Είναι πάρα
πολλά εκείνα που μπορεί να γράψει κανείς
ως συμπεράσματα για τον φετινό ΠΑΟΚ.
Δεν είναι κάτι νέο που για πρώτη φορά
φάνηκε στο παιχνίδι με τον Αστέρα, αλλά
για «αλήθειες» που απλά επιβεβαιώνονται
και γίνονται πιο ισχυρές όσο περνά ο
χρόνος. Καλό θα είναι κάποια στιγμή να μπει ο
Σαββίδης σε μία σύγκριση εποχών, να
μετρήσει το αποτέλεσμα και τον ρόλο που
έχει παίξει σ' αυτό κάθε συνεργάτης του,
αλλά δεν είναι ώρα τώρα εμείς να
επιχειρήσουμε αυτή την ανάλυση. Υπάρχουν
ακόμη ανοιχτοί στόχοι για τον ΠΑΟΚ,
οπότε προέχει όλοι να εστιάσουν εκεί.
Κατά συνέπεια, και η κριτική γύρω από την παρουσία του ΠΑΟΚ στο ματς με τον Αστέρα πρέπει να έχει ως στόχευση το πώς θα εμφανιστεί ο Δικέφαλος καλύτερος στους αγώνες με Αρη, Παναθηναϊκό, πλέι οφ και φυσικά στην πιο μεγάλη πρόκληση, το Κύπελλο.
Προσωπική άποψη καταθέτοντας, υπάρχουν δύο μεγάλα ζητήματα που αναδεικνύει το χθεσινό παιχνίδι με βάση την λογική που ανέλυσα πιο πάνω: Το πρώτο είναι η απόδοση συγκεκριμένων παικτών και η έλλειψη πολλών αξιόπιστων εναλλακτικών λύσεων. Το δίδυμο στόπερ, Βαρέλα και Μιχαηλίδης ήταν απογοητευτικοί. Δεν μπορούν να συγκριθούν με τους Ινγκασον-Κρέσπο. Ο Μιχαηλίδης είναι απλά ανέτοιμος. Μάλλον και ο ίδιος και το περιβάλλον του υπερεκτίμησαν το πόσο έχει στην παρούσα φάση όλο το πακέτο να διεκδικήσει θέση βασικού. Η φάση του γκολ του Φερνάντεθ αλλά και η συνολική παρουσία του, απέδειξαν ότι χρειάζεται να δουλέψει ακόμη πολύ σε αρκετούς τομείς για να μπορεί να βγάλει το ταλέντο που δεδομένα έχει. Πρέπει να γίνει πιο ταχυδυναμικός, να κάνει στοχευμένη προπόνηση σε τομείς που ακόμη είναι πίσω για να μπορέσει όντως να πάρει φανέλα βασικού.
Η περίπτωση Βαρέλα είναι διαφορετική. Όταν ένας παίκτης έχει το πιο βαρύ συμβόλαιο στο φετινό ρόστερ και στην φάση του 2-0 χάνει με τέτοια ευκολία την κεφαλιά από τον Μπαράλες που σε δύο περιπτώσεις νικήθηκε στον αέρα από τον πολύ κοντύτερο Βιεϊρίνια, κάτι δεν πάει καλά. Ο έμπειρος στόπερ έχει προσφέρει πάρα πολλά στον ΠΑΟΚ, οπότε απαγορεύεται να τον αποδομήσουμε. Για λόγους αυτοσεβασμού ο ίδιος οφείλει να κοιταχτεί μπροστά στον καθρέφτη του, να κάνει μία γενναία αυτοκριτική και να βρει τι φταίει και δεν είναι ο Βαρέλα των προηγούμενων ετών.
Ο Ροντρίγκο, εξάλλου, δεν έχει πείσει ότι μπορεί να είναι ο βασικός μπακ σε έναν μεγάλο ΠΑΟΚ όσο φιλότιμος και αφοσιωμένος κι αν είναι σ΄αυτό που κάνει. Όσο για τον Ζίβκοβιτς, στην παρούσα φάση θα σημειώσω απλά ότι πρέπει να γνωρίζει πώς ο τερματοφύλακας σε μία μεγάλη ομάδα κρίνεται από το αν μπορεί να δίνει βαθμούς σε ματς που δεν λειτουργεί καλά το υπόλοιπο σύνολο. Η σεζόν μπαίνει στην τελική ευθεία και υπάρχουν ακόμη ευκαιρίες για να πείσει ότι αυτό το «δόγμα» μπορεί να ισχύει στην περίπτωσή του.
Ο Ελ Καντουρί, από την άλλη, συνεχίζει το μία κρύο, μία ζέστη. Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι έχει κολλήσει το θέμα της ανανέωσής του. Σίγουρα, πάντως, με τέτοιες εμφανίσεις, δεν βοηθά να ξεκολλήσει. Μουργκ και Λάμπρου δεν άρπαξαν την ευκαιρία που τους δόθηκε. Μία εκτέλεση φάουλ του Αυστριακού δεν μπορεί να αλλάξει τον χαρακτηρισμό της εμφάνισης των βασικών εξτρέμ του ΠΑΟΚ: αναιμικοί, έπεισαν ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά από τα στάνταρ που βάζουν Τζόλης και Αντρίγια όταν αγωνίζονται. Επίσης, ο Καγκάβα δεν δείχνει ακόμη να είναι έτοιμος να αποκτήσει πραγματικά ενεργό ρόλο στην ομάδα. Παραμένει αρκετά βαρύς.
