Αν κοιτούσε κανείς τη βαθμολογία πριν την έναρξη της αναμέτρησης ήταν ξεκάθαρο πως ο ΠΑΟΚ έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο με την πλάτη στον τοίχο. Κάθε άλλο αποτέλεσμα πέρα από τη νίκη θα εκμηδένιζε τις ελπίδες του για την διεκδίκηση του τίτλου.
Αν λάβουμε επίσης υπόψη όλα όσα έγιναν στην Τρίπολη αλλά και αυτά που ακολούθησαν όταν έστω και καθυστερημένα όλοι αντιλήφθηκαν πως υπήρξε «κλοπή» δικαιολογημένα μπορεί κάποιος να είχε αγωνία για το αν θα απουσίαζε το καθαρό μυαλό από τους ασπρόμαυρους. Αυτό όχι απλά δεν έγινε αλλά ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε και με βάση τις ευκαιρίες θα μπορούσε να είχε μετατρέψει τη χθεσινή νίκη σε θρίαμβο.
Αυτή η νίκη δίνει το δικαίωμα στον ΠΑΟΚ να ελπίζει πως με την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος θα μπορέσει να μαψέζει και άλλο τη διαφορά αφού υπάρχουν αρκετά ντέρμπι ανάμεσα στις ομάδες του ΠΟΚ. Αλλά ας σταθούμε στο χθεσινό ματς. Προφανώς και τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τα όσα έκανε ο Γιάννης Κωνσταντέλιας και δεν αναφέρομαι μόνο στη φάση που πεσμένος έβγαλε την ασίστ στον Νάρεϊ αλλά γενικότερα σε όλη την παρουσία του στο γήπεδο. Λίγες μέρες μετά τα όσα ακούστηκαν από την Ιταλία για ενδιαφέρον της Μίλαν, έκλεισε τα αυτιά του και ήταν απίστευτα ώριμος στο παιχνίδι του.
Δεν μπορώ όμως να προσπεράσω και την εμφάνιση του Κουλιεράκη. Δεν αναφέρομαι στο γκολ αλλά στο πώς λειτούργησε αμυντικά μετά από ένα πρώτο τέταρτο που ήταν αγχωμένος. Μιλάμε για δυο παιδιά που είναι το «χρυσάφι» των Ακαδημιών. «Χρυσάφι» αγωνιστικό για τον ΠΑΟΚ και ξεκάθαρα σε αυτό θέλω να σταθώ μόνο.
Μια σπουδαία νίκη για τον ΠΑΟΚ που πλέον έχει τρεις βατούς αγώνες για να πάει με το απόλυτο στα πλέι οφ. Αλλά κάθε ματς ξεχωριστά όπως λέει και ο Λουτσέσκου.
Θα κλείσω με αυτό που είχαμε επισημάνει για τον ορισμό Μανούχου ως τέταρτο. ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ δεν άφησε τον Σάστρε που είχε βγει εκτός από χτυπήματα αντιπάλων να μπει μέσα και ενώ η ΑΕΚ ήταν έτοιμη να κάνει επιθέσεις. Φαντάζεστε τι θα έκανε ο Μανούχος αν ο Νορβηγός τραυματίζονταν και έπαιρνε τη θέση του ως πρώτος διαιτητής.