Επαγγελματικό ποδόσφαιρο σημαίνει χρήματα, κέρδη και ζημίες. Η εμπλοκή των επιχειρηματιών με το ελληνικό ποδόσφαιρο, μπορεί να ενέχει σε τυπικό επίπεδο τον όρο «επένδυση», αλλά στην ουσία κάτι τέτοιο είναι κατά ευφημισμόν. Μόνο επένδυση δεν μπορεί να θεωρηθεί η εμπλοκή ενός επιχειρηματία σε μία επαγγελματική ομάδα.
Το πρώτο κίνητρο είναι η υστεροφημία και το δεύτερο η απόκτηση ισχύος, ώστε να εξυπηρετηθούν επαγγελματικά συμφέροντα. Επένδυση πάντως δεν τη λες. Λίγο το κακό. Δεν είναι μόνο οι ελληνικές ομάδες οι οποίες είναι ζημιογόνες και η επιβίωση, των περισσοτέρων εξαρτάται από την οικονομική αιμοδοσία των ιδιοκτητών. Το ίδιο συμβαίνει και σε αρκετές άλλες ομάδες της Ευρώπης.
Η χρηματοδότηση από τους ιδιοκτήτες είναι η συνηθέστερη μορφή επιβίωσης των ελληνικών ΠΑΕ. Το ποδόσφαιρο είναι ένα αθλητικό προϊόν, αλλά δεν είναι προβλέψιμο πάντα το αποτέλεσμα. Αυτή η ιδιομορφία και η αβεβαιότητα, είναι οι λόγοι που πετυχημένοι επιχειρηματίες αποτυγχάνουν διοικητικά στο ποδόσφαιρο. Η αποτυχία όμως δεν τους αποθαρρύνει. Αντιθέτως με «οδηγό» το θυμικό, επιχειρούν να πάρουν τη ρεβάνς την επόμενη χρονιά, ξοδεύοντας περισσότερα χρήματα.
Ποια είναι όμως η ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα; Στις 21 Μαρτίου 1979 η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσίευε το νόμο 879/1979 που έμελλε να αλλάξει τη μορφή του ποδοσφαίρου στη χώρα μας που έως τότε κινείτο σε μία ερμαφρόδιτη κατάσταση ανάμεσα στον ερασιτεχνισμό και τον ημιεπαγγελματισμό.
Ο νόμος αυτός έφερε την υπογραφή του υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών, Δημήτρη Νιάνια, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Επρόκειτο για ένα υπουργείο που είχε συσταθεί επί χούντας, το 1971, με τον μετέπειτα Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τσάτσο να είναι ο πρώτος μεταπολιτευτικός υπουργός. Ο Νιάνιας ήταν εκείνος που επί υπουργίας του ψηφίστηκε ο νόμος. Τον διαδέχθηκε έως το 1981 ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος που με τη σειρά του έδωσε τα «κλειδιά» στη Μελίνα Μερκούρη, που το 1985 αφαίρεσε από τον τίτλο το «Επιστημών», έμεινε μόνο ως υπουργείο Πολιτισμού και είχε στη δικαιοδοσία του και το χώρο του αθλητισμού.
Μετά από μερικές μέρες δημοσιεύτηκε και το Προεδρικό διάταγμα 550/79, που αφορούσε στη λειτουργία των συλλόγων που θα μετατρέπονταν πλέον σε ανώνυμες εταιρίες με κεντρικό όργανο την ΕΠΑΕ.
Ο νόμος έφερε την πλήρη αλλαγή στον ποδοσφαιρικό χώρο, καθώς η κυβέρνηση, σε μία ένδειξη καλής θέλησης, διέγραψε όλα τα χρέη των «συλλόγων» που μετατρέπονταν σε ΠΑΕ, δημιουργώντας όμως το πρώτο «αγκάθι». Η κίνηση αυτή αντιμετωπίστηκε ως μία προσπάθεια εξυγίανσης του χώρου του ποδοσφαίρου χωρίς τη δυσπιστία που θα προκαλούσε μία τέτοια κίνηση τα μετέπειτα χρόνια, καθώς δεν είχαν ήδη μπει στο παιχνίδι εκείνοι που μερικούς μήνες αργότερα θα ήταν οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ.
