O ΠΑΟΚ επέστρεψε στο γήπεδο μετά από 98 ημέρες και τίποτα δεν φάνηκε να αλλάζει. Ο Δικέφαλος γνώρισε την ήττα από τον Ολυμπιακό και έβαλε μόνος του φωτιά στις όποιες ελπίδες διεκδίκησης του τίτλου. Νωθρός, άνευρος και χωρίς καθαρό αγωνιστικό πλάνο.
Ο Φερέιρα έδωσε λόγους στον Μαρτίνς να χαμογελά αλλά δεν είναι η πρώτη φορά. Στις τέσσερις συναντήσεις των δύο ομάδων ο Πορτογάλος τεχνικός φροντίζει να …χάνει ίσως το μυαλό του και να κλειδώνει μόνος του το δικό του σύνολο.
Έκανε τη διαφορά ο Μίσιτς
Η πρώτη συνάντηση των δύο ομάδων σε καμία περίπτωση δεν μας έκανε σοφότερους. Μοιράστηκαν από ένα ημίχρονο, δεν έγινε καμία αλλαγή στη βαθμολογία και ο ένας περίμενε την γκέλα του άλλου από την επόμενη αγωνιστική.
Οι αλλαγές του Πορτογάλου στο δεύτερο μέρος δεν βοήθησαν ιδιαίτερα. Η εικόνα των Πέλκα και Άκπομ έπρεπε να τον προβληματίσει ως προς τον τρόπο χρησιμοποίησης τους ενώ η αλλαγή θέσης και η τοποθέτηση του Ελ Καντουρί στον άξονα δυσκόλεψε τους «ασπρόμαυρους». Αδυνατούσαν να κρατήσουν την μπάλα και έδινε δεύτερες και τρίτες επιθέσεις στον αντίπαλο.
Από την άλλη πλευρά, το ισόπαλο αποτέλεσμα έφερε στην επιφάνεια κάποιες «εμμονές» του Πέδρο Μαρτίνς όπως η επιμονή του Μπουχαλάκη στα χαφ. Ο Έλληνας μέσος είναι άσος στη μεταβίβαση, μπορεί να αλλάξει εύκολα κατεύθυνση στο παιχνίδι αλλά είναι πιο χρήσιμος στα παιχνίδια χαμηλότερης έντασης. Απέναντι του είχε έναν Μίσιτς και πήρε ανάσα όταν ο Πορτογάλος τεχνικός πέρασε στο παιχνίδι ένα οχτάρι.
Η έκπληξη Ραντζέλοβιτς
Ο Αμπέλ έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να κλειδώσει το διπλό στο παιχνίδι της κανονικής περιόδου στην Τούμπα. Η επιλογή των Μίσιτς και Μαουρίσιο πήγε περίπατο αφού ο Μαρτίνς «τρύπωσε» τριάδα στα χαφ και τον Καμαρά ανάμεσα τους. Η επιλογή αυτή δεν τους επέτρεψε να κυριαρχήσουν, αδυνατούσαν να δημιουργήσουν φάσεις, δεν πατούσαν εύκολα περιοχή και οι μεταβιβάσεις σε Πέλκα και Μπίσεσβαρ μειώθηκαν αισθητά.
Επιπλέον, τα «ασπρόμαυρα» μπακ μπλόκαραν. Ο Ραντζέλοβιτς κόλλησε σαν βδέλλα πάνω στον Γιαννούλη. Τον κυνηγούσε όπου πήγαινε. Ο Σέρβος είχε την εντολή να σπαταλήσει τρεξίματα για την άμυνα, να μην τον αφήσει να ανέβει, να κόψει τις μπάλες που πήγαιναν σε αυτόν και γενικά να μην του επιτρέψει να πάρει ανάσα.
Οι αλλαγές και ο Άκπομ που έτρεξε την άμυνα
Σίγουρα ήταν αποτυχία για τον Μαρτίνς να χάσει ένα παιχνίδι από το 0-2 στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου. Ο Φερέιρα του πήρε την παρτίδα και οι επιλογές του, που τελικά βγήκαν, βοήθησαν σε αυτό. Ο Πορτογάλος επέλεξε ένα σχήμα χωρίς καθαρό εξτρέμ. Έβαλε Πέλκα, Ελ Καντουρί και Μπίσεσβαρ με σκοπό να πάρει τον έλεγχο της μπάλας και τον πήρε. Η παρέμβαση που άλλαξε το σκηνικό ήταν η επιλογή να βάλει βασικό τον Τσούμπα Άκπομ και όχι τον Κάρολ Σφιντέρσκι. Ο Άγγλος φορ έτρεξε και κούρασε την άμυνα του Ολυμπιακού. Μπορεί να μην βρήκε δίχτυα αλλά πίεσε και έτρεξε στα στόπερ ενώ ταλαιπώρησε και το αντίπαλο δεξί μπακ βγαίνοντας ορισμένες φορές στα πλάγια.
Στην αντίπερα όχθη, ο Πέδρο Μαρτίνς μίλησε για ένα «τρελό» παιχνίδι και εν μέρει είχε δίκιο αφού εάν οι ομάδες συνέχιζαν με τον ίδιο ρυθμό το σκορ θα είχε πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Ο Πορτογάλος κόουτς έπρεπε να προβληματιστεί με την «νευρική» συμπεριφορά των κεντρικών του αμυντικών που αλλού πατούσαν και αλλού βρίσκονταν, την αδυναμία κυκλοφορίας της μπάλας και τον τρόπο που το εγχείρημα δούλεψε ρολόι για μερικά λεπτά.
Χάρισε το διπλό
Ο Πέδρο Μαρτίνς είχε έτοιμο πλάνο στο χθεσινό παιχνίδι. Ο Πορτογάλος επέλεξε ξανά τριάδα στα χαφ και δικαιώθηκε αφού Μπουχαλάκης, Γκιγιέρμε και Καμαρά έκοβαν και έραβαν στην μεσαία γραμμή των Πειραιωτών ενώ τοποθέτησε τον Βαλμπουενά στο κατάλληλο σημείο για να εκμεταλλευτεί την χαμηλή ένταση του αντίπαλου μπακ. Επέλεξε να δώσει χώρο στον αντίπαλο και να περιμένει, αντί να κλέψει και να δημιουργήσει. Του βγήκε.
Από την άλλη, βρεθήκαμε και πάλι θεατές στο ίδιο έργο. Ένας προβληματικός ΠΑΟΚ που είχε χώρο αλλά όχι πλάνο στο παιχνίδι του ενώ του έλειπε και η ώθηση του κόσμου. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν ακίνδυνος. Οι απουσίες Γιαννούλη και Αουγκούστο έφεραν λογικά στο σχήμα Μαουρίσιο, Μίσιτς και Βιεϊρίνια. Μπίσεσβαρ και Ελ Κάντουρι φόρτωσαν απλά το σύνολο.
Οι παίκτες έδειξαν διάθεση στο δεύτερο αλλά μόνο αυτό. Μια ανούσια κατοχή μπάλας και καμία ουσιαστική ευκαιρία. Ο Φερέιρα δεν βοήθησε ιδιαίτερα την ομάδα του. Η είσοδος του Εσίτι ήταν χωρίς λογική. Όταν αναζητάς το γκολ δεν μπορείς να περνάς χαφ που έχει δείξει μόνο τις αμυντικές του αρετές. Ο Μάτος θα μπορούσε να απειλήσει σε κάποιο στημένο ενώ ο Σοάρες δύσκολα ενώ και η επιλογή του Χρήστου Τζόλη απλά έδωσε στο μικρό μια ήττα στο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα.