Παρακολουθώντας χρόνια ουκ ολίγους αγώνες και την πορεία μίας ομάδας υψηλών απαιτήσεων όπως ο ΠΑΟΚ, ο γράφων έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πιο δύσκολο πράγμα στο ποδόσφαιρο είναι οι «υποχρεωτικές νίκες». Μία τέτοια πήρε ο Δικέφαλος χθες στο Ελσίνκι και αυτό δεν το γράφω για να αποδώσω χαρακτήρα άθλου σε αυτό που πέτυχε ο ΠΑΟΚ, καθώς η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων είναι δεδομένη, αλλά για να αναδείξω την ψυχολογική αξία της κατάκτησης των τριών βαθμών.
Ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του ΠΑΟΚ γνώριζαν πως αν επέστρεφαν στην Θεσσαλονίκη χωρίς την νίκη από την Φινλανδία, ειδικά μετά την ισοπαλία με τον Αρη, θα υπήρχε ο κίνδυνος η εσωστρέφεια να χτυπήσει κόκκινο.
Ευτυχώς, στο τέλος της βραδιάς άπαντες λειτούργησαν ψύχραιμα και χωρίς να επηρεάζονται από την πίεση που υπήρχε και αυτό πιστώνεται πρώτα απ’ όλα στον προπονητή της ομάδας. Προφανώς, μπορεί να γίνει πολλή συζήτηση για επιλογές παικτών και πόσο πολύ βοήθησαν τον ΠΑΟΚ, ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση το σημαντικό είναι ότι ο Λουτσέσκου είχε το καθαρό μυαλό να μιλήσει ψύχραιμα στους παίκτες του στην ανάπαυλα, να τους ηρεμήσει και να τους βοηθήσει να αφυπνιστούν στο δεύτερο μέρος.
Για όσους δεν το θυμούνται, ο ΠΑΟΚ πρώτα άρχισε να αντιδρά δημιουργώντας την μία φάση μετά την άλλη και ισοφαρίζοντας με τον Κουλιεράκη, και στην συνέχεια ήρθαν οι αλλαγές από τον πάγκο. Αρα οι ίδιοι παίκτες έλυσαν πολλά από τα προβλήματα που υπήρχαν και στην συνέχεια ήρθε και η ενίσχυση από τον πάγκο. Βέβαια, όσο περνούσε η ώρα, η ψαλίδα μεταξύ των δύο ομάδων άνοιγε γιατί η Ελσίνκι έβγαζε πολλή κούραση, απέναντι σε έναν αντίπαλο πολύ πιο καλογυμνασμένο, κάτι που προφανώς δείχνει και την διαφορά στο ποδόσφαιρο που παίζεται στην Φινλανδία σε σχέση με την Ελλάδα.
Αν ο Κωνσταντέλιας έπαιρνε καλύτερες τελικές αποφάσεις σε δύο, τρεις περιπτώσεις που είχε την μπάλα στα πόδια του και ανοιχτό χώρο να δράσει, τότε ο ΠΑΟΚ μπορούσε να είχε φτάσει και σε πιο ευρεία νίκη. Το ότι κατέληξε να είναι αγχωτική προέκυψε από ένα φθηνό λάθος του Εκόνγκ στο φινάλε και την κακή αδράνεια συνολικά της άμυνας στην φάση του 1-0. Η ανασταλτική λειτουργία ήταν ένα θέμα από μόνη της χθες, γιατί ακόμη και στο πολύ καλό διάστημά του ο ΠΑΟΚ στο β΄ μέρος, απειλήθηκε με 2-0 όταν ο Ραντούλοβιτς έφυγε στην πλάτη της άμυνας και σημάδεψε το δεξί δοκάρι απέναντι από τον Κοτάρσκι.
Τα εμπόδια που γκρέμισε ο Ντεσπόντοφ
Για να φτάσει στην κατάκτηση των τριών βαθμών ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε να περάσει από πολλά κύματα και να… υπογράψει ο Κιρίλ Ντεσπόντοφ. Με δική του εκτέλεση φάουλ, ο Κουλιεράκης σηκώθηκε μόνος του στην περιοχή και «κάρφωσε» τον Εστ και με δικό του τελείωμα που θύμισε χτύπημα μπιλιάρδου, ο 27χρονος άσος έστειλε την μπάλα πρώτα στο δεξί δοκάρι και στην συνέχεια στα δίχτυα. Ο αρχηγός της εθνικής Βουλγαρίας στην πρώτη εμφάνισή του ως βασικός επιβεβαίωσε την φήμη του ως παίκτης που έχει έφεση στα γκολ και της ασίστ και έδειξε στοιχεία προσωπικότητας που δεν κρύβεται όταν η μπάλα καίει. Για να πω την αμαρτία μου, αυτό που με ενθουσίασε στον Ντεσπόντοφ ήταν η συνήθειά του να εκτελεί με τη μία, χωρίς χρονοτριβή. Είχα χρόνια να το δω αυτό, στον ΠΑΟΚ ειδικά, καθώς από τον Δικέφαλο δεν έλειψαν οι τεχνίτες περιφερειακοί τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν είχε βρει έναν εκτελεστή.
