Aλλη μία “επαγγελματική” νίκη για την Εθνική ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, άλλοι τρεις βαθμοί στο ενεργητικό της κι ακόμη περισσότερος χρόνος, ένας μήνας ακριβώς, για να “δέσουν” μεταξύ τους και με τις ιδέες του νέου προπονητή τους οι διεθνείς. Ολα καλά κι ωραία. Ιδανικό το ξεκίνημα στο Nations League και ακέραιες οι ελπίδες μας για την κατάκτηση τουλάχιστον της δεύτερης θέσης στον όμιλό μας.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι, όπως και με τη Φινλανδία, η νίκη ήρθε χάρη στην καλή ανασταλτική λειτουργία από τη μία πλευρά, αλλά και χάρη στην ποιότητα ορισμένων παικτών από την άλλη. Αυτή τη φορά, ξαναέλαμψε το άστρο του Ιωαννίδη, έλαμψε όμως και το άστρο του Τζόλη. Εχουν τέτοιους επιθετικούς οι Ιρλανδοί; Οχι. Γι' αυτό και φαινόταν ότι ακόμη και δέκα ημίχρονα να παίζαμε δεν επρόκειτο να σκοράρουν. Οπως ακριβώς και οι Φινλανδοί δηλαδή.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η Εθνική μέχρι στιγμής, έκανε το αυτονόητο. Νίκησε δύο κατώτερους αντιπάλους. Τη διαφορά την κάνει το γεγονός ότι σε προηγούμενα, σχετικά πρόσφατα, χρόνια, το αυτονόητο είχε καταντήσει ζητούμενο, το οποίο μάλιστα ζητούμενο δεν το βρίσκαμε καν, χάνοντας από τα Λιχτενστάιν, τα Λουξεμβούργα και τα Νησιά Φερόε. Τώρα, έρχεται η ώρα να επιχειρήσουμε μια πρώτη υπέρβαση”. Να πάρουμε βαθμούς ή βαθμό από την Αγγλία στο Γουέμπλεϊ. Να, λοιπόν, το πρώτο σοβαρό τεστ που θα δείξει αν όντως έχει αυτή η Εθνική ομάδα τις δυνατόητες να αλλάξει επίπεδο.
Μέχρι τότε, έχουμε να ασχοληθούμε με τις επιλογές του Ιβάν και την απόδοση των παικτών του στο παιχνίδι με την Ιρλανδία. Αλλά βέβαια και με τη μη χρησιμοποίηση του Κωνσταντέλια. Σ' αυτό το ματς είδαμε στην αρχική ενδεκάδα τον ρολίστα Σιώπη, που μια χαρά τα πήγε στα καθήκοντά του. Κανείς δεν περιμένει δημιουργία από τον Σιώπη. Τρεξίματα, πρέσινγκ και κλεψίματα της μπάλας, που όλοι περιμένουμε, τα είδαμε από έναν κλασικό χαφ στο Νο 6. Στο Νο 8 ο Ιβάν προτίμησε πάλι τον Μπουχαλάκη, από τον οποίο, όμως, είδαμε μόνο διάθεση και τίποτε άλλο. Ούτε νίκες σε προσωπικές μονομαχίες, ούτε, το κυριότερο, συνεισφορά στον δημιουργικό τομέα. Για Ιωαννίδη και Τζόλη ας μη ξοδεύουμε χρόνο. Ηταν αυτοί που μας χάρισαν τη νίκη με δύο εκπληκτικά προσωπικά γκολ και σε όλο το ματς είχαν περίφημη απόδοση. Καμία συζήτηση επίσης για όλους τους αμυντικούς, ούτε και τον Βλαχοδήμο, που έμεινε σε ρόλο θεατή του αγώνα. Και μένουν ο Χατζηγιοβάνης και ο Μπακασέτας.
Από τον Χατζηγιοβάνη η ομάδα εισέπραξε για δεύτερη φορά ένα τεράστιο μηδενικό. Οπως και με τη Φινλανδία, ήταν ένας εξτρέμ που... δεν υπήρχε. Ο Μπακασέτας πήρε όλα τα “στημένα”, λες και είναι ο Μέσι ή ο Ρονάντο, έκανε τρία σουτ χωρίς να βρει εστία, μοίρασε κάποιες καλές αλλά εύκολες πάσες, έτρεξε όσο μπορούσε και τελικά ευτύχησε να πιστωθεί δύο ασίστ χάρη στο μαγικό σουτ του Ιωαννίδη και τη ζογκλερική ενέργεια του Τζόλη. Δεν το λες και σημαντικη συνεισφορά.
Το ερώτημά μου είναι γιατί άραγε μέχρι το 67' δεν αισθάνθηκε ο Γιοβάνοβιτς την ανάγκη να περάσει στη θέση του Χατζηγιοβάνη τον Κωνσταντέλια. Αυτή η αλλαγή έδειχνε αυτονόητη και όμως δεν την έκανε. Στο 67' πέρασε αντί του Χατζηγιοβάνη τον Ζαφείρη και αντί του Μπουχαλάκη τον Πέλκα. Ηδη, όμως, το σκορ ήταν 0-1 τότε, οπότε λογικό ήταν να “ρίξει” στο ματς δύο παίκτες και με επιθετικές αρετές αλλά και με αμυντικές, με τα πολλά τρεξίματά τους και τη δύναμη στα μαρκαρίσματα. Κατανοητό, καθώς βασικός στόχος πλέον δεν ήταν να γίνει σώνει και καλά το 0-2, αλλά να σιγουρευτεί η νίκη. Και μέχρι τη λήξη, πήγε ουσιαστικά μ' αυτές τις δύο μόνο αλλαγές. Τις άλλες τρεις τις έκανε στο 88' μόνο και μόνο για να ροκανίσει τον χρόνο. Να έβαζε τότε τον Κωνσταντέλια; Δεν είχε νόημα. Καλύτερα που δεν τον έβαλε.
Λέγεται, αφελώς, ότι ήθελε να κρατήσει τον “Ντέλια” ξεκούραστο για το ματς με την Αγγλία. Ανοησία μού φαίνεται. Δηλαδή θα έπαιζε με την Ιρλανδία και έναν μήνα μετά θα ήταν κουρασμένος; Λέγεται επίσης ότι τον προφύλαξε γιατί με μία ακόμη κίτρινη κάρτα δεν θα μπορούσε να παίξει στο Γουέμπλεϊ. Αυτό φαίνεται λογικό. Αλλά δεν το πιστεύω.
Εκείνο που πιστεύω είναι ότι υπάρχοντος του Μπακασέτα, σπάνια και δύσκολα θα βλέπουμε “Ντέλια” στην Εθνική και μακάρι να βγω ψεύτης. Αν, βέβαια, όντως ο Ιβάν θέλει να χρησιμοποιεί τον θαυματουργό πιτσιρικά μόνο πίσω από τον φορ, σε θέση 10. Αν ισχύει αυτό, πρέπει να είναι τραυματίας ή τιμωρημένος ο Μπακασέτας για να παίζει ο Κωνσταντέλιας. Αν, όμως, δεν ισχύει, πρέπει να ξεκολλήσει ο Ιβάν από τον Χατζηγιοβάνη. Κάλλιστα ο “Ντέλιας” μπορεί να παίξει στα άκρα και δεν περιμένει εμάς για να το μάθει αυτό ο Γιοβάνοβιτς.
Κόουτς, με το συμπάθιο, ο έρωτας (με τον Χατζηγιοβάνη) δεν κρύβεται, αλλά αν είναι αδιέξοδος κάνει κακό στην υγεία της (Εθνικής) ομάδας...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης