O αγώνας της περασμένης Κυριακής μεταξύ του Αρη και του ΠΑΟΚ, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δύσκολα θα πάψει να αποτελεί θέμα συζήτησης. Ηταν πολλές οι ιδιαιτερότητες του, πρωτόγνωρες οι περισσότερες, οι οποίες έδωσαν ξεχωριστό χρώμα στα 90 λεπτά του ντέρμπι. Πολλές συζητήσεις προηγήθηκαν και πολλές επακολούθησαν.
Εχω την αίσθηση ότι οι συζητήσεις με το ίδιο θέμα θα συνεχιστούν. Αλλωστε αυτό γίνεται για ό,τι εμφανίζεται στη ζωή μας για πρώτη φορά. Αν κάποιος μπει στα social media θα διαβάσει εκατοντάδες απόψεις των φίλων του Αρη. Κάποιες από αυτές σου δίνουν την αίσθηση ότι ο Αρης φλερτάρει με την καταστροφή μετά από την ήττα που έδωσε το Πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ. Πιστεύω ότι το ίδιο θα γράφονταν, από την άλλη πλευρά αν ο Αρης κατακτούσε Πρωτάθλημα μέσα στην Τούμπα ή ο Ολυμπιακός στη Λ. Αλεξάνδρας. Αυτή είναι η οπαδική λογική και δεν αδικώ κανέναν. Μπορεί να υπάρχουν κάποια στοιχεία αλήθειας, μπορεί να υπάρχουν και υπερβολές.
Ο Αρης δεν αφανίστηκε κάτω από δυσκολότερες συνθήκες, οπότε ό,τι έγινε την περασμένη Κυριακή, μπορεί να ήταν κόντρα στην επιθυμία των φίλων του, μπορεί να τους πίκρανε, αλλά δεν είναι και η συντέλεια της ομάδας. Συμφωνώ ότι κάθε ήττα, όπως και κάθε νίκη έχουν διαφορετική σημασία, αλλά κανένα αποτέλεσμα δεν είναι καταστροφή.
Οι ομάδες έχουν συνέχεια κι αυτή θα πρέπει να υποστηρίζουν. Ναι, όλα θα ήταν διαφορετικά για μικρούς και μεγάλους φίλους του Αρη αν οι «κίτρινοι» έκοβαν τον δρόμο για τον τίτλο στον ΠΑΟΚ. Τι θα κέρδιζε ο Αρης σε μία τέτοια εξέλιξη. Θα ικανοποιούνταν τα συναισθήματα των φίλων του, θα ψίλωναν λίγο περισσότερο οι μικροί του οπαδοί και η ζωή θα πήγαινε παρακάτω. Όλα αυτά όμως θα ήταν άυλα. Ισως να έχουν τη δική τους δυναμική, αλλά θα ήταν άυλα. Και δεν θα είχαν καμία απολύτως αξία αν ο Αρης χάσει το Κύπελλο στον Βόλο. Κατάκτηση η οποία θα αποφέρει κάτι το χειροπιαστό. Ποια είναι η αναφορά των φίλων της ομάδας ενόψει του αγώνα του Σαββάτου; Ότι ο Αρης δεν έχει κατακτήσει τίτλο επί 54 χρόνια. Λίγοι ασχολούνται με τους Τελικούς που έχει αγωνιστεί ή με το πόσα ντέρμπι έχει κερδίσει.
Αρα ο Αρης δεν θα πρέπει να κουβαλάει πάνω του το ότι δεν ικανοποίησε την περασμένη Κυριακή το θυμικό των οπαδών του, το οποίο μεταβάλλεται, όπως όλων των οπαδών, όπως τα νερά του Ευρίπου.
Το αντίθετο. Θα πρέπει να αφήσει πίσω του το ντέρμπι και να προετοιμαστεί, κυρίως ψυχικά, για τον αγώνα Κυπέλλου. Γιατί αν καταφέρει να το σηκώσει, η χαρά σχεδόν θα «σβήσει» τα όποια αρνητικά συναισθήματα δημιούργησε η ήττα από τον ΠΑΟΚ. Και το Κύπελλο θα παραμείνει στην τροπαιοθήκη και θα το δείχνουν οι μεγαλύτεροι στους νεότερους. Ενώ τα άυλα συναισθήματα, όση δυναμική κι αν έχουν αργά ή γρήγορα θα… «εξατμιστούν».
Υ.Γ: Το βιογραφικό της Στεφανί Φραπάρ, που ορίστηκε να διευθύνει τον Τελικό του Βόλου είναι γεμάτο διακρίσεις. Ηταν η πρώτη γυναίκα διαιτητής, η οποία διαιτήτευσε αγώνα τελικής φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου Ανδρών (Μουντιάλ 2022: Γερμανία-Κόστα Ρίκα), Τελικό Κυπέλλου Γαλλίας, αρκετούς αγώνες στη Ligue 1, στο Champions League ανδρών και το Europa League ανδρών. Επιπλέον, η κ. Φραπάρ αναδείχθηκε καλύτερη διαιτητής στον κόσμο το 2019, το 2020, το 2021 και το 2022!