Δεν χρειαζόταν φυσικά να μας το πει ο Ρομέο Σουρντού για να το καταλάβουμε. Απλά, δίνει την αφορμή για ενδιαφέροντα προβληματισμό. Πρόκειται για παλιό παίκτη του Ραζβάν Λουτσέσκου, ο οποίος, σε ηλικία 39 ετών, είναι πλέον προπονητής και παρακολούθησε έναν εβδομαδιαίο κύκλο προπονήσεων στον ΠΑΟΚ για να διδαχθεί από τις μεθόδους του συμπατριώτη του τεχνικού.
Λέει, λοιπόν, ο Σουρντού μετά από αυτή την εμπειρία: «Το προπονητικό στιλ του Λουτσέσκου έχει αλλάξει ριζικά. Όταν με προπονούσε ο Ραζβαν, το στιλ παιχνιδιού του ήταν πολύ ρεαλιστικό, θεωρείτο από κάποιους αμυντικό, αλλά είχε πολύ καλή οργάνωση. Τώρα έχει αλλάξει στιλ. Η ομάδα του ελέγχει το παιχνίδι.
Ο έλεγχος του παιχνιδιού είναι πολύ πιο περίπλοκος από το να είσαι καλά οργανωμένος και να παίζεις άμυνα. Πρέπει να χτίσεις το παιχνίδι, να έχεις πιο ποιοτικούς παίκτες και τώρα αυτό κάνει στον ΠΑΟΚ ο Ραζβάν Λουτσέσκου, ακόμα κι αν η ομάδα ξαναφτιάχνεται από την αρχή”.
Μάλιστα. Είδε ο Σουρντού και κατάλαβε πολύ καλά. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει ο Λουτσέσκου. Αυτό έκανε στην πρώτη θητεία του στον ΠΑΟΚ, αυτό κάνει και στη δεύτερη. Μόνο που ο Σουρντού το είδε σε προπονήσεις. Εμείς το έχουμε δει και σε ένα σωρό αγώνες. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν είναι ένα στιλ παιχνιδιού που μπορεί πάντα να το εφαρμόζει ένας προπονητής, ανεξάρτητα από την ποιότητα των παικτών που διαθέτει και ανεξάρτητα από την ποιότητα της αντίπαλης ομάδας. Είναι ένα στιλ που εφαρμόζεται μόνο εάν και όταν μπορούν οι παίκτες σου να το υπηρετήσουν.
Παράδειγμα: Ο πολύς καλός ΠΑΟΚ της σεζόν 2018-2019 πήγε στο Λονδίνο, έπαιξε με την Τσέλσι και όχι μόνο δεν ήλεγχε το παιχνίδι, αλλά ούτε ακούμπησαν την μπάλα οι παίκτες του. 4-0 και λίγο ήταν. Η ποιότητα, όμως, αυτών των ίδιων παικτών αρκούσε για να παίξουν κυριαρχικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και να πάρουν αήττητο Πρωτάθλημα και νταμπλ. Τότε, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ μπορούσε να παίξει αυτό το στιλ παιχνιδιού κι εκείνο όχι με σαφώς ανώτερους αντιπάλους. Τώρα δεν μπορεί ούτε και με ισοδύναμους, ακόμη και με κατώτερους. Και δεν μπορεί γιατί η ποιότητα των παικτών του το απαγορεύει.
Είναι απλά τα πράγματα: Ελέγχεις το παιχνίδι εάν και όταν μπορείς. Οταν δεν μπορείς, πρέπει να παίζεις διαφορετικά. Για να μην πληρώνεις τις αδυναμίες σου στην εφαρμογή αυτού του στιλ και τις γκάφες των παικτών σου που οφείλονται στην έλλειψη της αναγκαίας ποιότητας.
Αυτό ακριβώς είναι κάτι που δεν κατάλαβε ή δεν ήθελε να παραδεχτεί πέρσι ο Λουτσέσκου. Ο ΠΑΟΚ αποδείχτηκε κατώτερος και από τους τρεις της Αθήνας, αλλά έπρεπε να λήξει η σεζόν για να το νιώσει και ο Ρουμάνος. Εξ ου και οι τόσες πολλές ήττες από ΑΕΚ, Παναθηναικό και Ολυμπιακό και εκτός έδρας και στην Τούμπα.
Το “τσίκι-τσίκι” και το “γύρω-γύρω όλοι” μέχρι να βρεθεί η ευκαιρία για να γίνει το “χτύπημα¨, το έπαιζαν μια χαρά ο Μέσι, ο Ινιέστα, ο Τσάβι και οι υπόλοιποι άσοι της μεγάλης Μπαρτσελόνα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα μπορούσαν να το παίξουν οποιδήποτε άλλοι παίκτες σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα και με οποιονδήποτε άλλο αντίπαλο. Οπου νους και γνώση.
ΥΓ. Αν θέλει, λοιπόν, ο Λουτσέσκου να επιμείνει και του χρόνου στο ίδιο στιλ παιχνιδιού, ας φροντίσει να έρθουν αυτό το καλοκαίρι στον ΠΑΟΚ παίκτες που θα έχουν την ικανότητα να το ακολουθήσουν. Παίκτες δεξιοτέχνες, ταχείς, με αντοχή, με φαντασία και, ταυτόχρονα, με απόλυτη συνέπεια στο πλάνο του προπονητή. Αν δεν γίνει αυτό, ας μην περιμένει κάτι διαφορετικό από το περσινό τίποτε. Και μαζί του ας μην περιμένουμε και όλοι εμείς, βέβαια. Γιατί τουλάχιστον εμείς το έχουμε εμπεδώσει: Χωρίς ποιότητα δεν πας πουθενά. Χωρίς ποιότητα κανένα στιλ παιχνιδιού δεν είναι αποτελεσματικό...