Καλή σας ημέρα. Χρόνια πολλά. Κυρίως, Χρόνια Καλά… Μεγάλες εορτές σήμερα. Η μια θρησκευτική, η άλλη εθνική. Πόσες-οι ανάψατε ένα κεράκι; Του Ευαγγελισμού, γαρ; Πόσες-οι βάλατε σημαία στο μπαλκόνι; Της εθνικής Παλιγγενεσίας γαρ!
Οι εθνικές εορτές ξυπνούν συνήθως μνήμες θετικές. Το ξύπνημα τους προκαλεί ανατριχίλα στο κορμί. Πλημμυρίζει χαρά και συγκίνηση την ψυχή. Προκαλεί εθνική έπαρση.
Δυστυχώς όμως, δεν ξυπνούν μνήμες αρνητικές. Δεν ξύνουν πληγές προς γνώση και συμμόρφωση. Δεν θέτουν στο παρόν θέματα τα οποία τραυμάτισαν το Έθνος μας στο παρελθόν. Για να γίνουν επιτέλους τα παθήματα της φυλής μας, μαθήματα. Να μην πληρώνουν αμαρτίες παλαιότερων γενεών, οι νεότερες…
Ποιες είναι οι αρνητικές μνήμες; Η δολοφονία ηρώων του 1821 από ήρωες του 1821, τού Οδυσσέα Ανδρούτσου, του Πάνου Κολοκοτρώνη αλλά και του Ιωάννη Καποδίστρια. Η φυλάκιση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά του τουρκοφάγου (Νικήτα Σταματελόπουλου). Η κατάληξη ηρώων του 1821 σε ζητιάνους όπως της Μαυρογένους!
Με το δημώδες άσμα – «καρφί» σε εκείνα τα γεγονότα: ««Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα, οι καπετάνιοι σαν κι έσέ δε θα φορούσαν στέμμα»!
Να μας συγχωρούν, όσοι διαφωνούν αλλά… Από την Επανάσταση του 1821 οφείλουμε, να κρατούμε πέρα από την εθνική υπερηφάνεια και την εθνική ντροπή. Μάλιστα, την εθνική ντροπή. Τούτο δε, επειδή περί τέτοιου συναισθήματος ενοχής (και δη… κληρονομικής!) πρόκειται. Για όσα προέκυψαν από τις Σειρήνες της εξουσίας. Δολοφονίες, φυλακίσεις, εξευτελισμοί. Πρόκειται περί εθνικής ντροπής. Όπως ακριβώς το διαβάζετε. Κι όσοι διαφωνούν, παρακαλούνται θερμά, να μας συγχωρούν.
Αυτή η εθνική ντροπή δεν πρέπει να μένει στην σκιά της λάμψης της φυλής μας στο πέρασμα των χρόνων. Για να αντιληφθούν οι νέες γενεές αυτό το οποίο δεν αντιλήφθηκαν οι παλαιότερες. Ο διχασμός είναι η γάγγραινα της. Είναι και σπέρμα εμφυλίου είτε ενόπλως είτε αόπλως. Από την διάλυση της αυτοκρατορίας του Μεγάλη Αλεξάνδρου με τον αλληλοσπαραγμό των διαδόχων του, τις βαθιές αιματηρές έριδες οι οποίες κατέτρωγαν τα σωθικά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τους εμφυλίους μετά την κήρυξη της Επανάστασης, τον Εθνικό Διχασμό με το ξερίζωμα Θρακικού, Ποντιακού και Μικρασιατικού (κι ουχί μόνον) Ελληνισμού και τον Εμφύλιο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι τον διχασμό και τον άοπλο εμφύλιο που μαίνεται στις ημέρες μας…
Εδώ θυμίζουμε απλά, πως ο Θεός ξέρει. Τι θα γινόταν ο Ελληνισμός, τον οποίο κατασπάρασσαν οι εμφύλιες συγκρούσεις για την εξουσία. Εάν κι εφ’ όσον δεν επενέβαιναν Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία. Και δεν είχαν καταβυθίσει τον οθωμανικό στόλο στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Ο (γεννημένος στην Καβάλα) Ιμπραήμ Πασάς, γιός τού χεδίβη (αντιβασιλέα) της Αιγύπτου, δε θα είχε αφήσει πέτρα όρθια στην Πελοπόννησο. Την κοιτίδα της Επανάσταση.
Για να καταστεί Κράτος πλέον, η Ελλάδα μόλις το 1930, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου! Και το 1832 με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης ανεξάρτητο Κράτος.
Γι’ αυτό και τα πρώτα κόμματα είχαν ονόματα: Ρωσικό, αγγλικό γαλλικό. Ήταν δε… ρυμουλκούμενα των Μεγάλη (της εποχής…) Δυνάμεων. Αν σας λέει κάτι αυτό, σήμερα; Αν…
Να μη μένουμε λοιπόν, θαμπωμένοι από την εκτυφλωτικά λαμπρή πλευρά του 1821. Να περνούμε και στην σκοτεινή της πλευρά. Προς γνώση και συμμόρφωση. Κυρίως δε, για τα παθήματα τα οποία οφείλουμε να κάνουμε μαθήματα.
Χρόνια Πολλά και Καλά σε όλες κι όλους! Ανάψτε ένα κεράκι. Βγάλτε μία σημαία.
Καλά μυαλά. Αν κι επιτρέψτε μας, να πιστεύουμε πως καλά μυαλά έχουμε. Καλά φρένα(ς) δεν έχουμε. Και παρασυρόμαστε από κομματικά, οπαδικά, φυλετικά, οικονομικά συμφέροντα.
Υγεία σε όλες κι όλους…
ΥΓ 1: Μην ασχολείστε με την έδρα του Τελικού. Η προκήρυξη του Κυπέλλου είναι σαφής: Βόλος η εξωτερικό αλλά… Οι φιναλίστ έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο. Ως εκ τούτου το «Σπύρος Λούης» είναι μόνο για τον ύπνο ορισμένων. Στον… ξύπνιο δεν «παίζει»!
ΥΓ 2: Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός. Η ΠΑΕ διαχειρίζεται ορθά τη Νέα Τούμπα. Η σιωπή της όμως, ανησυχεί τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Μια (σοβαρή) κουβέντα της φθάνει… Αεροπλάνο – για το θέμα – να τον (ξανα)κάνει!