Μετά από ένα θερμό καλοκαίρι, με την προσπάθεια εξεύρεσης χρημάτων για τη δημιουργία του απαιτούμενου μετοχικού κεφαλαίου, ήρθε η 6η Αυγούστου 1979, όπου σε μια πανηγυρική εκδήλωση η ΕΠΟ παρέδωσε τη σκυτάλη στην ΕΠΑΕ. Στα γραφεία της ΓΓΑ, ο υφυπουργός Αχιλλέας Καραμανλής, ο ΓΓΑ Κωνσταντίνος Παπαναστασίου, ο πρόεδρος της ΕΠΟ Βασίλης Χατζηγιάννης και οι εκπρόσωποι των 18 ΠΑΕ που θα συμμετείχαν στο πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα πήραν μέρος στην εκδήλωση όπου ανάμεσα στα άλλα ψηφίστηκε και το πρώτο διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΑΕ.
Η μετατροπή του ημιεπαγγελματικού ποδοσφαίρου σε επαγγελματικό, δεν εξαφάνισε τις παθογένειες του αθλήματος. Η επιχειρηματική ελίτ, συνέχισε να διαφεντεύει το άθλημα και να δρομολογεί τις εξελίξεις, μαζί με τους δορυφόρους της. Ολες οι αποφάσεις, πλην των τελευταίων χρόνων, είχαν έναν κωδικό:Την ιδιοτέλεια. Καμία σκέψη για ισονομία, ανάπτυξη του αθλήματος, δημιουργία συνθηκών που θα το κάνουν περισσότερο ελκυστικό.
Αποφάσεις του ποδαριού, πολλές από τις οποίες είχαν και ψηφοθηρικό χαρακτήρα. Το περιβόητο αθλητικό προϊόν, η δομή των πρωταθλημάτων και η ελκυστικότητα τους σε δεύτερη μοίρα. Τεράστια πνευματική «επένδυση» σε παιχνίδια παρασκηνίου, ίντριγκες, διαπλοκή και οι εγωισμοί στην πρώτη γραμμή.
Η εξέλιξη της φετινής Stoiximan Super League η καλύτερη απόδειξη για το ποδόσφαιρο που μαγνητίζει. Ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο λεπτό, η αδρεναλίνη στο κόκκινο και ένα Πρωτάθλημα κατεκτημένο από τον ΠΑΟΚ, χωρίς κανείς να μπορεί να αφήσει τον παραμικρό λεκέ επάνω του. Η ελκυστικότητα έφερε περισσότερα εισιτήρια και αύξησε τον αριθμό των συνδρομητών στους τηλεοπτικούς παρόχους. Βήματα προόδου, τα οποία τα είχε ανάγκη το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Που έπρεπε να γίνουν εδώ και πολλά χρόνια, ώστε το προϊόν να είναι ελκυστικό και να αξίζει πολλών ειδών επενδύσεις. Κάλιο αργά, παρά ποτέ. Αρκεί να συντηρηθεί ο ανταγωνισμός και ο αέρας να μην μυρίζει τοξικότητα.
Επαγγελματικό ποδόσφαιρο όμως δεν είναι μόνο η Stoiximan Super League. Είναι και η Super League2 η οποία επίσης έκανε βήματα προόδου. Όχι όμως τα αναγκαία ώστε να γίνει ελκυστική σε σημαντικό αριθμό επενδυτών. Με ελάχιστα έσοδα, οι περισσότερες ομάδες στηρίζονται στην αιμοδοσία των ιδιοκτητών, η οποία μοιάζει όμως με ένα απονενοημένο εγχείρημα.
Ποια είναι η λύση; Να αυξηθούν τα έσοδα. Ηδη η τηλεθέαση της προηγούμενης χρονιάς αποτελεί πρόκληση για τους τηλεοπτικούς παρόχους, οι οποίοι αδιαφορούσαν για το προϊόν. Αυτό είναι καλό νέο, αλλά δεν είναι αρκετά τα έσοδα από την τηλεόραση για ομάδες οι οποίες έχουν μπάτζετ που ξεπερνάει τις 600-700 χιλ. ευρώ. Αρα θα πρέπει να υπάρξουν χορηγοί και εισιτήρια, ώστε να είναι μικρότερη η αιμοδοσία από τους ιδιοκτήτες ή να μην υπάρχει ένα εργασιακό χάος. Το σημαντικότερο; Οι ομάδες που προβιβάζονται να ενισχύονται οικονομικά από τη Super League, ώστε να μην είναι οι φτωχοί συγγενείς, οι οποίοι μετά από έναν χρόνο επιστρέφουν φτωχότεροι στη Super League2.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube