Αν υπάρχει
κάτι με το οποίο ο γράφων απεχθάνεται
να ασχολείται, είναι η διαιτησία και
όσοι διαβάζουν χρόνια την αρθρογραφία
μου το γνωρίζουν. Πάγια άποψή μου είναι
ότι η αναφορά στην διαιτησία είναι ο
πιο αποτελεσματικός τρόπος να κρύψεις
κάτω από τα χαλάκι διάφορα προβλήματα
της ομάδας με την οποία ασχολείσαι.
Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει φέτος με τους ρέφερι, τον ΠΑΟΚ αλλά και τις υπόλοιπες ομάδες κορυφής δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο, πόσο μάλλον τον Ραζβάν Λουτσέσκου που κάνει τα πάντα για να υπερασπιστεί την δουλειά τη δική του, των συνεργατών και πάνω απ’ όλα των παικτών του.
Για ποιο
πράγμα μιλάει ο Ρουμάνος τεχνικός που
ενοχλεί τόσο πολύ τους αντιπάλους; Για
φάσεις που συστηματικά αδικείται η
ομάδα του σε σύγκριση με κάποιες
αντιπάλων, που η επανάληψή τους τον
οδηγεί στο να υποστηρίζει ότι υπάρχουν
ευνοούμενες και μη ομάδες στο ελληνικό
ποδόσφαιρο. Προφανώς δεν πέσατε από τα
σύννεφα, ούτε ο προπονητής του ΠΑΟΚ
καταπιάνεται με ένα θέμα που δεν είναι
σχεδόν πάντα στην πρώτη γραμμή των
συζητήσεων για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το κάνει, όμως, με επιχειρήματα, πολλές
φορές συγκριτικά, για να αναδείξει αυτό
που θεωρεί άδικο για τον ιδρώτα των
παικτών του. Υπάρχει κάτι μεμπτό ως προς
αυτό;
Φυσικά, εκείνοι που βρίσκονται απέναντι, δεν περίμεναν ο προπονητής του ΠΑΟΚ να κρατά στοιχεία για τον Ισπανό VAR που δηλώθηκε με κάπως παραποιημένο το όνομα στον τελικό Κυπέλλου και ένα ματς των πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό. Ούτε να παρατηρεί τις απρεπείς χειρονομίες παικτών όπως ο Πούχατς που πολλές φορές δεν καταγράφει η κάμερα. Ή ακόμη, να επιμένει να μιλάει για την αποχώρηση του Ολυμπιακού από το γήπεδο στο περιβόητο ντέρμπι του... ρολό και την τρομοκρατία και το κανονικό γκολ που ακυρώθηκε στο ντέρμπι με την ΑΕΚ και μαζί οι ελπίδες του ΠΑΟΚ για τον τίτλο...
Όμως, ο 53χρονος τεχνικός έχει αντιληφθεί τι γίνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο και κάνει συστηματική καταγραφή των φάσεων που αλλοιώνουν τα δεδομένα της μάχης κορυφής και δεν διστάζει να τις παρουσιάζει δημόσια.
Ο ΠΑΟΚ και ο Λουτσέσκου άλλαξαν... συνήθειες χρόνων
Το κάνει κόντρα στο απόλυτα στενό συντεχνιακό συμφέρον («είμαι προπονητής και δεν πολυμιλάω για διαιτησία για να κρατώ πόρτες ανοιχτές») και δεν διστάζει να τσαλακωθεί για χάρη της δουλειάς του στον ΠΑΟΚ. Δεν είναι, όμως, συνηθισμένοι σε αυτή την ρητορική εκείνοι που τόσα χρόνια βολεύονταν με τον ΠΑΟΚ της τέταρτης-θέσης τατουάζ, που δεν «ενοχλούσε» Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό ΑΕΚ και-το κυριότερο-δεν έπαιρνε κομμάτι από την πίτα των διακρίσεων, των καλών ευρωπαϊκών εισιτηρίων και των πολλών χρημάτων.
Με τον Ιβάν Σαββίδη στο τιμόνι, ο ΠΑΟΚ άλλαξε στάτους και, προφανώς, ενοχλεί γιατί πλέον διεκδικεί ως ισχυρός το κομμάτι της πίτας που του αναλογεί. Ο Λουτσέσκου έχει τη βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηρίξει μία επιθετική επικοινωνιακή πολιτική και γι’ αυτό, πλέον, η προσπάθεια αποδόμησής του γίνεται με χτυπήματα κάτω από την ζώνη. «Ο Λουτσέσκου χωρίζει την Ελλάδα στα δύο, ο Λουτσέσκου πυροδοτεί τη βία» και ουκ ολίγα πομπώδη που έχουμε διαβάσει τις τελευταίες εβδομάδες. Δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι είναι απλά ένας επαγγελματίας που υπερασπίζεται με πάθος την δουλειά του σε έναν σύλλογο που ανέβασε στο υψηλότερο σημείο την φήμη του.
