Στη σκιά του σίριαλ Τζοβίνκο, έρχεται ο πρώτος αγώνας του ΠΑΟΚ με την Μποέμιαν (ή τους Μποέμιανς), αλλά προφανώς είναι σημαντικότερος από την επικείμενη απόκτηση του Ιταλού.
Σε κανέναν δεν αρέσει που ο ΠΑΟΚ προσπαθεί φέτος να περάσει στους ομίλους όχι του Τσάμπιονς Λιγκ, ούτε καν του Γιουρόπα Λιγκ, αλλά του νεοσύστατου Κόρνφερενς Λιγκ, ωστόσο είναι κι αυτή μια ευρωπαική διοργάνωση που προσφέρεται για δόξα, χρήμα και βαθμούς για το ελληνικό ποδόσφαιρο στην ειδική κατάταξη της ΟΥΕΦΑ.
Το χρήμα, όπως ήδη διαβάσατε στα κείμενα των ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ στη Μetrosport δεν είναι λίγα. Καμία σχέση με το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά μια καλή πορεία μπορεί να καλύψει σχεδόν το μισό μπάτζετ της ομάδας. Και ένα κλαμπ που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να το επιδιώκει αυτό, ανεξάρτητα από την οικονομική ευρωστία του ιδιοκτήτη του.
Οι πολλές νίκες φέρνουν και δόξα. Τονώνεται τοι γόητρο της ομάδας και αυξάνεται η αναγνωρισιμότητα των παικτών σε πανευρωπαικό επίπεδο. Κάποια στιγμή η αύξηση της αναγνωρισιμότητας μπορεί να φέρει και ένα καλό συμβόλαιο από μεγάλη ευρωπαική ομάδα. Ποιος ποδοσφαιριστής θα έλεγε “όχι” σε μια τέτοια προοπτική;
Οσο για τους βαθμούς για την Ελλάδα, η υπόθεση αυτή (πρέπει να) “καίει” περισσότερο τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό. Αυτές είναι οι δύο ελληνικές ομάδες που διεκδικούν Πρωτάθλημα, αυτές είναι οι δύο ομάδες που κάθε χρόνο φιλοδοξούν να πάρουν τον τίτλο για να χτυπήσουν την πόρτα των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, αυτές είναι οι δύο ελληνικές ομάδες που έχουν και τα φόντα να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους βαθμούς με την παρουσία τους στις ευρωπαικές διοργανώσεις. Ηδη χάθηκε κι άλλο πολύτιμο έδαφος με τους αποκλεισμούς της ΑΕΚ και του Αρη και η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη. Αν στην τελευταία πενταετία που “μετράει” προαστίθεται κάθε φορά μια χειρότερη χρονιά από αυτή που αφαιρείται, τότε… ζήτω που καήκαμε. Θα καταντήσουμε να παίζει ο πρωταθλητής όλους τους προκριματικούς γύρους του Τσάμπιονς Λιγκ και να έχουμε μία μόνο ομάδα στους προκριματικούς του Κόνφερενς. Ούτε το Λιχτενστάιν να ήμασταν…
Κίνητρα, λοιπόν, ακόμη και στο Κόνφερενς υπάρχουν και είναι ισχυρά. Τόοο για την ομάδα συνολικά, όσο και για τους παίκτες ατομικά. Στο κάτω-κάτω, για ποιο λόγο παλεύουν κάθε σεζόν οι ομάδες να “βγουν” στην Ευρώπη; Για να παίξουν ένα διπλό ματς και να αποκλειστούν; Γι’ αυτό το τίποτε και το καθόλου γίνεται όλη η φασαρία; Με απώτερο σκοπό τον αποκλεισμό από την Αστάνα αυτοθαυμάζονταν πέρσι όλοι στον Αρη για την πορεία τους στο Πρωτάθλημα; Για τον αποκλεισμό από τη Βελέζ Μόσταρ παρηγορήθηκαν όλοι στην ΑΕΚ με την τέταρτη θέση που οδηγούσε στην Ευρώπη; Η, μήπως, ο ΠΑΟΚ πάλευε να τερματίσει δεύτερος για να αποκλειστεί από την Μποέμιαν; Οχι βέβαια.
Από την άλλη πελυρά, ειδικά για τον ΠΑΟΚ, οι δύο αγώνες με την ιρλανδική ομάδα και αυτοί που θα ακολουθήσουν σε περίπτωση πρόκρισης, θα αποτελέσουν ένα αξιόπιστο δείγμα γραφής για τις φετινές δυνατότητες της ομάδας. Τα φιλικά της προετοιμασίας ανήκουν στο παρελθόν και μαζί τους η συνηθισμένη δήλωση του Λουτσέσκου (και όλων των προπονητών) “δεν με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα”. Τώρα αρχίζουν οι επίσημοι αγώνες κι αυτό που κυρίως έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα και η εικόνα της ομάδας, η οποία δίνει και μια αίσθηση για το τι μπορεί να ακολουθήσει στο μέλλον. Ενας ΠΑΟΚ που θα παίρνει το αποτέλεσμα, αλλά και θα πείθει με την απόδοσή του, θα δώσει μεγάλη αισιοδοξία στον κόσμο του, ενόψει μάλιστα και της επανόδου του στην Τούμπα…
ΥΓ. Αν ο πιτσιρικάς ο Κούτσιας, με τις ελάχιστες εμφανίσεις του, έχει “τραβήξει” την προσοχή ξένων ομάδων, φανταστείτε τι έχει να γίνει αν κάποιοι παίκτες ξεχωρίσουν με την απόδοσή τους στους αγώνες του Κόνφερενς Λιγκ. Δεν ξέρω αν το σκέφτονται συνεχώς αυτό οι ποδοσφαιριστές, αλλά σίγουρα θα έπρεπε. Είναι το κίνητρο που μπορεί να τους δώσει τη μεγαλύτερη ώθηση. Κι από αυτή την ώθηση κερδισμένοι θα βγουν όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά και η ομάδα τους. Η οποία θα εισπράξει σε πρώτη φάση αγωνιστικά οφέλη και σε δεύτερη οικονομικά. Το δεύτερο, βέβαια, σηκώνει μεγάλη κουβέντα, γιατί κανείς οπαδός δεν θέλει να πουλάει η ομάδα του τους καλούς παίκτες της, αλλά δυστυχώς έτσι λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια, σε παγκόσμια κλίμακα, το άκρως επαγγελματικό και… καπιταλιστικό ποδόσφαιρο.