Ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρό ή υλοποιήσιμο
θεωρεί κάποιος ένα σχέδιο που παρουσιάζεται
για την οργάνωση και την λειτουργία
μιας ομάδας, ανεξάρτητα από το αν
συγκεντρώνει λίγες ή πολλές πιθανότητες
για να πετύχει, αυτό που έχει την
μεγαλύτερη σημασία είναι πόσο θα
υποστηριχθεί.
Άκουσα τον τεχνικό διευθυντή του Άρη στην συνέντευξη Τύπου. Τα αυτονόητα είπε. Δεν παρουσίασε καμιά καινοτομία, ούτε κανένα επαναστατικό σχέδιο για τον Άρη της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.
Δεν λέω ότι τα αυτονόητα δεν είναι σημαντικά. Δεν θέλω να υποβαθμίσω αυτά στα οποία αναφέρθηκε ο Παλίκουτσα ως στόχους για τη νέα σεζόν. Κάθε άλλο. Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι, πολλές φορές, τα αυτονόητα είναι πολύ σημαντικά. Ξέρετε γιατί; Διότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχουν τα αυτονόητα...
Κι ο Άρης, είτε αρέσει είτε όχι, ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Είναι μια ομάδα η οποία θέλει, αφενός, να εμφανίζεται ως ισότιμος εταίρος στο Big 5 του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφετέρου όμως, παρουσιάζει τεράστιο έλλειμμα σε μια σειρά από τομείς στους οποίους οι άλλοι τέσσερις βρίσκονται πάρα πολύ μπροστά.
Οργανωτικά να το δεις, εμπορικά, μάρκετινγκ, στελέχωση αγωνιστικού, τμήμα σκάουτινγκ, ακαδημίες, ο Άρης είναι πάρα πολύ πίσω σε σχέση με ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό. Εδώ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πορευόταν χωρίς τεχνικό διευθυντή. Για τις ακαδημίες του ας μην μιλήσουμε καλύτερα...
Γι' αυτό σας λέω ότι ο Παλίκουτσα δεν είπε καμιά... σοφία. Είπε πράγματα τα οποία υποχρεούται να διαθέτει κάθε ομάδα που θέλει να λέγεται... μεγάλη και απαιτεί έτσι να την αντιμετωπίζουν.
Επαναλαμβάνω, όμως, ότι το μείζον στον Άρη είναι η πράξη και όχι η θεωρία. Παντού αυτό είναι το μείζον, αλλά στον Άρη περισσότερο από αλλού.
Για να έχει πιθανότητες επιτυχίας το σχέδιο του τεχνικού διευθυντή, θα πρέπει ο Καρυπίδης να τον στηρίξει. Θα πρέπει και οι δύο να στηρίξουν τη βασική τους επιλογή: τον Τερζή.
Θα πρέπει όσα λέχθηκαν για γρήγορες μεταγραφικές κινήσεις, ώστε η ομάδα να είναι έτοιμη όταν θα έρθει η ώρα - που θα είναι και αυτό το καλοκαίρι νωρίς- των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, να γίνουν πραγματικότητα.
Όσο δε για τον στόχο της... πιο ελληνικής ομάδας, νομίζω, ότι είναι ο πιο δύσκολος. Για να οργανωθούν οι ακαδημίες και να αρχίσουν να παράγουν παίκτες, απαιτείται ξεκάθαρη βούληση, που έως τώρα δεν υπήρχε στον Άρη, χρήματα και χρόνος.
Στον Άρη τα πάντα εξαρτώνται από τις διαθέσεις του Καρυπίδη. Αν αποφασίσει να μην είναι όσο υπερσυγκεντρωτικό τον ξέρουμε μέχρι τώρα, τότε το μοντέλο μπορεί να αλλάξει. Δεν είναι καθόλου εύκολο, πάντως...