Διαβάζοντας το πρόγραμμα των αγωνιστικών υποχρεώσεων (σε Ελλάδα και Ευρώπη) του δικέφαλου, διαπιστώνεις με την πρώτη ματιά μια συμπυκνωμένη πίεση χρόνου με ότι σημαίνει αυτό, ιδιαίτερα για τον Ρουμάνο κόουτς. Μετά το παιχνίδι του με τον Ατρόμητο, το πρώτο δηλαδή ύστερα από την διακοπή, ακολουθούν: Πέμπτη 26 Οκτωβρίου Αμπερντίν – ΠΑΟΚ, στη συνέχεια την Δευτέρα 30 Οκτωβρίου το ΑΕΚ – ΠΑΟΚ και αμέσως μετά στις 5 Νοεμβρίου Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ. Και τα τρία παιχνίδια τα τόσο κρίσιμα και σημαντικά όλα εκτός έδρας. Ο κύκλος κλείνει την Πέμπτη 9 Νοεμβρίου με το ΠΑΟΚ – Αμπερντίν στην Τούμπα.
Με μια πρώτη ματιά και με σχετική ευκολία θα έλεγα, βλέπεις και διαπιστώνεις διαμορφωμένες και παγιωμένες κάποιες συνθήκες, όχι και τόσο ιδανικές, για να πορευτείς στο πιο κρίσιμο κομμάτι της προσπάθειας που καταβάλλεις, ώστε να κερδίσεις πιθανότητες και προοπτικές επιτυχίες. Όταν χωρίς ανάσα πηγαίνεις από το ένα ντέρμπι στο άλλο, πάντα φιλοξενούμενος, δίχως μια ενδιάμεση στάση αναπνοής και ανακούφισης με παιχνίδι στην έδρα σου, είναι φυσικό να «διαστέλλονται» και να ενοχλούν κάποιες εντάσεις (αγωνίες), που κάπως δυσκολεύουν μια άνετη προετοιμασία. Μια προετοιμασία δηλαδή ανάλογη της κρισιμότητας των συγκεκριμένων ντέρμπι. Θεωρείται και είναι βέβαιο ότι ο έμπειρος Ραζβάν έχει εκτιμήσει την κατάσταση, σκανάροντας τις ιδιαιτερότητες της (πίεση χρόνου και τρεις συγκρούσεις σφοδρές εκτός έδρας).
Γνωρίζει πολύ καλά πως αν «περάσει» με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από το τριπλό «μπλοκ» (Αμπερντίν, ΑΕΚ, Ολυμπιακός), θα βρεθεί πολύ κοντά στους στόχους του. Προβλήματα στην μίνι προετοιμασία που γίνεται δεν αντιμετωπίζει, πέρα από τον τιμωρημένο (μόνο για την Ευρώπη) Μεϊτέ και τον αν καταφέρει να μπει στους ετοιμοπόλεμους ο Μάρκος Αντόνιο, ο οποίος όπως αποδείχθηκε ήρθε στην Τούμπα με σοβαρό τραυματισμό. Θετικά ωστόσο είναι και τα μηνύματα που εκπέμπει η ομάδα στα τελευταία της παιχνίδια. Ιδιαίτερα σε ότι έχει σχέση με το πάθος, την σοβαρότητα της και την σταθερότητα της απόδοσης της. Το τριπλό «μπλοκ» λοιπόν για τον Ράζβαν, αποτελεί μια πρόκληση, συγχρόνως και ένα στοίχημα. Είναι λογικό ως εκ τούτου να τον έχει σε μία εγρήγορση και διέγερση, στα όρια του συναγερμού. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι παίκτες του, όπως και όλος ο κόσμος του ΠΑΟΚ.
Άλλη μία ημέρα θλίψης και πένθους για την αθλητική οικογένεια της Θεσσαλονίκης. Μετά τον Γιάννη Ιωαννίδη, τον Γιάννη Μιχαλήτσο, ο Πάρις Καλημερίδης. Ο αξιαγάπητος αθλητικογράφος που έγραψε την δική του ιστορία, ιδιαίτερα στον χώρο του μπάσκετ. Ευγενέστατος, κοινωνικός αλλά και θυελλώδης στις αλησμόνητες ραδιοφωνικές του αναμεταδόσεις. Ήταν ένα παιδί μάλαμα στην κυριολεξία. Μια ξεχωριστή αλλά και διακριτική παρουσία. Ένας χαρακτήρας ήπιος και προσιτός. Είχε ταλέντο και πάθος στη δουλειά του. Στην εποχή του ήταν ένα βήμα μπροστά σε ότι είχε σχέση με την ενημέρωση, ιδιαίτερα στο αγαπημένο του μπάσκετ. Καλό ταξίδι φίλε Πάρι.
ΥΓ1: Ο Τζίμας συνεχίζει να σκοράρει, ο Μπότο ακόμη δεν βρήκε δουλειά, θετικό βήμα η ανανέωση του συμβολαίου του Κοτάρσκι, ελπίδες για τον μικρό και ταλαντούχο Κουλούρη και προσευχή ο Μάρκος Αντόνιο να εμφανιστεί με την φανέλα του ΠΑΟΚ στο πρώτο του παιχνίδι. Αυτά σε γενικές γραμμές κυριαρχούν στην επικαιρότητα του δικέφαλου.
ΥΓ2: Ευχή μας ο μπασκετικός ΠΑΟΚ να ξεκινήσει με το δεξί τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις, στο σημερινό παιχνίδι με την Γαλατάσαραϊ στην Τουρκία.