Είναι συγκλονιστική η φωτογραφία με τους πυροσβέστες, μέλη του συλλόγου εθελοντών δασοπροστασίας Αφιδνών, να έχουν ξαπλώσει στο έδαφος, εξαντλημένοι από την υπερπροσπάθεια για την κατάσβεση της πυρκαγιάς, προσπαθώντας να πάρουν μια ανάσα, να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους και να συνεχίσουν με αυτό τον συγκλονιστικό τρόπο να δίνουν τη μάχη για κάτι που μοιάζει ακατόρθωτο, αλλά που αυτοί δεν πρόκειται ποτέ να το αποδεχτούν.
Είναι μια φωτογραφία που αποτυπώνει το μέγεθος της ανθρώπινης προσπάθειας και η οποία δικαίως, απολύτως φυσιολογικά, προκαλεί τον θαυμασμό όχι μόνο ημών των Ελλήνων, αλλά οποιουδήποτε ανθρώπου σε όλο τον κόσμο βλέπει αυτή την εικόνα καθώς κάνει εδώ και ώρες τον γύρο του διαδικτύου.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με τους άνδρες της Πυροσβεστικής. Δεν έχουμε να κάνουμε με τους επαγγελματίες για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών στη χώρα.
Οι οποίοι κι αυτοί νυχθημερόν, ατελείωτες ώρες, χωρίς ξεκούραση, χωρίς να γυρίζουν στο σπίτι τους μέρες ολόκληρες επιχειρούν και προσπαθούν να σταματήσουν την πύρινη λαίλαπα, να τη δαμάσουν, να την νικήσουν.
Μιλάμε για ερασιτέχνες, για εθελοντές, οι οποίοι παρατάνε τις δουλειές τους, τις οικογένειές τους, τις διακοπές τους ορισμένοι απ' αυτούς και ρίχνονται, μαζί με τους πυροσβέστες στον υπέρ πάντων αγώνα για την σωτηρία ανθρώπων που κινδυνεύουν, των περιουσιών τους, των δασών, του περιβάλλοντος.
Όλοι αυτοί είναι ΗΡΩΕΣ. Αληθινοί ΗΡΩΕΣ. Δεν λογαριάζουν τον κίνδυνο, δεν κωλώνουν μπροστά σε καμία δυσκολία. Βάζουν πάνω από τον ίδιο τους τον εαυτό, πάνω από τον κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας, την σωτηρία των συνανθρώπων τους, την προστασία των περιουσιών, τον περιορισμό της οικολογικής καταστροφής.
Κυρίως αυτούς, τους εθελοντές, η Πολιτεία οφείλει να μην τους βγάζει ποτέ από το κάδρο. Οφείλει πάντα να τους έχει στο προσκήνιο, να αναφέρεται σ' αυτούς, να τους τιμά, να τους αξιοποιεί, να τους έχει ως το μεγαλύτερο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να ευαισθητοποιήσει, να συστρατεύσει, να ξεκινήσει την μεγάλη εκστρατεία για την πρόληψη.
Διότι, όπως έγραφα και στο χθεσινό μου άρθρο, μετά από αυτή την καταστροφή, μετά από αυτή την λαίλαπα η οποία παίρνει ανθρώπινες ζωές, καίει και εξαφανίζει περιουσίες, καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον, η Ελλάδα θα πρέπει να αποκτήσει ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ.
Να μην περιμένει την επόμενη φορά που θα ξανασυμβεί το ίδιο για να κλαίμε και πάλι για όλα τα δεινά που θα (ξανα) έρθουν. Γιατί αν δεν φροντίσουμε να κάνουμε δουλειά στο κομμάτι της πρόληψης, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα με την κλιματική αλλαγή, οι πυρκαγιές θα είναι όλο και πιο επικίνδυνες, όλο και πιο καταστροφικές, θα προκαλούν πραγματικό όλεθρο...