Διάβασα χθες με ενδιαφέρον τις δηλώσεις του Ακη Μάντζιου για το αποψινό ντέρμπι ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Αρη και αντιλήφθηκα γιατί οι «κιτρινόμαυροι» ποντάρουν πάρα πολύ στην δική του διαχείριση για να φύγει η ομάδα τους με θετικό αποτέλεσμα από την Τούμπα.
Ο Ελληνας τεχνικός έβγαλε προς τα έξω ρεαλισμό, αφού παραδέχθηκε ότι ο ΠΑΟΚ διαθέτει ένα πολύ μεγάλο ατού σε σχέση με την ομάδα του, την ομοιογένεια. Και δεν έχει άδικο. Από τη μία υπάρχει μία ομάδα με τον ίδιο προπονητή για τρίτη σερί σεζόν στον πάγκο της και, από τη άλλη, ένα σύνολο με σχεδόν 20 νέες μεταγραφές και έναν προπονητή που κλήθηκε μετά την καλοκαιρινή προετοιμασία να βάλει σωστά τα κομμάτια στο παζλ.
Δεν μπαίνω στην σύγκριση μεταξύ παικτών ως μονάδες, γιατί η γνώμη του καθενός είναι υποκειμενική και δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει κοινή συμφωνία απόψεων.
Θα μείνω στην ομοιογένεια που ανέφερε ο Ακης Μάντζιος, γιατί αυτή ουσιαστικά είναι και η μεγάλη σπαζοκεφαλιά του Λουτσέσκου. Τι εννοώ; Αυτό το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ μπήκε στους επίσημους αγώνες του και κατάφερε να πετύχει τον πρώτο στόχο του, την παρουσία του στους ομίλους του Conference League, με τη περσινή ομάδα του συν τους Εκόνγκ και Μπάμπα (ειδική περίπτωση ο Τσιγγάρας που δεν μπορεί να θεωρηθεί νέο πρόσωπο). Ο Σβαμπ ήταν ο αρχηγός του στα περισσότερα ματς, ο Μπράντον ο βασικός του φορ, ο Τάισον σε ορισμένα ματς όπως με την Χαρτς άκρως επιδραστικός.
Προφανώς, λοιπόν, ο Λουτσέσκου θα πρέπει να συνυπολογίσει αυτή την παράμετρο πριν πάρει τις οριστικές αποφάσεις του για την διαχείριση των επιλογών του στο αποψινό παιχνίδι. Θα βάλει βασικούς τον Μεϊτέ, τον Οζντόεφ, τον Σαμάτα ή ακόμη και τον Ντεσπόντοφ έτσι απλά; Θα επιλέξει κάποιον ή κάποιους από αυτούς; Ή θα κρατήσει αναλλοίωτη την ενδεκάδα με παίκτες που ο ΠΑΟΚ πορεύτηκε ως τώρα; Το βέβαιο είναι ότι όλοι μπορούν να έχουν τον ρόλο του, είτε στην βασική ενδεκάδα, είτε ερχόμενοι από τον πάγκο (άλλωστε υπάρχουν διαδοχικά ματς και το ροτέσιον είναι δεδομένο). Το ζητούμενο είναι πόσο καλά θα ανταποκριθούν…