Ακόμη και όταν δεν σημάδευε σωστά, εύκολα καταλάβαινε κανείς ότι ήταν θέμα χρόνου να βρει την εστία και πιθανόν να σκοράρει. Ό,τι ο θεός της μπάλας του χρωστούσε για το γκολ που δεν μέτρησε με το ωραίο τελείωμα στο clasico με τον Αρη, του το πρόσφερε λίγες μέρες μετά. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι για να τον φέρει ο Δικέφαλος στην Τούμπα έπρεπε να δοθούν 3,5 εκατομμύρια ευρώ συν μπόνους στην Λουντογκόρετς και αυτό δεν είναι παρά μία απόδειξη ότι η ποιότητα κοστίζει λίγο παραπάνω και μακάρι ο Ντεσπόντοφ να συμπαρασύρει και τους συμπαίκτες του, ειδικά νεαρούς όπως ο Κωνσταντέλιας. Ο νεαρός Βολιώτης έχει να διδαχθεί από τον Ντεσπόντοφ πάνω στο άμεσο των εκτελέσεων και να γίνει λίγο πιο ουσιαστικός στο παιχνίδι του, μειώνοντας κάποιες ημιτελείς προσπάθειες.
Ο Σαμάτα χρειάζεται ακόμη χρόνο, αλλά χρωστά ένα καλό πρώτο δείγμα γραφής
Η περίπτωση του Ντεσπόντοφ, από την άλλη, δημιουργεί και ένα κοντράστ με τον Σαμάτα. Ο Βούλγαρος ήρθε στον ΠΑΟΚ λίγες μέρες πριν την διακοπή ελέω εθνικών ομάδων κι όμως δείχνει από την αρχή ουσιαστικός. Παίζει ρόλο ότι ήρθε στον Δικέφαλο έχοντας αποκτήσει αγωνιστικό ρυθμό από τα παιχνίδια της Λουντογκόρετς, αλλά εκείνος έδειξε ότι δεν χρειάζεται και ιδιαίτερο χρόνο συμμετοχής. Αντίθετα, από τον Σαμάτα δεν έχουμε δει ακόμη κάτι που να ενθουσιάσει τον κόσμο. Ναι, ο Τανζανός είναι ένας φιλότιμος φορ που σε κάθε ομάδα τα δίνει όλα, είναι μαχητής, δυνατός, θα προσπαθήσει να κουβαλήσει μπάλα, όμως, δεν έχει καταφέρει να δείξει ότι μπήκε στο επιθετικό πλάνο του ΠΑΟΚ. Ακόμη ψάχνουμε τις τελικές του στα παιχνίδια που έχει αγωνιστεί, δεν τον έχουν αισθανθεί οι αντίπαλοι γκολκίπερ ως μεγάλη απειλή. Μακάρι να εξελιχθεί σε έναν πολύ αποτελεσματικό φορ, αλλά θα πρέπει άμεσα να δώσει και ένα πρώτο δείγμα γραφής, γιατί αυτό θα τον βοηθήσει να γίνει αποδεκτός από τον κόσμο που έχει πολύ μεγάλες απαιτήσεις από τον βασικό επιθετικό της ομάδας.
Το ίδιο ισχύει για τον Μεϊτέ και τον Μάρκος Αντόνιο, καθώς οι φίλοι του ΠΑΟΚ αδημονούν να τους δούνε έτοιμους στο γήπεδο για την μάχη.
Υπάρχει και κάτι ακόμη από το χθεσινό ματς που προβληματίζει, γιατί πάει να εξελιχθεί σε σχεδόν μόνιμη κατάσταση. Τα εύκολα λάθη εντός ή γύρω από την περιοχή που στοιχίζουν γκολ. Αυτό αγγίζει κυρίως τον Εκόνγκ που θα πρέπει επιτέλους να ανέβει, αλλά και πώς μοιράζει ο Λουτσέσκου τις επιλογές του. Προς το παρόν θα πρέπει να επιμείνει στο να εντάσσει και τους νεοαποκτηθέντες στο αγωνιστικό πλάνο, προκειμένου να μην δημιουργηθεί κάποιο μεγάλο θέμα στα επόμενα ματς.