Η Ελλάδα δεν κέρδισε πολλά πράγματα, ίσως και τίποτε, με το δεκαετές μνημονιακό «καπέλωμα». Απ’ ότι φαίνεται και το εγχώριο ποδόσφαιρο δεν κέρδισε κάτι, σε βάθος χρόνου, από το «καπέλωμα» του με τον διορισμό Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής.
Ούτε βεβαίως και η ελληνική διαιτησία από το ορισμό ξένων και πλουσιοπάροχα αμειβόμενων αρχιδιαιτητών. Οι οποίοι ήρθαν, απόλαυσαν τον εξαιρετικό ελληνικό ήλιο, χρυσοπληρώθηκαν και αποχώρησαν. Εξήγγειλαν μάλιστα και πολλές φορές ότι «θα εκπαιδεύσουμε τους Ελληνες διαιτητές ώστε να γίνουν καλύτεροι». Τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα, μοιάζουν με τα ψέματα που έχουν κοντά πόδια.
Η Ελληνική διαιτησία, δεν έγινε καλύτερη ή και να έγινε δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη των εγχώριων παραγόντων, που συνεχίζουν να κινούνται μέσα σ’ ένα σύννεφο καχυποψίας γιατί προφανώς κάτι περισσότερο ξέρουν. Οπότε οι Ελληνες διαιτητές εξακολουθούν να μη διευθύνουν αγώνες ντέρμπι και να προσβάλλονται με την πρόσκληση συναδέλφων τους από υποδεέστερα Πρωταθλήματα. Nτρέπεται και η ντροπή, αλλά δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίδραση. Προφανώς και κάποια πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν γίνει συνήθεια. Οσοι έχουν ευαισθησίες, προτιμούν να ασχολούνται με άλλα χρήσιμα και ενδιαφέροντα πράγματα, ενώ οι υπόλοιποι θεωρούν φυσιολογικούς τους εξευτελισμούς και τις φράσεις που προσβάλουν ακόμη και τους παρακμιακούς τύπους αυτής της χώρας.
Το παιχνίδι χοντραίνει και θα γίνει πιο σκληρό όσο θα κυλούν οι αγωνιστικές των play-offs. Και βεβαίως κανείς δεν δίνει μία για το ακριβό τίμημα που πληρώνει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ο ορισμός elite διαιτητών είναι ο πιο φρέσκος λόγος που άναψε η μάχη στην αρένα του Πρωταθλήματος. Να ‘χαμε να λέγαμε δηλαδή, γιατί elite ήταν ο διαιτητής που αυτοπροτάθηκε για τον αγώνα του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ. Μία καταγγελία που λέει πολλά. Πέρυσι βεβαίως κανείς δεν έσκουζε που στα ντέρμπι ο Καμπάκοφ διαιτήτευσε στην Τούμπα, ο Νταμπάνοβιτς στην Λεωφόρο, ο Αγκάγιεφ από το Αζερμπαϊτζάν στο «Γ. Καραϊσκάκης». Δεν προσκλήθηκε κανείς elite, ούτε από τα μεγάλα Πρωταθλήματα της Κεντρικής Ευρώπης.
Ολοι αντιλαμβανόμαστε γιατί φέτος ο Ολυμπιακός χαλάει τον κόσμο, ενώ πέρυσι που έκανε περίπατο δεν έβγαζε άχνα. Το είπαμε ότι στο ελληνικό Πρωτάθλημα, παρότι όλοι το δηλώνουν, δεν αντέχει κανείς το 50-50. Γι’ αυτό κι όταν διαπιστώσουν ότι χάνουν τα «κόζια» (ονομασία για το δυνατό φύλλο/ατού σε ορισμένα χαρτοπαίγνια) αρχίζουν την γκρίνια, περιμένοντας κάτι περισσότερο από τη διαιτησία ή για να δημιουργήσουν κλίμα για τυχόν αποτυχία.
Η διαιτησία είναι το διακύβευμα όλων των καβγάδων κι όλων τα εξαγγελιών, για το ελληνικό ποδόσφαιρο που πέφτουν στο κενό. Εδώ μέχρι και οι γραμμές του οφσάιντ υπήρχαν στιγμές που αμφισβητήθηκαν. Σ’ ένα τόσο δηλητηριασμένο κλίμα ματαιοπονεί όποιος αισιοδοξεί ότι κάτι θα αλλάξει στο ποδόσφαιρο μας.
Πριν από τρία χρόνια ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα της Βουλής, σε μία ακόμη κρίση του εγχώριου ποδοσφαίρου, είχε κάνει αναφορά στο μνημόνιο συνεργασίας με ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ για την επανεκκίνηση του ελληνικού ποδοσφαίρου, με την επίβλεψή τους.
Στη συνέχεια υπήρξε μάλιστα και συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν και τον αντιπρόεδρο της FIFA Γκρεγκ Κλαρκ στο Μέγαρο Μαξίμου.
Σε συζήτηση που είχαν πριν από την έναρξη της κατ' ιδίαν συνάντησης, ο πρωθυπουργός υπογράμμισε τη βούληση της κυβέρνησης να "καθαρίσει" το ποδόσφαιρο στη χώρα. "Έχουμε λάβει μια πολιτική απόφαση να «καθαρίσουμε» το ελληνικό ποδόσφαιρο μια και καλή και προσβλέπουμε πάρα πολύ στη συμβολή σας για να προσχωρήσουμε σε αυτό το δρόμο. Είμαι πολύ ικανοποιημένος για το γεγονός ότι θα υπογράψουμε δυο έγγραφα που δείχνουν τη δέσμευσή μας να κάνουμε σημαντική πρόοδο για την αναβάθμιση του ελληνικού ποδοσφαίρου και το ενδιαφέρον σας να μας βοηθήσετε με την παροχή τεχνικής βοήθειας.
Σκοπεύουμε, χωρίς αμφιβολία, να πετύχουμε εκεί όπου οι άλλοι απέτυχαν. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αξίζει τίποτα λιγότερο από αυτό. Είναι ένα άθλημα που το αγαπούν πάρα πολύ οι Έλληνες και ειλικρινά αυτό που έχουμε δει ως τώρα, πραγματικά αδικεί το ποδοσφαιρικό προϊόν που επιθυμούμε να δημιουργήσουμε", είπε ο Πρωθυπουργός στους αξιωματούχους του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Προφανώς οι ηγέτες του ποδοσφαίρου είναι ισχυρότεροι από την Κυβέρνηση. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.