Θέλουν να
μας πείσουν, κατά συνέπεια, ότι ξαφνικά
(και) χθες το απόγευμα, τού γύρισε το
κουμπί και άρχισε να κάνει επιθετικές
δηλώσεις για την διαιτησία του
Διαμαντόπουλου. Σαν να μη έγινε δηλαδή
η φάση της ανατροπής-φάντασμα του Λούα
Λούα από την οποία προήλθε το πέναλτι
με το οποίο μείωσε ο Λεβαδειακός και η
τέταρτη συνολικά κίτρινη κάρτα του
Κοτάρσκι που θα πρέπει να χάσει ένα από
τα επόμενα τέσσερα ματς πρωταθλήματος.
Αυτά
τα ολίγα απευθύνονται σε όσους είναι
νοήμονες, βάζουν το μυαλό τους να
δουλέψει και κρίνουν τα γεγονότα βάσει
των δικών τους εμπειριών.
Τα δύο σημεία προβληματισμού από την επιμονή Ραζβάν στην διαιτησία
Αν υπάρχει κάτι στο οποίο χωρά συζήτηση για την τακτική του Λουτσέσκου να ασχολείται επίμονα με την διαιτησία είναι το αν η διοίκηση, που μόλις χθες αποφάσισε να προαναγγείλει κινήσεις για να χτυπηθεί το φαινόμενο των κακών διαιτησιών, θα έπρεπε να σηκώσει νωρίτερα το τσεκούρι του πολέμου. Από την μικρή εμπειρία μου από προηγούμενες χρονιές, επειδή μιλάμε για την διοίκηση και όχι για τον προπονητή που θέλει απλά να γίνεται ευρέως γνωστό από αυτό που βιώνεται ως αδικία στα αποδυτήρια, οι πολλές ανακοινώσεις δηλώνουν αδυναμία και μόνο με πράξεις δηλώνει μία ομάδα την ισχύ της. Και σίγουρα ο ΠΑΟΚ δικαιούται τα τελευταία χρόνια να λέει ότι δεν είναι η ομάδα που την... παρέσερνε το ρέμα.
Το δεύτερο σημείο προβληματισμού είναι αν η διαρκής αναφορά του Λουτσέσκου στον παράγοντα διαιτησία μπορεί να φέρει νευρικότητα στα αποδυτήρια και να αποπροσανατολίσει την ομάδα. Δεν παρατηρούμε κάτι τέτοιο και είναι ενδεικτική η ατάκα του Ντάντας χθες μιλώντας για την φάση του πέναλτι: «Κατά την γνώμη μου δεν είναι, αλλά ο διαιτητής αποφασίζει». Δεν υπάρχει παίκτης του ΠΑΟΚ που να προκαλεί με την συμπεριφορά του και ακόμη και ο επιρρεπής στο να ξεφύγει σε κάποιες στιγμές των αγώνων, Ντόουγκλας, έχει αλλάξει πολύ. Ο Ρουμάνος τεχνικός έχει βρει τον τρόπο αυτά που λέει για την διαιτησία να πωρώνουν τους παίκτες χωρίς να τους κάνουν νευρικούς.
Επειδή, όμως, δεν θα πάψουν να… ενοχλούνται οι εκτός ΠΑΟΚ με τις αναφορές του Λουτσέσκου στην διαιτησία, έχω να τους προτείνω κάτι για να ακούνε λιγότερο Ραζβάν να καταγγέλει λάθη διαιτητών: ας υποβάλλουν, μαζί με τους εκπροσώπους ΟΛΩΝ των ομάδων, ένα αίτημα στην ΚΕΔ να βγαίνουν στην δημοσιότητα οι διάλογοι των διαιτητών, αγωνιστικού χώρου και VAR. Όπως συνέβαινε πέρυσι επί Κλάτενμπεργκ, χωρίς όμως τον σχολιασμό του Αγγλου πρώην αρχιδιαιτητή, που τέσσερις στις πέντε έκανε πολιτική. Ας παίζουν αυτούσιοι οι διάλογοι κι ας βγάζει ο κόσμος τα συμπεράσμτά του.
Μόλις σταμάτησαν να δίνονται στην δημοσιότητα άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα με το VAR. Τυχαίο;
Υ.Γ. Δύο
πράγματα επιβεβαιώθηκαν από το χθεσινό
ματς σε αγωνιστικό επίπεδο:
-Η ομάδα δεν έχει το απαραίτητο βάθος στο ρόστερ με αποτέλεσμα χθες να εμφανιστεί κουρασμένη.
-Κάποιες μονάδες είναι δύσκολο να αντικατασταθούν. Ελειπε ο Ινγκασον και μετά από καιρό φάνηκε ευάλωτο το κέντρο άμυνας του ΠΑΟΚ.
Τέλος, και ο Κωνσταντέλιας χρειάζεται δουλειά στα τελειώματα και δεν είναι κακό που υπογραμμίζεται, ούτε μειώνει το ταλέντο του. Ας ακολουθήσει το παράδειγμα του Ντάντας που αρχίζει να σκοράρει με καλή συχνότητα.