Αν υπάρχει κάτι παρήγορο είναι η διάθεση και το τσαγανό που έβγαλαν ο Βιεϊρίνια και ο Αντρίγια να ηγηθούν της προσπάθειας να σώσει ο ΠΑΟΚ, τουλάχιστον, τον βαθμό ασχέτως αν στο τέλος δεν τα κατάφερε. Και φυσικά η παρουσία του Μπάμπα. Ήταν θετικός για δεύτερο ματς και «φώναξε» ότι δικαιούται να πάρει ευκαιρίες.
Για τον
Κρμέντσικ και την ορμητικότητα με την
οποία αγωνίστηκε στο πρώτο μέρος δεν
έχω να προσθέσω κάτι νέο σε σχέση με όσα
έχουμε επισημάνει τις προηγούμενες
εβδομάδες: κούμπωσε στην ομάδα πολύ
γρήγορα και πλέον είναι πολύ κομβικός
στο επιθετικό παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Είναι
χαρακτηριστικό ότι χθες, στο πρώτο
ημίχρονο όλες οι καλές στιγμές του ΠΑΟΚ
άρχισαν από δικές του ενέργειες.
Ο Πάμπλο
πρέπει να σκεφτεί το σχήμα με τους τρεις
μέσους
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα που προκύπτει αφορά στο πώς διαχειρίζεται ο Γκαρσία την ομάδα. Ακουσα πολλούς χθες το βράδυ να ξιφουλκούν κατά του προπονητή του ΠΑΟΚ για τις επιλογές ενδεκάδας και κυρίως γιατί προτίμησε να αρχίσει το ματς με Λάμπρου και Μουργκ. Θεωρώ άστοχες αυτού του τύπου τις επισημάνσεις, από την στιγμή που ο 43χρονος τεχνικός μπήκε σ' αυτή την λογική για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: οι βασικοί εξτρέμ του και μεγαλύτερα επιθετικά όπλα του φετινού ΠΑΟΚ, ο Τζόλης και ο Αντρίγια προέρχονταν από τραυματισμό, ήταν ανέτοιμοι και επέλεξε να τους κρατήσει αρχικά στον πάγκο για να δώσει ευκαιρία ενδεκάδας στους δύο παίκτες που είναι μπακ απ, προσδοκώντας ότι θα τον έβγαζαν από την δύσκολη θέση να ψάξει τις λύσεις από το σούπερ δίδυμο που έπρεπε να ξεκουραστεί. Για όσους το παρατήρησαν, σε μία αποστροφή των δηλώσεών του στο συνδρομητικό κανάλι υπογράμμισε ότι έχει δώσει ευκαιρίες σε όλους τους παίκτες κι αυτό προφανώς είναι ένα μήνυμα για όσους έπαιξαν και δεν μπόρεσαν να πείσουν ότι δικαιούνται περισσότερο χρόνο συμμετοχής.
Με βάση την δική μου οπτική, αν υπάρχει ένα θέμα που γεννά το συγκεκριμένο παιχνίδι (μαζί με αυτά κόντρα στην ΑΕΚ και εκτός έδρας τον Ολυμπιακό), αυτό αφορά στο κατά πόσο το 4-2-3-1 που επιλέγει ο Ουρουγουανός τεχνικός «κολλάει» ως βασική και μόνη επιλογή στα παιχνίδια του ΠΑΟΚ. Με δεδομένες τις απουσίες των βασικών στόπερ και του Σβαμπ, ο Γκαρσία ίσως θα έπρεπε να σκεφτεί ένα καθαρό και πιο συντηρητικό 4-3-3 που θα εγγυόταν τουλάχιστον ότι δεν θα υπήρχαν τόσα κενά στα μετόπισθεν. Το ματς στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» μπορεί να αποτελέσει το ερέθισμα για να γίνει μία τέτοια συζήτηση μεταξύ του Γκαρσία και των συνεργατών του πριν ο Δικέφαλος μπει στην τελική ευθεία της σεζόν. Προφανώς, υπάρχουν και άλλα σοβαρά ζητήματα που αφορούν σε χτυπητά κενά που υπάρχουν στο ρόστερ, όμως, στην παρούσα φάση ο ΠΑΟΚ βρίσκεται στο σημείο που οφείλει να λειτουργήσει απόλυτα ρεαλιστικά και να παίξει για τους πολύ άμεσους στόχους. Για τα υπόλοιπα οφείλουν να δουλέψουν οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη για το στήσιμο του ρόστερ (ο Ρέμπε και όλοι όσοι εισηγούνται στον Γιώργο και τον Ιβάν Σαββίδη), αφού πρώτα γίνει μία καταγραφή του τι πήγε καλά και τι δεν λειτούργησε από τον σχεδιασμό της φετινής ομάδας.