκες κρίσης μπορεί να αποδειχθεί
καθοριστικό για τον εναέριο έλεγχο 24
ώρες το 24ωρο όπως εκτιμούν έμπειροι
ιπτάμενοι. Το ζητούμενο προς το παρόν
πάντως για την Πολεμική μας Αεροπορία
είναι ο εκσυγχρονισμός και η πλήρης
αξιοποίηση και των τεσσάρων EMB-145 Erieye τα
οποία διαθέτει στο οπλοστάσιό της μέχρι
να προχωρήσει στο επόμενο βήμα.
Πηγή: enoplos.gr