Δεν ξέρουμε τι βιολί βαράνε στα κυβερνητικά ρετιρέ και αν υπάρχει έστω κι ένας σοβαρός κι έμπιστος σύμβουλος του Πρωθυπουργού να τον προφυλάξει από το όποιο μεγάλο πολιτικό κόστος χρεώνεται, διατηρώντας στο πόστο του τον Λευτέρη Αυγενάκη.
Από ότι όμως φαίνεται και αποδεικνύεται μέχρι τώρα τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι απροστάτευτος και υποχρεωμένος να υποστεί την φθορά από την περίεργη δραστηριότητα του Υφυπουργού του. Απέναντι στη συγκεκριμένη άποψη βέβαια υπάρχει και μια άλλη η οποία υποστηρίζει ότι ο Πρωθυπουργός είναι γνώστης αλλά παγιδευμένος και λάθος ενημερωμένος από το ισχυρότατο ερυθρόλευκο μπλοκ που υπάρχει στην Κυβέρνηση του. Ως εκ τούτου ανέχεται ή και συναινεί ακόμη στην παραμονή του Λευτέρη Αυγενάκη, εκτιμώντας ότι το πρόβλημα του σε σύγκριση με τα όσα μεγάλα αδιέξοδα (όπως η πανδημία) έχει μπροστά του, είναι ασήμαντο.
Ότι όμως και αν συμβαίνει από αυτά, εκείνο που μένει όρθιο κι επιβάλλεται να γίνει κατανοητό για όλους και όχι μόνο για τους κυβερνητικούς, είναι ότι ο συγκεκριμένος Υφυπουργός είναι ο μακράν χειρότερος που έχει περάσει από τον αθλητισμό. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να μπούμε στον κόπο και στις λεπτομέρειες για να τεκμηριώσουμε την παραπάνω άποψη. Αυτό το έχουμε κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν, αναφερόμενοι στα έργα και στις ημέρες του και ιδιαίτερα στην προκλητική συμπόρευση του με τις επιδιώξεις, τους σχεδιασμούς και πάνω από όλα με τα «κελεύσματα» του... μεγάλου λιμανιού.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης με τις επιλογές του και τις αποφάσεις του συνταυτίστηκε απόλυτα με τον Ολυμπιακό, εκθέτοντας τόσο τον εαυτό του όσο και την Κυβέρνηση που εκπροσωπεί. Στα πρόσφατα σχόλια μας γράψαμε (και αποκαλύψαμε) πολλά για τον πολυπράγμονα Υφυπουργό, ο οποίος πριν στεγνώσει καν η μελάνι των συγκεκριμένων απόψεων μας, έσπευσε να μας δικαιώσει με ένα νέο σκάνδαλο που ταρακούνησε εκτός από τον χώρο του αθλητισμού και τον αντίστοιχο της Βουλής.
Στο κοινοβουλευτικό έργο της οποίας επιχείρησε και πέρασε τη νομιμοποίηση και επαναδραστηριοποίηση μελών της περιβόητης επιτροπής των σκανδάλων και των αμαρτημάτων (Ε.Ε.Α), η οποία απεργάστηκε, υιοθέτησε και ολοκλήρωσε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αυτό που αφορούσε την κατασκευή σεναρίου πολυιδιοκτησίας που συνωμοτικά έστησε ο Ολυμπιακός σε βάρος του ΠΑΟΚ. Είναι γνωστό βέβαια τι συνέβη τόσο στη διάρκεια της εξέλιξης αυτής της σκευωρίας, όσο και στις συνέπειες που υπήρξαν μετά την αποκάλυψη της. Όπως είναι ήδη γνωστό αυτό το ελλεεινό θεσμικό μόρφωμα πετάχτηκε στο καλάθι των αχρήστων του Ανώτατου Ευρωπαϊκού Αθλητικού Δικαστηρίου (CAS). Κάτι, που είχε σαν αποτέλεσμα να εκτεθεί διεθνώς η Ελλάδα και να προκληθεί σάλος σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής δικαιοσύνης αλλά και της κοινωνίας. Και τι έρχεται λοιπόν ενώ έχουν προηγηθεί όλα αυτά να διαπράξει και πάλι ο Λευτέρης Αυγένακης; Επιχείρησε και πέρασε από το Κοινοβούλιο την ανανέωση (για τέσσερα χρόνια) της ίδιας επιτροπής (επαναλαμβάνουμε των σκανδάλων και των αμαρτημάτων), διατηρώντας τον κουμπάρο του στη θέση του προέδρου, όπως επίσης και τον διαβόητο (σ.σ δεν ξεχάστηκαν οι βαριές κατηγορίες σε βάρος του) Ηλία Αρκούδη.
Και να ήταν μόνο αυτό; Δεν διατήρησε το μοναδικό μέλος το οποίο εισηγήθηκε την πρόταση απαλλαγής του κατασυκοφαντημένου συλλόγου (ΠΑΟΚ), η οποία επικυρώθηκε πανηγυρικά τόσο από το CAS, όσο και από το δεύτερο αρμόδιο αθλητικό δικαστήριο. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τι συμβαίνει με αυτό τον τύπο. Ή έχει χάσει στην κυριολεξία την μπάλα (πράγμα κομμάτι δύσκολο όπως θα έλεγε και ο λαός) ή ότι δεν μπορεί να τον ακουμπήσει κανείς. Δεν θα το πάμε παρακάτω γιατί πολλές φορές έχουμε πει και γράψει αρκετά και πιστεύουμε διαφωτιστικά, τα οποία αφορούν τον αδιόρθωτο και θρασύτατο Υφυπουργό Αθλητισμού.
ΥΓ: Δεν πρόλαβαν να δώσουν τα χέρια ο Αλαφούζος με τον Μαρινάκη και τα κανάλια τους ξεκωλώθηκαν στην κυριολεξία να προβάλουν πανομοιότυπα επιθετικά σχόλια για όσους φέρνουν εμπόδια στα σχέδια τους, χωρίς να φροντίσουν τουλάχιστον να διαφοροποιήσουν κάπως και το ύφος αλλά και συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς.